Παράπονα από τα Λιβανιανά Σφακίων

Θα ’ναι περισσότερα από 25 χρόνια που το γνήσιο Σφακιανό χωριό Λιβανιανά όπου έφθασα πεζοπορώντας με μάγεψε όπως το αντίκρυσα σκαρφαλωμένο στη πλαγιά πάνω από τις ακτές Μάρμαρα, Λύκος, Φοίνικας κ.λπ. Βρήκα ένα χάλαρο και κουβαλώντας υλικά για μισή ώρα με μουλάρια, μιας και δεν είχε δρόμο, το αναμάζεψα. Ξεκίνησα μια εκστρατεία με σλόγκαν πως αυτό ήταν το τελευταίο χωριό της Κρήτης που δεν είχε δρόμο και ηλεκτρικό.
Σε κανένα χρόνο αυτά αντιμετωπίσθηκαν και οι κάπου είκοσι κάτοικοι ανάσαναν. Ηταν όμως οι περισσότεροι πολλών χρονών και έφυγαν και οι κοπελιές ανέβηκαν στα πιο ψηλά χωριά.
Εμεινε μόνο με δύο ανθρώπους και τον… επισκέπτη, εμένα. Μα και εγώ μεγάλωσα και 100 χιλιόμετρα από τα Χανιά ήταν πολλά και έτσι με μεγάλη λύπη το αποχωρίστηκα.
Οπως με χαρά μαθαίνω τώρα εγώ έχει αρχίσει να παίρνει τα πάνω, που λέμε, αλλά φαίνεται πως οι αρμόδιοι των Σφακίων το έχουν διαγράψει από τον χάρτη της περιοχής. Γιατί κατά τηλεφώνημα απόγνωσης που έλαβα από έναν κάτοικο η κατάσταση έχει ως παρακάτω:
1. Από μήνες κανένα φως στους δρόμους δεν ανάβει με τον Δήμο να απαντά ότι το έχει… δώσει στον αρμόδιο.
2. Το νερό που ήλθε από την Ανώπολη, κατά τους κατοίκους, δεν είναι πόσιμο και οι περαστικοί δεν το γνωρίζουν και το μπερδεύουν με αυτό από Αζωγυρέ.
Τι μπορεί να γίνει; Να τεθούν πινακίδες;
3. Αποκομιδή σκουπιδιών δεν υπάρχει και έτσι οι τουρίστες κρατούν τη… μύτη τους όταν φθάνουν εκεί, ή οδοιπορούν για τις παραλίες κάτω. Κάποιες φορές οι ντόπιοι καίνε τα σκουπίδια με κίνδυνο πυρκαγιάς. Ενας – δύο κάδοι με αποκομιδή δύο φορές το μήνα καλοκαίρι και μια χειμώνα δεν έχει μεγάλο κόστος.
Από την ακτή του Λύκου, Φοίνικα κ.λπ. τα μεταφέρουν με πλεούμενο.
4. Κατά που μου αναφέρθηκε, χάνεται μεγάλη ποσότητα ελαιολάδου από τη δυσκολία μαζέματος από τα ελαιόδεντρα που υπάρχουν στον παλαιό ερειπωμένο, οικισμό Αζωγυρές και ποτέ δεν αποφάσισε ο Δήμος να διανοίξει έστω έναν πρόχειρο αγροτικό δρόμο ως εκεί. Αλλωστε η διαδρομή πάνω από το φαράγγι Αράδαινας, εκεί, είναι μαγευτική και εκτός από την πηγή νερού υπάρχει και η εκκλησία του Αγίου Αθανασίου και η ερειπωμένη, μεσαιωνική, του Αγίου Ελευθερίου που ίσως αναστηλωθεί.
Μια άλλη φορά θα γράψω ιστορίες από τους αλησμόνητους γερόντους που πρόλαβα εκεί και αγαπητέ δήμαρχε μην ξεχνάς πως ο καταπληκτικός σε ομορφιά τόπος που λέγεται Λιβανιανά υπάγεται στον Δήμο Σφακίων.