» Αλλά και εντυπωσιακή ομιλία του καθηγητή Μεϊμάρη
Ο ρόλος της τυπογραφίας στην επανάσταση του 1821, τα ριζίτικα της Κρήτης και ο αγώνας για την ελευθερία αλλά και ο τρόπος που προσλαμβάνουν οι νέοι σήμερα την εθνεγερσία αναλύθηκαν τη δεύτερη ημέρα του συνεδρίου “Η συμβολή του Τύπου στην εθνικοαπελευθερωτική επανάσταση του 1821”.
Στο “Μουσείο Τυπογραφίας Γιάννη και Ελένης Γαρεδάκη” ο κόσμος που βρέθηκε το απόγευμα της Κυριακής γνώρισε δύο πολύ σημαντικές εκδόσεις. Τη μπροσούρα με τίτλο “η Τυπογραφία στα χρόνια της εθνεγερσίας 1821 – 1828”, του Αντώνη Παπαντωνόπουλου, καθώς και το βιβλίο με τίτλο “Το ιστορικό δημοτικό τραγούδι της Κρήτης για το 1821 / Ιστορική ρίμα – ριζίτικο τραγούδι” του Σταμάτη Αποστολάκη.
Στη συνέχεια ο καθηγητής Μιχάλης Μεϊμάρης μίλησε για… “Το δικό μου 1821: Ανιχνεύοντας τη βιωματική σχέση του Έλληνα με τον Αγώνα, 200 χρόνια μετά” .
Το “παρών” και τη δεύτερη ημέρα έδωσε αρκετός κόσμος και ανάμεσά τους ο αντιπεριφερειάρχης Κώστας Γύπαρης, ο δήμαρχος Αποκορώνου Χαράλαμπος Κουκιανάκης, ο πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου Χανίων Ευτύχης Δαμιανάκης, ο γενικός διευθυντής του Ιδρύματος Ελ. Βενιζέλος Νικόλαος Παπαδάκης, ο πρόεδρος του Οργανισμού Ανάπτυξης Κρήτης Λευτέρης Κοπάσης, ο περιφερειακός Σύμβουλος της ΛΑ.ΣΥ. Αλέκος Μαρινάκης, ο τ. Δημαρχος Χανιων Τάσος Βάμβουκας, ο επικεφαλής της ΛΑ.ΣΥ. Πλατανιά Δημήτρης Ανθούσης με τη δημοτική σύμβουλο Πλατανιά Α. Κουμάκη, οι π. Βουλευτες Βάλια Βαγιωνάκη και Σήφης Μιχελογιάννης.
ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟΙ ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ
Στους δύο συγγραφείς και συνεργάτες των “Χανιώτικων Νέων” και του Μουσείου Τυπογραφίας αναφέρθηκε ο ιδρυτής των “Χ.Ν.” και του Μουσείο Τυπογραφίας, Γιάννης Γαρεδάκης. Για τον Σταμάτη Αποστολάκη τόνισε μεταξύ άλλων πως «συνετέλεσε στην ποιοτική αναβάθμιση των “Χ.Ν.” και αποτελεί τον παλαιότερο συνεργάτη της εφημερίδας», ενώ τον Αντώνη Παπαντωνόπουλο τον αποκάλεσε “κολόνα του Μουσείου Τυπογραφίας” για τις εκθέσεις του “Ιστορία της Τυπογραφίας” και “Ιστορία της Γραφής” που φιλοξενούνται στο Μουσείο.
Η ΕΚΔΟΣΗ ΤΟΥ ΠΑΠΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΥ
Μιλώντας για το έργο του Α. Παπαντωνόπουλου, ο διευθυντής των “Χ.ν.” Παρασκευάς Περάκης αναφέρθηκε στο διαρκή “επαναστατικό” χαρακτήρα της Τέχνης της Τυπογραφίας, ενώ σε ότι αφορά την έκδοση του Παπαντωνόπουλου επεσήμανε πως «πρόκειται για μια έρευνα, που συμπυκνώνει την ιστορία της Τυπογραφίας στα χρόνια της εθνεγερσίας. […] Έκδοση χρήσιμη για τον ιστοριοδίφη αλλά και τον καθένα που ενδιαφέρεται να μάθει την αθέατη όψη των γεγονότων της εποχής, να γνωρίσει τους Τυπογράφους που από το δικό τους μετερίζι, συνέβαλαν τα μέγιστα στην επιτυχία της ελληνικής επανάστασης».
Σχολίασε ακόμη πως «έχει νομίζω ιδιαίτερο ενδιαφέρον ότι βλέπουμε μια έρευνα που δεν έρχεται από έναν αμιγώς ιστορικό ερευνητή ή πανεπιστημιακό, αλλά από έναν άνθρωπο που από όσο τον ξέρω, καταλαβαίνω ότι το δέντρο της ζωής του το πότιζε πάντα με μελάνι».
