Εντυπωσιασµένοι παρακολουθήσαµε την τελετή έναρξης των Ολυµπιακών Αγώνων στην πόλη του Φωτός, το περασµένο Σάββατο.
Με δικαιολογηµένη υπερηφάνεια είδαµε την ελληνική αποστολή να προηγείται όλων των οµάδων, που θα λάβουν µέρος στην διοργάνωση.
Ας ήταν και υπό βροχή η έναρξη των Αγώνων, είχε παλµό, είχε λάµψη.
Οι Ολυµπιακοί Αγώνες ξεκίνησαν Πανελλήνιοι, για να καταλήξουν εδώ και χρόνια Παγκόσµιοι.
Τα ιδανικά όµως τα οποία εκφράζουν δεν άλλαξαν.
Ο Εθνικός µας ποιητής Κωστής Παλαµάς, όταν προκλήθηκε να γράψει Ολυµπιακό Ύµνο, κατά την αναβίωση των Ολυµπιακών Αγώνων του 1896, στην πρώτη Ολυµπιάδα στην Αθήνα, ήταν σαφής:
«Αρχαίο Πνεύµα Αθάνατο, αγνέ Πατέρα του ωραίου, του µεγάλου και τ’ αληθινού, κατέβα φανερώσου κι άστραψε εδώ πέρα στη δόξα της δικής σου γης και τ’ ουρανού».
Ο ίδιος Ολυµπιακός Ύµνος επαναλαµβάνεται µε το άναµµα της Ολυµπιακής φλόγας στην Αρχαία Ολυµπία και στη συνέχεια η φλόγα µεταφέρεται µε την καθιερωµένη τελετή, στην πόλη που φιλοξενεί κάθε φορά τους Αγώνες.
Εκεί παραµένει αναµµένη, µέχρι την τελετή λήξης των Αγώνων.
Η παρακάτω είδηση είναι της Κυριακής 28 Ιουλίου (εποµένη ηµέρα έναρξης των αγώνων) και αναφέρει:
Μέση Ανατολή: Φονικό χτύπηµα µε ρουκέτα στα Υψίπεδα του Γκολάν – Με επιθέσεις στο Λίβανο απάντησε το Ισραήλ (12 νέοι νεκροί).
Χρόνια τώρα, θυµάµαι -διδάσκαµε στα σχολεία µας, πως µε την έναρξη των Ολυµπιακών Αγώνων στην Αρχαία Ελλάδα, σταµατούσε κάθε πόλεµος.
Σήµερα όµως, σε διάφορα σηµεία του πλανήτη µας, ενώ διεξάγονται στην πόλη του Φωτός οι Ολυµπιακοί Αγώνες, ο πόλεµος καλά κρατεί!
Άραγε ο σηµερινός άνθρωπος που κατάφερε στον τεχνολογικό τοµέα τόσα επιτεύγµατα και έχει ιδρύσει παγκόσµιους οργανισµούς, του είναι τόσο δύσκολο να συµφωνήσει πως πρέπει να σέβεται την ζωή του συνανθρώπου του, σαν το ύψιστο Αγαθό;
Οι ισχυροί της γης, που επαίρονται για τα πλούτη τους και τα όπλα που διαθέτουν, δεν µπορούν να βρουν «ένα κοινό τόπο» που θα ήταν τελικά για το καλό όλης της ανθρωπότητας;
Τα λόγια τελικά, φαίνεται πως είναι ευκολότερα από τα έργα! Ευθύνη υπάρχει σ’ αυτούς που σήµερα διαχειρίζονται τις τύχες του κόσµου.
Εµείς τελικά µια ευχή µονάχα µπορούµε να δώσουµε, να επικρατήσει στον κόσµο το Αρχαίο Πνεύµα, που στον τόπο µας γεννήθηκε και τον ανέβασε τόσο ψηλά!
*Ο Λεωνίδας Βεγλιρής είναι δάσκαλος
