∆ιαβάζαµε στη “Θεία Γραφή” του Νικολάου Γλυκύ απ’ το 1687 κεφάλαιο “Γένεσις” α΄ παραγρ. 27-28 τα κάτωθι: «Και εποίησεν ο Θεός τον άνθρωπον κατ’ εικόνα Θεού αυτόν, άρσεν και θήλυ, εποίησεν αυτούς και ευλόγησεν αυτούς λέγων, αυξάνεσθε και πληθύνεσθε και πληρώσατε την γην και κατακυριεύσατε αυτήν και άρχετε των ιχθύων της θαλάσσης και των πετεινών του ουρανού και πάντων των κτηνών και πάσης της γης και πάντων των ερπετών των ερπόντων επί της γης».
Όµως από τότε µέχρι σήµερα η κοινωνία σε όλα της τα στάδια σιγά – σιγά µεταµορφωνόταν σε νοµικό επίπεδο και στο πεδίο του οικογενειακού δικαίου, όχι βέβαια από τη µία µέρα στην άλλη µε ένα νοµοσχέδιο. Ωστόσο στην κοινωνία είναι φυσικό να προκύπτουν ζητήµατα απέναντι στη νοµοθεσία, όταν οι νόµοι επιτάσσουν µια ισότητα που ξεπερνάει τα όρια της λογικής.
Το ζήτηµα ισότητας προέκυψε µε το “Σύµφωνο Συµβίωσης” (νόµος 4356/2005) που καταχωρείται στο ληξιαρχείο και το οποίο µπορεί να λυθεί µε συµβολαιογραφική πράξη µονοµερώς. Στον νόµο δεν αναφέρεται η δυνατότητα τεκνοθεσίας για τα ετερόφυλα ζευγάρια, καθώς δεν εξασφαλιζόταν το συµφέρον του υιοθετούµενου.
Τώρα προκύπτει και ένας όρος “παρένθετη µητέρα ή µητρότητα”, δηλαδή µία γυναίκα που δέχεται να κυοφορήσει το παιδί µιας άλλης γυναίκας: Η παρένθετη µπορεί να είναι µητέρα, αδελφή, άλλη συγγενής ή τελείως ξένη της βιολογικής µητέρας. Το ζήτηµα τούτο στηρίζεται στον νόµο του 2005, όµως δηµιουργεί κοινωνικά και γενικώς ανθρώπινα προβλήµατα, όταν αυτό το παιδί φύγει απ’ την αγκαλιά της κοινωνίας.
Ανέκαθεν η κοινωνία αναγνώριζε πατέρα, µητέρα, τέκνα. Η παραδοσιακή οικογένεια άλλαξε και δυστυχώς η γυναίκα κατάντησε “φορέας αναπαραγωγής”. ∆ηλαδή συντάσσεται µία σύµβαση παροχής υπηρεσιών υποβοηθούµενης αναπαραγωγής µε κάποιο αντάλλαγµα και τούτο παίρνει τη µορφή εµπορίου, που δυστυχώς ανθεί από το 2014 µε προνοµιούχους µόνο τους πλούσιους.
Όπως αναφέρουν για το θέµα αυτό πολλοί σχολιαστές σε νοµικό επίπεδο και στο πλέγµα του οικογενειακού δικαίου, ανακύπτουν τεράστια προβλήµατα, κυρίως όσον αφορά τα οµόφυλα ζευγάρια που έχουν αναγνωριστεί ως γονείς στο εξωτερικό µέσω υιοθεσίας και έρχονται εδώ ζητώντας αναγνώριση της υιοθεσίας κι από τη χώρα µας.
Ένα µέρος της κοινωνίας µπορεί να ανέχεται την εξίσωση των γάµων των οµόφυλων, όπως και των ετερόφυλων ζευγαριών, αλλά η µεγάλη πλειοψηφία µε αίσθηµα ηθικής αποστροφής το απορρίπτει επικαλούµενη τη βιολογία και την παράδοση.
