Τούτες οι Άγιες Μέρες του Πάσχα είναι κοµµατάκι διαφορετικές ηµέρες, που όλο και κάτι περισσεύει.
Και αυτό που περισσεύει είναι αυτό που έλεγε ο Σεφέρης ότι «το Πάσχα είναι η υψηλότερη µορφή της Άνοιξης».
Η Άνοιξη έχει σηµείο αναφοράς την ψυχή και την καρδιά.
Και είναι µέσα στον ατόφιο Ελληνισµό τόσες οι διδαχές για το Πάσχα, είναι τόσο το απόσταγµα σοφίας και Άνοιξης, που όλοι εµείς στεκόµαστε µικροί και ασήµαντοι µπροστά στην Ανάσταση της ζωής που επελαύνει.
Η ζωή τα σαρώνει όλα στο πέρασµά της.
Αυτό είναι το µυστικό της Άνοιξης του Ελληνισµού.
«Ο θάνατος δεν έχει παρελθόν, ο θάνατος δεν έχει µέλλον», έγραφε ο Γκάτσος.
Η ζωή επελαύνει µε την ασταµάτητη ορµή της Άνοιξης.
Τελικά ναι!
«Τα πάντα εν σοφία εποίησε».
Μία από τις τελευταίες κουβέντες του Ιησού στους µαθητές του ήταν «να φέρεστε σε µένα όπως φέρεστε στον πιο ασήµαντο άνθρωπο».
Με τέτοια αγάπη και καλοσύνη για να χτυπά η καρδιά δυνατά.
