Και ποιός δεν θα ήθελε στ΄ αλήθεια να γυρίσει το χρόνο πίσω, να ξαναζήσει αυτές τις υπέροχες, µοναδικές, Πασχαλιάτικες στιγµές; Να ξαναζήσει, µια µια, τις ηµέρες της Μεγαλοβδοµάδας όπως τα παλιά.
Να παρακολουθήσει όλα τα σπερνά και τσι λειτρουγιές στην εκκλησά του χωριού του, µε τον παπά και τους ψαλτάδες του. Να ξαναπάει στα ξύλα του Ορφανού (Ιούδα). Να ξαναπάει στον ποταµό και να ξανασάξει τη λαµπάδα του από καλάµια για το βράδυ της Ανάστασης. Να ξαναδεί τους φούρνους του χωριού να καπνίζουνε και να ευφρανθεί τσι µυρωδιές από τα κουλουράκια (τσουρεκάκια) και τ’ αβγοκούλουρα των άξιω νοικοκεράδω. Να ξαναπει τα Εγκώµια µε το βιβλιαράκι στο χέρι. Να ξαναβαστήξει τον οµορφοστολισµένο Επιτάφιο, µε µπρουλιασµένους στη κλωστή λεµονανθούς, µαχαιρίδες, γαρέφαλα και άλλα σπιτικά άνθη. Να ξαναπαίξει τα σηµαντήρια, στα σοκάκια του χωριού κάλεσµα των πιστών για την Ανάσταση και τη ∆ευτερανάσταση. Να ανάψει τη δική του καλαµολαµπάδα. Να απολαύσει το κάψιµο του Ορφανού (Ιούδα). Να φορέσει τα καλά του, να σφιχταγκαλιαστεί, και να ευχηθεί µε τσ’ εδικούς και χωριανούς, µε το Χριστός Ανέστη. Να ξαναπαίξει την καµπάνα χαρµόσυνα µε τη σειρά του και µε όσες περισσότερες µπορεί διπλοκαµπανιές (σειστρές). Και τόσα άλλα, που θένε πολλές σελίδες για να γραφτούνε και να αναλυθούνε. Και όλα τούτα µε σύµµαχο τον καλό καιρό της άνοιξης µε τη λουλουδιασµένη φύση. Ας προσγειωθούµε όµως στην πραγµατικότητα. Ο χρόνος και ο ποταµός δεν γυρίζουνε οπίσω.
Πάντα είναι επίκαιρες οι Πασχαλιάτικες παλιές φωτογραφίες, από τις πολλές που είχανε την καλοσύνη να µου εµπιστευτούνε, εδώ και χρόνια, εκλεχτοί συγχωριανοί µου. Τους ευχαριστώ για άλλη µια φορά και θέλω να πιστεύω πως, θα µας γυρίσοµε νοερά, έστω για λίγο, το χρόνο πίσω, σε γεγονότα και πρόσωπα µιας άλλης εποχής.
Ας δούµε λοιπόν τις λίγες ενδεικτικές φωτογραφίες.
Για τους απόντες, ας αποτελέσουνε τούτα τα λίγα λόγια, θυµίαµα µνήµης.
Για τους ζώντες, Υγεία σε όλους.
Χριστός Ανέστη. Πολλά τα Έτη σας.
