“Στην υποκριτική εκτιμάς σέβεσαι αντιμετωπίζεις τους ανθρώπους τους χώρους τα πράγματα και οτιδήποτε έρχεσαι σε επαφή, ανάλογα με τη σημασία τους και ανάλογα με τη σχέση που έχεις μαζί τους. Στην εκπαίδευση της Μεθόδου, τα αντικείμενα είναι κρίσιμα. Ο Καζάν έλεγε πως όλοι εκπαιδεύονται στην εσωτερική ζωή των αντικειμένου, τη σημασία, το συμβολισμό, τι σημαίνει το αντικείμενο. Αυτό που είδα να κάνει ο Αl Pacino μπροστά στα μάτια μου, είναι ακριβώς αυτό που κάνει σε όλους τους ρόλους που έχει παίξει”.
Ο Ανδρέας Μανωλικάκης, συνάντησε τον Αl Pacino στο σπίτι του, έξω από το Μανχάταν και μίλησαν για το Actors Studio… και πορεύτηκαν μαζί…
“Στα Φώτα / Η πορεία στο θρυλικό Actors Studio και άλλες Ιστορίες Ζωής”, είναι ο τίτλος του βιβλίου του Καθηγητή Υποκριτικής και Σκηνοθεσίας και Προέδρου του Τμήματος Σκηνοθεσίας Πανεπιστημίου, που παρουσιάστηκε χθες το βράδυ στο Μεγάλο Αρσενάλι.
Στο βιβλίο, ο κ. Μανωλικάκης, πραγματεύεται περισσότερο τη ζωή. “Για τη ζωή είναι γραμμένο με πολλά στοιχεία και πληροφορίες που αφορούν τον θεατρικό κόσμο, αλλά και όχι μόνο. Είναι ένα ταξίδι που μέσα από αυτό, περνάει και μηνύματα που αφορούν για παράδειγμα τους γονείς, αφορούν παιδιά, ηθοποιούς, τον κόσμο γενικότερα”.
Πρόκειται για ένα ταξίδι που καταλήγει σε μία συζήτηση / συνομιλίες με τη δημοσιογράφο Νατάσα Μπαστέα, που οδεύουν με πολύ ενδιαφέρον τρόπο μέσα στις 356 σελίδες του βιβλίου. “Μία μεγάλη συζήτηση που αφορά και την Ελλάδα, κατόπιν στη Γαλλία και την Αμερική. Μέσα εκεί και η άντληση του συμπεράσματος πως η Τέχνη είναι κάτι πολύ προσωπικό”, είπε ο κ. Μανωλικάκης, εξηγώντας παράλληλα ότι, “…η Τέχνη και ειδικά το Θέατρο ασχολείται με την ανθρώπινη συνθήκη, με τις σχέσεις, τα υπαρξιακά ζητήματα του ανθρώπου. Άλλωστε για αυτό πηγαίνουμε στο θέατρο, για να καταλάβουμε πως ζούμε. Να καταλάβουμε τον εαυτό μας μέσα σε αυτό. Άρα το μήνυμα είναι, ότι όσο πιο πολύ συνειδητοποιημένοι είμαστε, τόσο πιο πολύ αντιλαμβανόμαστε τη θέση μας σε αυτό τον πλανήτη. Τη θέση μας όχι μόνο ανάμεσά στους ανθρώπους, αλλά ανάμεσα στο περιβάλλον, στα ζώα. Γιατί όλοι μαζί είμαστε στον πλανήτη, αυτό είναι που πρέπει να συνειδητοποιήσουμε”.
Ως σκηνοθέτης και καθηγητής, επισήμανε πως, η ζωή μας δε χρειάζεται καμία σκηνοθεσία, διότι σκηνοθεσία, πέρα των άλλων είναι “…ότι έχει και την οπτική γωνία του σκηνοθέτη, απέναντι στο πώς βλέπει το έργο. Δεν μπορούμε να βάλουμε σκηνοθέτη στη ζωή μας. Δεν μπορούμε να βάλουμε κάποιον άλλον να μας τακτοποιήσει. Εκεί είναι το λάθος. Εμείς πρέπει να βρούμε τη δική μας σκηνοθεσία, εμείς πρέπει να είμαστε συγγραφείς της δικής μας ζωής”.
Διαβάζοντας το βιβλίο ο αναγνώστης, ένα από αυτά που θα συναντήσει είναι, το τι σημαίνει να αφοσιωθεί κάποιος με πάθος σε ένα στόχο, πόση δουλειά χρειάζεται να φτάσεις κάπου. Πάνω από όλα όμως, είναι ένας ύμνος στη ζωή, όπως και ο ίδιος ο συγγραφέας υποστηρίζει.
Στην παγίδα που λέγονται social media, κινητό τηλέφωνο, κομπιούτερ αποδίδει ο Ανδρέας Μανωλικάκης την έλλειψη των νέων στο ταξίδι ζωής. “Όλοι ζούνε πλέον μέσα στην οθόνη. Φλερτάρουν μέσα από την οθόνη, δεν επικοινωνούν, δεν κοιτιούνται στα μάτια. Η μεταξύ μας σχέση έχει χαθεί και θα χαθεί ακόμα περισσότερο και πρέπει να απασχολήσει, αυτό, τον κόσμο”.
Ο ηθοποιός και σκηνοθέτης Λεωνίδας Μανωλικάκης, συνομίλησε μπροστά στους παριστάμενους της παρουσίασης στο ΚΑΜ με το συγγραφέα και όπως είπε: “Είναι πολύ εντυπωσιακή διαδρομή από Αθήνα, Γαλλία, Νέα Υόρκη, χωρίς να γνωρίζει τις γλώσσες, είναι σημαντικό να καταλάβει κανείς τη δύναμη της ψυχής του. Ξενιτεύτηκε μόνος και τα κατάφερε, με πολύ μεγάλη επιμονή, δουλειά, απίστευτη δουλειά και προσπάθεια, που σημαίνει ότι όποιος προσπαθεί, όποιος παλεύει για τα όνειρά του, τα κερδίζει τελικά. Αυτό είναι το πρώτο δίδαγμα που παίρνει κανείς από αυτό το βιβλίο το οποίο δίνει θάρρος σε αυτούς που ίσως λίγο διστάζουν”.
