Παρεπόμενα αξιολόγησης

Την Εβδομάδα των Παθών της Χριστιανοσύνης τη διαδέχθηκε το θαύμα της Ανάστασης. Αυτή την εβδομάδα την περάσαμε συμπυκνωμένη παθών οι Ελληνες υπό συνθήκας εκβιαστικών πιέσεων και αβεβαιοτήτων. Η περίπτωση του θείου πάθους και αυτή του ελληνικού δράματος προσιδίαζαν με το πέρασμα των Ισραηλιτών από την Ερυθρά θάλασσα. Η διαφορά είναι ότι τους Ισραηλίτες οδήγησε ο Μωυσής στη γη της επαγγελίας Χαναάν, κατά την Π. Διαθήκη “η Εξοδος”, ενώ για μας η έξοδος από την κρίση παραμένει ερώτημα, αν «μαζί με την Ανάσταση του Χριστού, γιορτάσουμε και την Ανάσταση της οικονομίας», όπως είπε ο κ. Τσίπρας.
Οι πιστωτές, προκειμένου να κλείσουν την αξιολόγηση, δεν θέλουν να συζητήσουν, κυρίως η Λαγκάρντ, για την ελάφρυνση του χρέους, αν δεν ληφθούν επιπρόσθετα μέτρα, εκτός των 5,4 δισ. €, που έχει αποδεχθεί η κυβέρνηση απ’ το καλοκαίρι του ’15. Αν αληθεύει ότι η αξιολόγηση έχει κλείσει προ πολλού, τότε θα πρέπει να υποθέσουμε ότι η κωλυσιεργία οφείλεται στους Ευρωπαίους, με συνεργό το Δ.Ν.Τ., να οδηγηθεί η συζήτηση σε αδιέξοδο μέχρι το δημοψήφισμα για το Brexit.
Οι Αμερικανοί λένε πως η Ελλάδα θα πάρει χρήματα, αν προχωρήσει σε μεταρρυθμίσεις, όπως ζητάει το Δ.Ν.Τ., δηλαδή ένα άλλο μνημόνιο μέσα στο 3ο, προαιρετικών μέτρων υπό αίρεσιν, 3,6 δισ. €. Επιμένει το Δ.Ν.Τ., που έχει κάνει καταστροφικά λάθη, τα οποία έχει ονομάσει “ατυχείς συμπτώσεις” και δεν έχει δώσει ούτε ευρώ απ’ το 2013, να υπάρχει ένας μηχανισμός αυτόματης δέσμευσης. Ο εξευτελισμός δεν έχει όρια. Δεν μας εμπιστεύονται και λένε να ψηφίσουμε προληπτικά μέτρα από τώρα για το 2018!
Ο Γιούνκερ, εκτός του ότι βλέπει ως μη αναγκαία επιπρόσθετα μέτρα, θεωρεί ότι αυτό είναι παράλογο και αντισυνταγματικό. Υποστηρίζει ότι οι Ελληνες από μόνοι τους θ’ αποφασίσουν από πού θα κάνουν οικονομίες και πότε, όμως στο πίσω μέρος του κεφαλιού του βρίσκεται η αγωνία του για το Brexit. Δεν το λέει από αλληλεγγύη στους Ελληνες, αλλά διότι με άλλους Ευρωκράτες πιστεύει ότι μόνο με τον ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση θα λυθεί το οικονομικό.
Εδώ ο κάθε πρωθυπουργός επαναστατεί και μετέρχεται κάθε μέσο να βγει απ’ το αδιέξοδο. Ο κ. Τσίπρας, όταν είδε την αδιαλλαξία του Δ.Ν.Τ. και τη ματαίωση του Γιούρογκρουπ, ζήτησε από τον Τουσκ τη σύγκληση Συμβουλίου Κορυφής της Ε.Ε. Ο Τουσκ του αρνήθηκε ευφυώς, διότι δεν είχαν να συζητήσουν τίποτα, αφού δεν προηγήθηκε Γιούρογκρουπ. Πήγαμε γυρεύοντας να μας “φασκελώσει” και ο Τουσκ. Και κανόνισε Γιούρογκρουπ για τις 9 Μαΐου!
Πρόκειται για ενέργεια από υπερεκτίμηση δυνατοτήτων, από βιασύνη, από προχειρότητα, από έλλειψη εμπειρίας; Διαπρεπής Ελληνας διπλωμάτης έλεγε: «Ποτέ δεν ζητάμε δημοσίως, αν δεν το ’χουμε εξασφαλίσει κατ’ ιδίαν». Δεν μπορεί να το αγνοούσε ο κ. Τσίπρας, εκτός κι αν υπήρχε σχέδιο. Να δοθεί η δυνατότητα διεργασιών στο επόμενο Γιούρογκρουπ και να προετοιμαστεί η κοινή γνώμη ότι εξαντλήθηκαν όλα τα μέσα, αλλά οι “παλιοευρωπαίοι” (!)… Πάντως ήταν λάθος τακτικής η ελληνική πρόταση. Εφ’ όσον θεωρούνται οι απέναντι ως εχθροί, ακυρώνεται κάθε προσδοκία επιτυχούς διαπραγμάτευσης.
Αλλά πότε τα πήγαμε καλά με τις διαπραγματεύσεις; Δείχνουμε “παλληκαριά”, όταν δεν πρέπει και κάνουμε την “πάπια”, όταν χρειάζεται να υψώσουμε τους τόνους. Οι αριθμοί είναι σκληροί. Είναι πολλά τα λεφτά των 5,4+3,6 δισ. €. Ετσι η χώρα δεν βγαίνει απ’ την κρίση. Αλλο τι λέγεται και άλλο η πραγματικότητα. Ο κ. πρωθυπουργός λέει ότι «είναι βαθιά νυχτωμένοι όσοι ονειρεύονται επανάληψη του ’15». Μακάρι να είναι έτσι! Αλλά γιατί τόση πίεση, γιατί η διαπραγμάτευση βάλτωσε;
Είμαστε σαν το Δαβίδ με τον Γολιάθ. Ο Δαβίδ νίκησε τον γίγαντα γιατί είχε σχέδιο. Εστω τη σφεντόνα. Εμείς τι σχέδιο έχουμε; Είχαμε την αγωνία για τα 5,4 δισ. Τα κατάπιαμε αμάσητα και πάμε να καταπιούμε κι άλλα 3,6 δισ. μέτρα, προληπτικά, “κόφτη” ή “ρεζέρβα”. Θα το δεχθεί ο κ. Τσίπρας ή θα γίνει ο πρωθυπουργός της δραχμής; Μπρος βαθύ και πίσω ρέμα.