Το πάρκινγκ για τα δίτροχα και τετράτροχα, γνωστή ιστορία. Ιδιωτικό πάρκινγκ κι έχεις το κεφάλι σου ήσυχο. Δημοτικό πάρκινγκ και τρέχεις να προλάβεις μια θέση πάρκινγκ με παρκόμετρο. Ρίχνεις το κέρμα σου και ο Δήμος εισπράττει, κι εσύ βολεύεσαι για κανά δυό ώρες. Η ακόμα… και το χειρότερο, πάρκινγκ όπου βρούμε, όπου βολευόμαστε. Δεν πα νάναι και στη ράμπα, δεν πα νάναι και μπροστά στην είσοδο του άλλου. Δεν μας νοιάζει, αρκεί να βολευτούμε. Το άλλο πάρκινγκ, επίσης γνωστή ιστορία. Το πάρκινγκ Παιδιών.
Πάω να πιω καφέ σε μια φίλη μου, σχεδόν συνομήλικη, γιαγιά αυτή. Κι εγώ θα μπορούσα να είμαι γιαγιά. Καλώς ή κακώς δεν είμαι. Βλέπω τη φίλη μου, τη γιαγιά, να κρατά το κεφάλι της και να προσπαθεί να συγκρατήσει τα νεύρα της, γιατί ο μικρός εγγονός, ρίχνει το ποτήρι με το νερό στο πάτωμα. Η μικρή αναποδογυρίζει μια γλάστρα στο μπαλκόνι. Μέσα νερά και γυαλιά, έξω τα χώματα. Από πού να αρχίσει; Δεν αντέχω άλλο, μου λέει ψιθυριστά, συγκρατώντας και καλύπτοντας την κούραση. Η Αγία μητέρα της νεαρής μαμάς δίνει… δίνει… δίνεται… και πώς ξεπληρώνεται αυτή η προσφορά; Μια ζωή… προσφορά.
Γιαγιά, ξέχνα ότι είσαι κι εσύ άνθρωπος, είσαι κι εσύ ακόμα γυναίκα. Παππού, άσε το καφενείο και τις βόλτες σου και κάτσε εδώ να βάλεις ένα χεράκι. Είναι ωραίο, είναι υπέροχο να υπάρχει παππούς και γιαγιά, όταν εργάζεται η μητέρα, μεγαλώνει τα παιδιά εκ του ασφαλούς. Τα παρκάρει στο πιο ασφαλές πάρκινγκ. Η γιαγιά παρκαδόρος προσπαθεί να βάλει τάξη στα ατίθασα εγγονάκια. Μα και να μην εργάζεται η μαμά, δεν θέλει να πάει μια βόλτα, ένα ταξίδι, ένα θέατρο; Ε; Δεν θέλει να πάει διακοπές; Ασφαλώς και το χρειάζεται, ασφαλώς και θα πάει, αφού η γιαγιά είναι πάντα διαθέσιμη. Από την άλλη πάλι, όταν τα παιδιά είναι κακομαθημένα και απαιτητικά, το χρεώνουν στον παππού και στη γιαγιά. Επειδή, λέει, δεν τους χαλούσανε χατίρι, δηλαδή… εκεί που μας χρωστούσαν μας πήραν και το βόδι. Παρόλα αυτά… το πιο γλυκό χάδι, η πιο γλυκιά σοκολάτα είναι του παππού και της γιαγιάς. Μαμά! Θα φέρω τα παιδιά, μας έχουν καλέσει σε τραπέζι οι κουμπάροι μας. Έτσι ακριβώς το άκουσα. Το θέλεις(;) και το μπορείς(;) με ερωτηματικό δεν υπάρχει στο λεξιλόγιο τους. Η γιαγιά πάλι το θεωρεί δεδομένο “πρέπει”. Το κάνει με την καρδιά της. ΠΑΡΚΙΝΓΚ ΠΑΙΔΙΩΝ (είσοδος ελεύθερη, χρόνος απεριόριστος). ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ! Αυτό τουλάχιστον να ειπωθεί ή να λέγεται κάθε φορά και να δείχνεται με τους πιο απλούς τρόπους. Γιαγιά – μαμά – εγγονάκι. Παππούς – μπαμπάς – εγγονάκι. Μόνο με ευγνωμοσύνη και αγάπη θα παραμείνουν δεμένοι της αλυσίδας οι κρίκοι.
Παρασκευάς Περάκης και Ελένη Φουντουλάκη σχολιάζουν την επικαιρότητα και μπαίνουν… onLine με τον ηθοποιό, τ. Καλλιτεχνικό Διευθυντή του ΔΗΠΕΘΕΚ Μιχάλη Αεράκη και τον Marketing Specialist, Γιώργο Γκέκα
