Πάρκα και απρόσκοπτη προσβασιμότητα

Όταν ταξιδέψει κάποιος σε πόλεις του εξωτερικού, κυρίως στην Ευρώπη, αυτό που παρατηρεί πρώτα από όλα, είναι τα τεράστια, πανέμορφα και ελεύθερα πάρκα πρασίνου, περιπάτου και αναψυχής.
Το Εδιμβούργο, για παράδειγμα, μια πόλη του Ηνωμένου Βασιλείου, στη Σκωτία, διαθέτει πάνω από εκατό πάρκα, διαφορετικά μεταξύ τους, απλωμένα σε μια τεράστια έκταση στο κέντρο και στον ευρύτερο ιστό της πόλης! Μια πόλη, που έλκει πολλούς τουρίστες αφενός μεν για τα μνημεία της και αφετέρου για την εύκολη και άνετη μετακίνηση των επισκεπτών.
Σ’ αυτό διευκολύνουν οι τεράστιοι πεζόδρομοι, λειτουργικοί και προσβάσιμοι για όλους τους πεζούς και ανθρώπους με κινητικά προβλήματα. Εκεί δεν βλέπεις λακκούβες και δέντρα φυτεμένα στα πεζοδρόμια που παρεμποδίζουν τους πεζούς, δεν υπάρχουν κάβοι και σκουπίδια ή ογκώδη αντικείμενα διάσπαρτα, δίπλα στους κάδους απορριμμάτων. Δεν μυρίζεσαι την κακοσμία των σκουπιδιών περνώντας και δεν κινδυνεύεις να πατήσεις απορρίμματα ζώων! Τα πάρκα δεν είναι περιτοιχισμένα από μαντρότοιχους και συρματοπλέγματα, αλλά είναι πάντα ανοιχτά στο κοινό και φυσικά όλοι τηρούν απαρέγκλιτα τους κανόνες υγιεινής και καθαριότητας.
Το περιβόητο πάρκο Μαρκοπούλου, είναι μια περίπτωση μελέτης, πέρα από τη διεκδίκηση των Χανιωτών για να δημιουργηθεί ένας χώρος πρασίνου και ευεξίας, θα πρέπει να είναι προσβάσιμο από όλους, μικρούς και μεγάλους, παιδιά και ηλικιωμένους. Παρεμπιπτόντως, θα πρέπει να αλλάξει ονομασία, όπως για παράδειγμα Χανιώτικο Πάρκο Ελευθερίας.
Η προσβασιμότητα έγκειται στη σωστή χωροθέτηση και λειτουργικότητα, ώστε να αποτελεί πεδίο ελεύθερης μετακίνησης. Θα πρέπει να γκρεμιστεί άμεσα ο μαντρότοιχος με τα συρματοπλέγματα του πρώην στρατοπέδου που δέσποζε επί δεκαετίες στην καρδιά της πόλης! Ένα πάρκο δεν πρέπει να έχει τείχη, πόρτες και λουκέτα, αλλά να είναι ένας χώρος προσιτός και ευχάριστος για όλους. Το ίδιο, φυσικά, ισχύει και για τον Δημοτικό Κήπο της πόλης.
Η ενσωμάτωση με τον αστικό ιστό, μπορεί να γίνει αβίαστα, να έχει μια συνέχεια, χωρίς φραγμούς και εμπόδια. Τελικά να γίνει πάρκο των Χανιωτών και των επισκεπτών κι όχι να είναι ιδιοκτησία του Δήμου, ένας δημόσιος χώρος, υψηλής αισθητικής, προσβάσιμος, χώρος εμψύχωσης, διαλόγου και διακίνησης ιδεών. Η απρόσκοπτη προσβασιμότητά του επιβάλλεται να γίνει άμεσα, για να μπορεί στο εξής να λειτουργεί ψυχοθεραπευτικά, κόντρα στα προβλήματα και το άγχος της σημερινής, θολής και μίζερης πραγματικότητας!