«Όσο ζούσε ήταν η άγρυπνη συνείδηση του τόπου μας. Μια κυρίαρχη προσωπικότητα σε εποχή κοσμογονικών εξελίξεων. Μπουρλοτιέρης των ψυχών και πρωτοκαπετάνιος των αρμάτων, όταν όριζαν οι καιροί, μέγας διπλωμάτης σαν τον καλούσαν οι περιστάσεις. Πάνω απ’ όλα υπηρέτης άφοβος των εθνικών ιδεωδών. Τελευταία ο τόπος με πρωτοστατούσα την οικογένειά του και με τη συμπαράσταση του Δήμου, έστησε σ’ έναν απ’ τους πνεύμονες της πόλης, στην πλατεία Κολοκοτρώνη, την προτομή του, η οποία εγκαινιάστηκε το περασμένο Σάββατο 6 Μαΐου. Αποδίδοντας μέρος της ευγνωμοσύνης που του οφείλει… Από τούδε, λοιπόν και στο εξής, από το βάθρο της ορατής τοις πάσι αθανασίας του, θα παρακολουθεί τα δρώμενα, θα μετρά τα βήματά μας. Κυρίως θα μας μιλά με τη σιωπή του. Για την Κρήτη του μέλλοντος μας… Σαν αυστηρός τηρητής των πατρώων παραδόσεων. Μα και μη λησμονώντας, αυτός, ένας Κελαϊδής, να κελαϊδεί τους σύγχρονους σκοπούς που απαιτούν οι καιροί! Παρθενικά. Πάει να πει επαναστατικά δοσμένους πάντα…».
Κείμενο του γράφοντος με τίτλο “Με λένε Παρθένιο Κελαϊδή” (βλ. στήλη “Ακροθιγώς”, “Χανιώτικα νέα”, 10.5.2000) που γράφτηκε με αφορμή τα αποκαλυπτήρια της προτομής του που έγιναν στα Χανιά, 6 Μαΐου 2000 και βιβλίο “Αρχιμανδρίτης Παρθένιος Κελαϊδής: Πρωτουργός Επανάστασης 1866-69”, Επιμέλεια Πάρι Στ. Κελαϊδή, Αθήνα 2021.
«Τον Κελαϊδή Παρθένιο κανείς δεν θα ξεχάσει/ με τούτο ‘δω το άγαλμα, αιώνας κι αν περάσει./ Κλείνομε γόνυ σεβασμού, άμα κι υπερηφάνειας/ κι ευχόμαστε η μνήμη σου άσβεστη να ‘ναι πάντα./ Μάρτυρας, Πρωτομάρτυρας και λειτουργός μεγάλος/ το όνομα σου γράφεται υπέρ των πάντων άλλων./ Εσύ ψηλής γενιάς βλαστός και προπαντός με γνώσεις/ ετίμησες και θα τιμάς έργα και παραδόσεις./ Όσοι ‘χουν την αντίληψη που οι καιροί επιβάλλουν,/ το πρόσωπό σου σύμμαχο πρέπει να λογαριάζουν./ Τη σκέψη και το θάρρος σου όσοι μπορούν να ιδούσι/ θα ‘ν έχουν άριστο οδηγό, μπροστά να προχωρούσι./ Ζητώ η ένδοξος Ελλάς κι εσύ παντέρμη Κρήτη,/ όπου γεννάς Αθάνατους ωσάν τον Ψηλορείτη». Ρίμα του μακαριστού παπα – Γιώργη Χιωτάκη που την απήγγειλε στα αποκαλυπτήρια προτομής του Παρθενίου Κελαϊδή στη Χώρα Σφακίων στις 10 Σεπτεμβρίου 2000 (βλ. το προαναφερθέν βιβλίο).
Προτομές, κατά κάποιον τρόπο, όπως αυτές που προανέφερα, είναι τα βιβλία και βιβλία οι προτομές… Η “βασική”… σκέψη που έκανα, ενώ παρακολουθούσα τις προάλλες, μαζί με πάμπολλους άλλους, την περασμένη Παρασκευή 30 Σεπτεμβρίου, στο Πνευματικό Κέντρο Χανίων, την παρουσίαση του βιβλίου “Αρχιμανδρίτης Παρθένιος Κελαϊδής (1830-1905)” του αρχιμανδρίτη Συμεών Αυγουστάκη (βλ. σχετικό ρεπορτάζ της Ελένης Φουντουλάκη, “Χ.ν.” 3.10.20). Ιδιαίτερα στο τέλος, όταν μετά τους ομιλητές, τον μητροπολίτη Αρκαλοχωρίου Ανδρέα Νανάκη, τον γεν. διευθυντή της Ορθοδόξου Ακαδημίας Κρήτης Κων/νο Ζορμπά, τον γεν. διευθυντή του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών και Μελετών “Ελευθέριος Βενιζέλος” Νίκο Παπαδάκη και τον συγγραφέα, πήρε τον λόγο ο πρόεδρος του Εκπολιτιστικού Συλλόγου Μελών Οικογένειας Κελαϊδή, πτέραρχος ε.α. Εμμανουήλ Κελαϊδής…
Και… στα πεταχτά
Περί κρητικής διατροφής ο λόγος στις σημερινές της μαντινάδες η Νεκταρία Θεοδωρογλάκη. «Με φρούτα και λαχανικά, λάδι, τυρί και μέλι/ η κρητική διατροφή δίνει πολλά οφέλη», μας λέει στην πρώτη. Για να συνεχίσει στη δεύτερη: Την κρητική διατροφή όσοι ακολουθούνε/ προσέχουν την υγεία τους/ σπάνια αρρωστούνε». Και να τελειώσει: «Ο Κρητικός μία ρακή, όταν καταναλώνει/ και όλα τα μικρόβια σαφή τα εξοντώνει». Χίλιες ρακές, Νεκταρία!
Ακρίβεια και ακρίβεια… Η τελειότητα μιας ενέργειας ή μιας λειτουργίας (π.χ. η ακρίβεια των κινήσεων) αλλά και η ψηλή εμπορική τιμή (αντίθ. φτήνια). Για τη δεύτερη περίπτωση ο λόγος. Η ακρίβεια, της ακρίβειας, την ακρίβεια… Στον ενικό αριθμό η κλί(ή)ση της λέξης κι όποιος την αντέξει, την άντεξε.
«ΜΑΓΑΖΙ θα πει ΜΑΖΙ/ Απλώνεις την κοινωνικότητα/ Να κουρνιάσει ο πελάτης/ που ψάχνει τον εξομολόγο του/ υποκατάστατο της χαμένης κοινότητας// Σοδιάζεις βιογραφίες ανθρώπων/ Έξοχα αναγνώσματα/ όταν δεν έχει μπουρίνι η δουλειά// Αλλά Μαγαζί θα πει και ΜΑΡΑΖΙ// Σαν λιγοστεύουν αμετάκλητα οι πολίτες/ Στη θλίψη του φθινοπώρου// και στο ραδιόφωνο/ η παρήγορη φωνή της Χαρούλας/… και συ μου λείπεις// στην απλωσιά του SUN». Το ποίημα “Σκιρώνειο πεύκο” του Γιάννη Κουβαρά (από την ποιητική συλλογή “Του έρωτα… και του έρωτα”, εκδ. Γαβριηλίδης).
