Επείγοντα ζητήματα για την κάλυψη των λαϊκών αναγκών έφεραν στο περιφερειακό συμβούλιο στις 24 Φεβρουαρίου οι σύμβουλοι της Λαϊκής Συσπείρωσης Κρήτης. Ειδικότερα, συζητήθηκαν δύο επερωτήσεις της Λαϊκής Συσπείρωσης για τα Χανιά.
Για την αποκατάσταση και τις αποζημιώσεις των πληγέντων από τις πλημμύρες του 2019 στον δήμο Πλατανιά, ο Αλέκος Μαρινάκης καυτηρίασε την άρνηση της πλειοψηφίας του συμβουλίου, στην προηγούμενη συνεδρίασή του, να συζητήσει σχετικό ψήφισμα. Και πάλι όμως η περιφερειακή αρχή, παρέμεινε σε γενικολογίες.
Να σημειωθεί ότι για το θέμα των αποκαταστάσεων και τις αποζημιώσεις των κατοίκων το ΚΚΕ κατέθεσε ερώτηση και στη βουλή.
Όπως επισημαίνεται σε σχετική ανακοίνωση: «Η άσκηση της πίεσης των διεκδικήσεων των κατοίκων, που μετέφερε το ΚΚΕ στη βουλή, οδήγησε την κυβέρνηση στην παραδοχή του προβλήματος. Χωρίς καμία επανάπαυση, το ΚΚΕ και η Λαϊκή Συσπείρωση θα συνεχίσουν, μαζί με τους κατοίκους του Πλατανιά, να διεκδικούν να αποζημιωθούν από την κυβέρνηση οι ιδιοκτήτες που τα σπίτια τους έχουν χαρακτηριστεί «κίτρινα» κατ’ αναλογία με όσα ισχύουν για τα «κόκκινα» και να υλοποιηθούν άμεσα με κρατική χρηματοδότηση τα έργα που χρειάζονται στις περιοχές με κατολισθήσεις.
Αμήχανη ήταν η στάση της περιφερειακής αρχής και για την παράκαμψη των Τοπολίων, τις καθυστερήσεις, τις ευθύνες της περιφέρειας για τις ελλείψεις στις μελέτες και τις συνέπειες από την κατάσταση αυτή που τις πληρώνουν οι κάτοικοι της περιοχής. Συγκεκριμένα, ο αντιπεριφερειάρχης Χανίων έριξε την ευθύνη για την καθυστέρηση του έργου στον «κακό καιρό», στις πλημμύρες του 2019, αποσιωπώντας τις ευθύνες της διοίκησης της περιφέρειας και τις ευθύνες του εργολάβου.
Για να αμβλύνει την αγανάκτηση του κόσμου, ο περιφερειάρχης επιδόθηκε σε κριτική των κυβερνήσεων, που κόβουν την κρατική χρηματοδότηση στην τοπική διοίκηση. Μόνο που δεν πείθει κανένα αυτή η «όψιμη» κριτική τη στιγμή, μάλιστα, που η περιφέρεια πρωτοστατεί στην υλοποίηση της αντιλαϊκής πολιτικής διαχρονικά των κυβερνήσεων, και ταυτίζεται με τις αποφάσεις τους.
Ο λαός των Χανίων να βγάλει τα συμπεράσματά του για κυβερνήσεις και περιφερειακές αρχές που συνθλίβουν τη ζωή του και τις ανάγκες του στις μυλόπετρες του «κόστους – οφέλους», θεωρώντας ως κόστος ό,τι έχει να κάνει με τη ζωή, την επιβίωση, την προστασία της περιουσίας της λαϊκής οικογένειας και ως όφελος ό,τι αβγατίζει τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων».
