Πάρκινγκ… παιδιών

Στην εποχή μας που όλα βρίσκονται σε κρίση, όπως η οικονομία, η οικογένεια, η εργασία, η ασφάλεια, οι σχέσεις, η εκπαίδευση, η υγεία κλπ αναζητούνται τα… ισοδύναμα!
Λέξη επίκαιρη, που και αυτή δημιουργήθηκε με την κρίση, άσχετα αν πριν από λίγο καιρό την γνωρίζαμε μόνο από τα… ισοδύναμα κλάσματα! Αναζητείται περισσότερο η ισορροπία των πραγμάτων και η απλή λογική εξίσωση! Και πάμε στο Σχολείο που και αυτό το χτύπησε η κρίση και μάλιστα απανωτά!
Το Σχολείο που κάθε μέρα πασχίζει με κάθε τρόπο να δημιουργήσει δρόμους στο μέλλον, παρά τα κακοτράχαλα μονοπάτια που διασχίζει! Όταν λέμε Σχολείο εννοούμε ολόκληρη την εκπαίδευση που αιμορραγεί, ως ασθενής, αλλά κανένας δεν ενδιαφέρεται αν θα ζήσει ή όχι! Το Σχολείο θα πρέπει να είναι το πιο ζωντανό κύτταρο της κοινωνίας μας, σημείο αναφοράς της εξέλιξης, της προόδου, του πολιτισμού, της καινοτομίας! Αυτοί είναι οι πολλαπλοί ρόλοι που πρέπει να το διέπουν και η πολιτεία να ενθαρρύνει με τις πολιτικές της στην κατεύθυνση αυτή. Στην αντίπερα όχθη εκκολάπτεται η μιζέρια και η ανιαρή καθημερινότητα, η κατήφεια και η στασιμότητα! Ο μαθητής ένα από τα θύματα της εποχής μας, ένας από τους πιο σκληρά και πειθαναγκαστικά εργαζόμενους ανθρώπους, συχνά πυκνά, επαφίεται συνήθως στις δικές του δυνάμεις για να τα βγάλει πέρα! Δεν εννοούμε ασφαλώς την καθημερινή σχολική μελέτη του αλλά για ισορροπημένο οικογενειακό περιβάλλον, για σωστή ανατροφή, για τις ηθικές και ουσιαστικές αξίες της ζωής, για τους τρόπους που θα τον «οπλίσουν» να γίνει αυτόνομος και δυνατός για να αντιμετωπίσει τις δυσκολίες της ζωής! Βλέπουμε, καθημερινά τους γονείς πως αντιμετωπίζουν την καθημερινότητα των παιδιών τους. Εννοούμε τα διάφορα «πάρκινγκ», ας μου επιτραπεί η έκφραση, στο Σχολείο, στο σπίτι, στους χώρους δράσης.
Το να εξασφαλίζεις τα προς το ζην των παιδιών, αυτό είναι η μία πλευρά της καθημερινής ζωής! Αλλά το να έχεις δώσει στο παιδί ένα τάμπλετ ή ένα άλλο ηλεκτρονικό παιχνίδι και να παίζει με τις ώρες, αυτό δεν είναι πάρκινγκ, έτσι ώστε να μπορεί ο γονιός να ασχολείται με τις δικές του καθημερινές ανάγκες και με τα  άγχη του; Αν είστε εργαζόμενοι γονείς σήμερα, τότε τα πράγματα γίνονται ακόμα χειρότερα, αφού τα παιδιά μένουν στο δωμάτιό τους με τις ώρες βιώνοντας ένα καταιγισμό πληροφοριών και εικόνων σ’ ένα εικονικό κόσμο καλών και κακών, όπου υπερτερεί το μίσος, η εκδίκηση  και ο θάνατος! Ο μαθητής χρειάζεται λίγα απλά πράγματα, όπως: 1. Ενίσχυση της αυτοεκτίμησής του, 2. Αυτονόμηση, 3. Σωστή διαχείριση του χρόνου, 4. Επιβράβευση της δημιουργικότητάς του, 5. Όρια, 6. Συμμετοχή στα καθημερινά οικογενειακά και κοινωνικά δρώμενα. Η ανεξέλεγκτη διαβίωση ή ο ελλιπής και διακριτικός έλεγχος του μαθητή από την οικογένειά του δημιουργεί ανεξέλεγκτες καταστάσεις με στοιχεία  παραβατικότητας, ανυπακοής και αμετροέπειας που αυξάνονται με την ενηλικίωσή του. Ζητούμενο της εποχής μας είναι ο ουσιαστικός διάλογος και η ενασχόληση του γονέα με το παιδί του, παρέχοντας ταυτόχρονα τα κατάλληλα ερεθίσματα για να μπορεί μόνος του ο μαθητής να οδηγηθεί στη γνώση του εαυτού του και του περιβάλλοντος κόσμου!