Στις 13 του Μάρτη στη γεμάτη αίθουσα του Πνευματικού Κέντρου Χανίων, έγινε η παρουσίαση του τέταρτου κατά σειρά βιβλίου του Χανιώτη και Κισσαμίτη λογοτέχνη Μανώλη Λεφάκη. Πρόκειται για την ποιητική συλλογή “Νόστος Εαρινός”. Την παρουσίαση συντόνιζε ο αντιπρόεδρος των πνευματικών δημιουργών Χανίων Δημήτρης Νικολακάκης. Ανάλυση στο ποιητικό έργο του Μανώλη Λεφάκη έκανε η φιλόλογος Σταυρούλα Σακελλαρίου. Ποιήματα από το βιβλίο διάβασαν οι ηθοποιοί Ελένη Καρπαδάκη και Ντένια Καραβασιλειάδη. Σχετικά με τις σπουδές, την εργασία, την προσωπικότητα, αλλά και την κοινωνική προσφορά του ποιητή, προλόγισαν παλιοί συνάδελφοι και φίλοι του Μανωλη Λεφάκη. Ο Μανώλης ο Λεφάκης γεννήθηκε στην Κίσσαμο από φτωχούς αγρότες γονείς. Στην Κίσσαμο τελείωσε το πρώτο και το δεύτερο κύκλο της εκπαίδευσης του Στη συνέχεια σπούδασε στην Παιδαγωγική Ακαδημία Ηρακλείου κι έκανε μετεκπαίδευση στην παιδαγωγική των παιδιών με ειδικές ανάγκες, Και ακολούθησαν σπουδές στη φιλοσοφική σχολή του Ρεθύμνου. Εργάστηκε σαν δημοδιδάσκαλος σε διάφορα σχολεία των Χανίων και αργότερα σαν δάσκαλος και προϊστάμενος του σχολείου για παιδιά με ειδικές ανάγκες που άρχισε να λειτουργεί στα Χανιά. Και η υπηρεσία του αναγνωρίζοντας τις σπουδές και το έργο του στα Χανιά “πράγμα λίγο σπάνιο για τα ελληνικά δεδομένα” τον τοποθέτησε έως τη συνταξιοδότησή του σαν σχολικό σύμβουλο των δημοδιδασκάλων. Τα βιώματά του, η ευγένεια της ψυχής του, ο συναισθηματικός χαρακτήρας του, ο πάντα χαμηλός τόνος της παρουσίας του, καθώς και το πηγαίο ταλέντο του στην ποίηση και τη λογοτεχνία, τον οδήγησαν από τα γυμνασιακά του χρόνια στην ποίηση. Μετά τη συνταξιοδότησή του ώρες ατελείωτες περνάει σε ένα μικρό παραδεισένιο κήπο που έχει φτιάξει το Μελισσουργειό Κισσάμου. Τα πουλιά που κελαηδούν γύρω του, τα μελίσσια που βουίζουν στα λουλούδια του κήπου του, ο αέρας που έρχεται από τη Σπάθα και τη Γραμβούσα φορτωμένος με αρώματα των άγριων λουλουδιών η γλυκιά γεύση των σταφυλιών, τα αρώματα του κρασιού των φρούτων και των κηπευτικών του γίνονται μια αόρατη Μούσα που του κεντάει το νου και την καρδιά και τον σπρώχνει να αποτυπώσει πάνω σε ένα άψυχο χαρτί το μεγαλείο της ποίησης του. Την ίδια στιγμή οι βιωματικές εμπειρίες του από τα σχολεία των παιδιών με ειδικές ανάγκες, αλλά και ο φόβος που ελλοχεύει κάθε ανήμπορο άνθρωπο του εξευτελισμού της επαιτείας, είναι ένα αγκάθι στην καρδιά του και γίνεται φανερό στην ποίησή του.
Ο τρόπος που κτίζει τις λέξεις στα ποιήματα του, είναι λυρικός σαν τον Κρυστάλλη, δωρικός σαν τον Σεφέρη, και εικονοπλάστης σαν τον Ελύτη, κάνουν μια πραγματική μαγεία τη ποίηση του. Στο τέλος της εκδήλωσης ακολούθησε ένα κέρασμα στους συγγενείς και στους συντελεστές έκδοσης και παρουσίασης του βιβλίου του, σε ένα γνωστό εστιατόριο των Χανίων.
Με τις ευχές όλων για την συνέχιση του έργου του γιατί έχει πολύ ανάγκη αυτός ο τόπος
