Το Παρίσι που αντικρίζει ο σημερινός επισκέπτης είναι, όπως όλες οι μητροπόλεις του κόσμου, μια κατασκευή, μια τεράστια τουριστική μηχανή, που συνοψίζει λίγο πολύ το όνειρο του μέσου Αμερικανού για την Ευρώπη: σπουδαία μουσεία, υπέρκομψες λεωφόροι με μπουτίκ υψηλής ραπτικής, επιβλητικά κτίρια του 19ου αιώνα, λογοτεχνικά καφέ με σπιρτόζικα γκαρσόνια, τζαζ μπάντες στα σταυροδρόμια, ρομαντικά φιλιά σε γέφυρες με φόντο το ηλιοβασίλεμα στον Σηκουάνα, εξαιρετική μαγειρική σε πολυτελή εστιατόρια και ο Πύργος του Άιφελ πάντα κάπου στο βάθος.
Όχι πως όλα αυτά δεν έχουν τη γοητεία τους. Αλλά μετά από μια μέρα στον πανζουρλισμό του παριζιάνικου κέντρου, έχοντας ξεποδαριαστεί στο Saint-Germain, πληρώσει 10 ευρώ για έναν καφέ στα Champs Elysées και στριμωχτεί στα στενά του Quartier Latin με όλες τις φυλές της οικουμένης, είναι λογικό να αναρωτηθείτε αν υπάρχουν ακόμη κανονικές γειτονιές σε αυτή την πόλη.
Πηγή: Ταξίδια Καθημερινή