Στον δικό του χαιρετισμό ο κ. Αντώνης Παπαντωνόπουλος στάθηκε στο ρόλο του τύπου ως μέσο προπαγάνδας και διάδοσης της επανάστασης στο εξωτερικό. Υπογράμμισε πως πολλοί Έλληνες μέσα στην επανάσταση προχώρησαν σε ιδιοκατασκευές τυπογραφικών μηχανών κυρίως στα νησιά όπου οι «καραβοκυραίοι πλήρωναν για αυτά καθώς είχαν και τον τρόπο μεταφοράς των εξαρτημάτων που απαιτούνταν», ενώ στην ηπειρωτική Ελλάδα «πέρα από τα τυπογραφεία του Υψηλάντη και του Μαυροκορδάτου συνέβαλλαν στη δημιουργία τους οι φιλέλληνες του εξωτερικού. Υπήρξαν και μερικοί επιτήδειοι που τα τυπογραφεία που πρόσφεραν οι φιλέλληνες τα πούλησαν στο ελληνικό δημόσιο και ένα τέτοιο ήταν το τυπογραφείο που πουλήθηκε στο εθνικό τυπογραφείο της Αίγινας.»
ΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ
Ακολούθησε η εισήγηση του δάσκαλου και συγγραφέα Χάρη Στρατιδάκη για το βιβλίο του Σταμάτη Αποστολάκη. « Τι να πρωτοπεί κανείς για τον Σταμάτη Αποστολάκη ;» σχολίασε , παραθέτοντας αρχικά ένα τμήμα του έργου του και τονίζοντας στη συνέχεια την «επιστημονική μεθοδολογία που ακολουθεί σε όλα τα σχετικά βιβλία του με ιστορικά σημειώματα ,με όλες τις πληροφορίες για τα πρόσωπα και τα γεγονότα και εκτεταμένα λεξιλόγια καθώς οι άγνωστες λέξεις είναι πολλές.» Ξεφυλίζοντας το βιβλίο απάντησε σε μια σειρά από ερωτήματα αναφορικά με τη θέση του ριζίτικου τραγουδιού στην επανάσταση, σημειώνοντας πως ο συγγραφέας αφού παραθέτει τις αδυναμίες των ριζίτικων τονίζει την αξία τους «από γλωσσική και ιστορική άποψη καθώς αποτελούν ζωντανές μαρτυρίες των γεγονότων, συμπληρώνοντας μερικές φορές τα ιστορικά τεκμήρια. Οι ιστορικές ρίμες ήταν οι εφημερίδες της εποχής τους».
Παίρνοντας το λόγο ο συγγραφέας Σταμάτης Αποστολάκης ευχαρίστησε ξεχωριστά τον κ. Στρατιδάκη, τον Γιάννη Γαρεδάκη για την έκδοση και τις Δέσποινα Βάλλα και Νίκη Ξυφανταράκη για την γραφιστική επιμέλεια της δουλειάς του.
Το συντονισμό της εκδήλωσης είχε ο δάσκαλος και λογοτέχνης Βαγγέλης Κακατσάκης που αναφερόμενος στον Α. Παπαντωνόπουλος τον χαρακτήρισε «τυπογράφο παλιάς κοπής αλλά ωστόσο διαρκώς ανανεωμένης έκδοσης» ενώ για τον Σταμάτη Αποστολάκη τόνισε πως αποτελεί τον εργάτη της «λαϊκής μας παράδοσης»
ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΟΥ ’21
Με ξεχωριστό ενδιαφέρον οι παριστάμενοι παρακολούθησαν και την ομιλία του κ. Μιχάλη Μεϊμάρη ομότιμου καθηγητή Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών με θέμα “Το δικό μου 1821: Ανιχνεύοντας τη βιωματική σχέση του Έλληνα με τον Αγώνα, 200 χρόνια μετά».
O κ. Μεϊμάρης με τρία χαρακτηριστικά βίντεο μεταπτυχιακών φοιτητών του Πανεπιστημίου Αθηνών στα πλαίσια ερευνητικής εργασίας τους προσπάθησε να δώσει μια εικόνα για το πως βλέπουν οι νέες ηλικίες τα 200 χρόνια από την επανάσταση.
Παρουσίασε την «ψηφιακή αφήγηση» πάνω στην οποία εργάζονται οι φοιτητές αξιοποιώντας εικόνες, βίντεο, κείμενο και αφήγηση καθώς με αυτόν τον τρόπο «αισθάνονται κάποια άνεση και ασφάλεια για να μπορούν να μιλήσουν για θέματα προσωπικά τους.
Να εκφραστούν με ένα νέο τρόπο, όχι καλύτερο ,πιο αποτελεσματικό από την κλασσική αφήγηση αλλά έναν τρόπο που να χρησιμοποιεί πολλά κανάλια επικοινωνίας και αυτό έχει μεγάλη σχέση με τον κόσμο του 21ου αιώνα».
Στο πρώτο βίντεο η φοιτήτρια στέκονταν στο ρόλο της γυναίκας το ΄21 και πως αυτός δεν αναδεικνύεται σήμερα, συνδέοντας τον με me too σήμερα και τη θέση της γυναίκας στον 21ο αιώνα, στο δεύτερο η φοιτήτρια από την Κύπρο εξηγούσε γιατί οι εορτασμοί του 2021 δεν σημαίνουν πολλά για την ίδια καθώς ένα μεγάλο μέρος της πατρίδας της παραμένει υπό κατοχή, ενώ στο τρίτο βίντεο συνδέονταν μέσω ενός πίνακα ένας ήρωας του ΄21 με το σήμερα.
