Έτσι ξεκινάει ένα από τα πιο συγκινητικά τραγούδια που έγραψε ο Νίκος Ζούδιαρης και ερμήνευσε ο Αλκίνοος Ιωαννίδης.
Ο ίδιος έχει αφηγηθεί στο tvxs πως του δημιουργήθηκε η ανάγκη να γράψει αυτή τη μουσική ιστορία: «Ξέρω πόσο πόνεσα όταν έγραφα τη “Ζήνωνος” όσο καιρό πήρε μέσα μου να… δουλεύει κάθε νότα της και λέξη. Αυτό το τραγούδι αναφέρεται στην εποχή που εγκατέλειπε ο αγροτικός κόσμος τα χωριά και ερχόταν να εγκατασταθεί στις πόλεις, συνήθως με υποσχέσεις».
«Από τη δεκαετία του ’60 η μητέρα μου, μάς έπαιρνε το καλοκαίρι αλλά και το Πάσχα από την Αθήνα και μας πήγαινε στο χωριό για διακοπές (…) Συνέβαινε κατά κόρον εκείνο τον καιρό, όσοι ζούσαν ήδη στην πρωτεύουσα να κατεβαίνουν στο χωριό και να παραμυθιάζουν τους πάντες με την… σπουδαία Αθήνα που ήταν ικανή να πραγματοποιήσει τα όνειρα όλων. Πέρασαν τα χρόνια, και κάποια στιγμή άρχισε η αστυφιλία να μαστίζει και τους συνομήλικους του χωριού μου και όλο και πιο συχνά μάθαινα ότι έφευγαν από το χωριό. Έτσι συνέβη κάποια νύχτα κάπου το 1987 να συναντήσω, ξαφνικά, ένα από τα πιο ευαίσθητα παιδιά του χωριού που ήμασταν πολύ φίλοι ως πιτσιρίκια. Κατάλαβα, όμως, ότι βρίσκεται σε πολύ άσχημη κατάσταση. Πέσαμε ο ένας πάνω στον άλλο, αλλά είπαμε μόνο ένα γρήγορο “γεια”. Βαθιά όμως μέσα στα μάτια του, πρόλαβα και διέκρινα εκείνη την παιδική αθωότητα του να ψυχορραγεί, σα να είχαν μείνει μόνο τα ίχνη της… Και ενώ έφυγε ανεβαίνοντας προς την Ομόνοια, έστρεψα κι εγώ πίσω τα μάτια μου και τον παρακολούθησα για μερικά δευτερόλεπτα βλέποντάς τον να μπαίνει σε ένα υπόγειο μπαρ της Ζήνωνος και να χάνεται… Από εκείνο το βράδυ άρχισε να με τρώει μέσα μου, η κατάστασή του και θυμήθηκα πολλά για τον άνθρωπο αυτόν. Ξεκίνησα λοιπόν να γράφω το τραγούδι κάπου το 1990. Ένα χρόνο, κράτησε η δημιουργία του, γιατί τα τραγούδια που πονάνε πολύ, δεν τελειώνουν εύκολα. Αυτό που μου συμβαίνει, άλλωστε, γράφοντας ένα τραγούδι, είναι ότι το αφήνω να είναι μπροστά, να προηγείται. Έτσι, έπαιρνα την κιθάρα κάθε τόσο και τη σκάλιζα μαζί με τους στίχους και κάθε φορά που αισθανόμουν ότι ήμουν εύστοχος στο να εκφράσω αυτό που ήθελα, με έπιανε η ψυχή μου δεν άντεχα και το παράταγα και μετά από ένα μήνα, άντε πάλι από την αρχή…».
Κάπως έτσι ολοκληρώθηκε η “Ζήνωνος”, και ηχογραφήθηκε στο στούντιο το 1992, στον πρώτο προσωπικό δίσκο του Νίκου Ζούδιαρη, με τίτλο “Στην αγορά του κόσμου”, που κυκλοφόρησε ένα χρόνο μετά με τον Αλκίνοο Ιωαννίδη σε μία συνταρακτική ερμηνεία, αν και ήταν η πρώτη φορά που ο Αλκίνοος τραγουδούσε σε δισκογραφία.
«Μέχρι να κυκλοφορήσει ο δίσκος υπήρξε, βέβαια, και περιπέτεια γιατί στην αρχή είχε απορριφθεί από την ίδια την εταιρεία που κατόπιν τον κυκλοφόρησε παίρνοντας όλο το ρίσκο η Δήμητρα Γαλάνη που ήταν και η παραγωγός. Κρατάω, λοιπόν, αυτό το τραγούδι ως σπονδή, για εκείνους τους ανθρώπους που χάθηκαν, στους οποίους και αναφέρεται. Κάποτε άλλωστε, πρέπει να μιλήσουμε για τον χαμένο Έλληνα. Τον “Άγνωστο Πολίτη” της Ζήνωνος», είχε σημειώσει ο Νίκος Ζούδιαρης ανατρέχοντας στη δημιουργία του υπέροχου αυτού τραγουδιού.
Καλό Πάσχα και καλές ακροάσεις μέχρι την επόμενη ιστορία με ρεφρέν!
* Η Μαρία Σουρουκίδου είναι ραδιοφωνική παραγωγός
