» Ένα βιβλίο, ένας δάσκαλος, ένα µονοπάτι που οδηγεί στην ταύτιση µε τον άνθρωπο.
∆άσκαλος, µε πάθος για την εκπαιδευτική διαδικασία, όπως τον χαρακτηρίζουν άνθρωποι της εκπαιδευτικής κοινότητας, ο οποίος αναζητώντας µέσα από τις προσωπικές του θύελλες ένα µονοπάτι, αντιλήφθηκε ότι αυτό τον οδήγησε στη συγγραφή.
Ο λόγος για τον Χρήστο Συννεφάκη, εκπαιδευτικό της Πρωτοβάθµιας Εκπαίδευσης, διευθυντή του ∆ηµοτικού Σχολείου Καλυβών, ο οποίος παρουσίασε στο κοινό, το βιβλίο του “Εν µέσω θυέλλης” µία συλλογή διηγηµάτων, των εκδόσεων ΡΑ∆ΑΜΑΝΘΥΣ την οποία ξεκίνησε να γράφει πριν από 3,5 χρόνια τυχαία, όπως είπε στα ‘‘Χανιώτικα Νέα’’.
Στον κατάµεστο κήπο αίθριο του Porto Veneziano, ο συγγραφέας εξοµολογήθηκε πως η συγγραφή και οι τάξη, η τοποθέτηση σε νοηµατική σειρά εννοιών και λέξεων τον ανακούφιζε και λύτρωνε. Κείµενα 19 στο βιβλίο του τα οποία επίλεξε για να: «δώσει τη δυνατότητα ελεύθερα ο κάθε αναγνώστης να νιώσει, να σκεφτεί και ίσως βρει το δικό του µονοπάτι. Προσπάθησα µέσα από αυτά κείµενα να χαράξω, µε τις πατουχές µου, ένα µονοπάτι για τον κόσµο του ονείρου, γυρεύοντας έτσι µια γωνίτσα µες στο µυαλό, να ανακουφίσω την ψυχή µου… Τα κείµενα δηµοσιεύονται µε την ελπίδα και την ευχή να ανακουφίσουν ή να δείξουν ένα µονοπάτι ή ακόµα και µία λύτρωση σε έναν συνάνθρωπο µου. Ο κάθε άνθρωπος φυσικά γράφει για τον ίδιο, αλλά όµως, δεν µπορείς να κρατήσεις κάτι για σένα. Το µοιράζεσαι και ενδεχοµένως κάποιους να τους αγγίξει, κάποιοι να ταυτιστούν, να αφυπνιστούν, κάποιοι µπορεί να µείνουν αδιάφοροι. Ουσιαστικά αφήνεις ένα παιδί σου, να βγει στον κόσµο… το πώς θα επηρεάσει άλλους ανθρώπους δεν το ορίζεις πια εσύ», εξήγησε στα Χ.Ν.
Η φιλόλογος και ιστορικός Στέλλα Αλυγιζάκη, µίλησε για τα χαρακτηριστικά της αφήγησης, της γλώσσας, των τεχνικών που χρησιµοποιεί ο Χρήστος Συννεφάκης τα οποία έχουν «Πολύ ενδιαφέρον, για να αποκαλύψουµε από πού ξεκινά και πώς εξελίσσεται ο συγγραφέας. ∆άσκαλος µε µία ιδιαίτερη ευαισθησία στην πρόσληψη των οποιονδήποτε παραστάσεων και ερεθισµάτων του κοινωνικού χώρου, που όµως τη µορφοποιεί µε έναν δικό του προσωπικό τρόπο. Το ύφος κουβεντιαστό, απλό, καθηµερινό, προσιτό σε κάθε αναγνώστη, άλλοτε υποδηλώνει µία βαθιά συναισθηµατική βιωµατικότητα και άλλοτε πάλι προχωρεί σε πιο φιλοσοφικές διαστάσεις που µπορεί να παίρνουν και παραινετικό, συµβουλευτικό χαρακτήρα».
Όπως είπε στα ‘‘Χανιώτικα νέα’’ η κα Αλυγιζάκη, «Τα κείµενα του βιβλίου, έχουν περισσότερο το χαρακτήρα είτε αφηγήσεων προσωπικών αυτοβιογραφικών, είτε δοκιµίου και στοχασµών, που µε αµεσότητα απευθύνονται στον οποιοδήποτε αναγνώστη για να τον κάνουν να δει τη µουντάδα της δικής µας καθηµερινότητας. Να ψάξει µέσα του και να προσπαθήσει να ευαισθητοποιηθεί σε εκείνα τα ζητήµατα που ο συγγραφέας θεωρεί πιο σηµαντικά. ∆ηλαδή την ανθρωπιά, τη σχέση την ανθρώπινη, τις αξίες τις διαχρονικές που πρέπει να ξεφύγουν από τον καταναλωτισµό και την καθηµερινότητα και την τριβή του αστικού χώρου και των επαγγελµατικών φιλοδοξιών ώστε να προχωρήσουν σε πράγµατα που έχουν διαχρονικότητα και πραγµατική αξία».
Για συγγραφική έκπληξη που µπαίνει δυναµικά στον κόσµο της συγγραφής, µε µία γραφή εξαιρετική, καλοδουλεµένη, µε ένα λογοτεχνικό λόγο αξιόλογο, µε αφηγηµατικές τεχνικές που σπάνια τις βρίσκει πλέον ο αναγνώστης, µε καλή ποικιλία και ένταση συναισθηµάτων που την έχουµε πάρα πολύ ανάγκη ειδικά στην εποχή µας και στην άνυδρη ζωή που ζούµε, µίλησε η Αθηνά Ντούλια σύµβουλος Εκπαίδευσης νοµού Χανίων. «Οι ιστορίες ηρώων οι οποίες υπάρχουν στο βιβλίο του Χρήστου Συννεφάκη, έχουνε να πούνε πολλά στον καθέναν από µας προσωπικά, διότι τελικά η ανάγνωση επειδή είναι προσωπική υπόθεση και ο καθένας διαβάζοντας ένα βιβλίο δεν συνοµιλεί µόνο µε το κείµενο ή µε τον συγγραφέα, αλλά συνοµιλεί και µε τον ίδιο του τον εαυτό. “Εν µέσω θυέλλης” το βιβλίο που δίνει πολύ σηµαντικά οι ερείσµατα για πολύ βαθιές αναστοχαστικές σκέψεις, που θα µας κάνουν να πάµε ένα βήµα πιο πέρα ως άτοµα».
Όπως επισήµανε η κα Ντούλια, στα ‘‘Χ.Ν.’’, «το Α και το Ω στη σχέση δασκάλου µαθητή είναι η κατανόηση και η αποκωδικοποίηση, ακόµα και η σιωπή, το βλέµµα, είναι πολύ πιο εκκωφαντική από το να σου πει κάτι ένα παιδί. Όταν λοιπόν ο δάσκαλος αυτός, ο εκπαιδευτικός είναι και συγγραφέας όπως ο Χρήστος Συννεφάκης, όταν το παιδί έχει απέναντι του τον δάσκαλο συγγραφέα, αυτό λειτουργεί ως πρότυπο έχοντας παράλληλα τη δυνατότητα ο εκπαιδευτικός, να περάσει και µέσα στο βιβλίο βιώµατα, που να λειτουργήσουν ως ερεθίσµατα στα παιδιά για να τα προκαλέσει, προσκαλέσει να διαβάσουν και αυτά, να συγγράψουν και αυτά».
Παρασκευάς Περάκης και Μιχαήλ Λαμπαθάκης κάνουν… unboxing την επικαιρότητα
