Παστέρ Λουί (Λουδοβίκος)

Μεγάλος Γάλλος Χημικός και βιολόγος που γεννήθηκε στην Ντολ στα 1821. Οι γονείς του ήταν φτωχοί. Ο πατέρας του ήταν βυρσοδέψης και η μητέρα του ήταν μια πολύ θρήσκα γυναίκα που φρόντισε να μάθει τον Λουδοβίκο να σέβεται τα θεία και να ζει με βαθιά θρησκευτικότητα.
Τον καιρό εκείνο οι άνθρωποι πέθαιναν από φοβερές αρρώστιες και δεν μπορούσε κανείς γιατρός να τους βοηθήσει. Οι μολύνσεις, η διφθερίτης, η λύσσα θέριζαν τον κόσμο. Όταν τελείωσε τις γυμνασιακές του σπουδές ο πατέρας του τον έστειλε στο Παρίσι για να σπουδάσει στην παιδαγωγική ακαδημία. Σαν πήρε το δίπλωμα του εκπαιδευτικού, γράφτηκε στο πανεπιστήμιο στη Χημεία και γίνηκε βοηθός ενός καθηγητή της Χημείας, όπου μέρα νύχτα μπροστά σε ένα μικροσκόπιο μελετούσε και έκανε διάφορες παρατηρήσεις. Στη συνέχεια πήρε τη θέση του καθηγητή της χημείας στο Πανεπιστήμιο του Στρασβούργου.
Στα 1854 ονομάστηκε Πρύτανης της Ακαδημίας επιστημών στη Λίλλη (Βιομηχανική πόλη).
Τον καιρό του Παστέρ ο κόσμος των μικροβίων ήταν κατά μεγάλο ποσοστό άγνωστος στη χημεία. Μελέτησε λοιπόν τις επιδημικές αρρώστιες, των πουλιών, των ζώων και του ανθρώπου που διεπίστωσε πως ο άνθρακας που σκοτώνει τα βόδια και η χολέρα των πουλερικών που εξολοθρεύει τις κότες, οφείλονται σε ειδικά για την καθεμιά αρρώστια, μικρόβια.
Διεπίστωσε επίσης πως ένα ζωντανό μικρόβιο, μπορεί να γίνει φορέας αρρώστιας, σε ένα άλλο ζωντανό σώμα, και προσπάθησε να πείσει τον κόσμο, ότι τα μικρόβια και οι μολύνσεις φέρνουν τον θάνατο. Γι’ αυτό έπρεπε οι άνθρωποι να πλένουν τα χέρια τους και να καθαρίζονται καλά.
Μετά από τις διαπιστώσεις αυτές άρχισε να πειραματίζεται στα ζώα που πέθαιναν κατά χιλιάδρες και ανακάλυψε το μικρόβιο της αρρώστιας εκείνης που λέγεται άνθρακας.
Στη συνέχεια ο ακούραστος αυτός άνθρωπος βρήκε το μικρόβιο της χολέρας. Με συνεχείς πειραματισμούς κατάλαβε πως είχε ανακαλύψει μια μέθοδο για την πρόληψη των ασθενειών, και οτι με το ίδιο το μικρόβιο μιας αρρώστιας μπολιάζοντας ένα γερό σώμα, μπορούσε να προλαμβάνει την αρρώστια αυτή.
Ύστερα άρχισε ν’ αναζητά τον τρόπο καταπολεμήσεως της λύσσας, που προέρχεται από το δάγκωμα του λυσσασμένου σκύλου. Με κίνδυνο της ζωής του έπαιρνε σάλιο από λυσσασμένα σκυλιά για να βρει στο μικροσκόπιο το μικρόβιο που κάνει τη λύσσα. Τέλος ύστερα από μεγάλες προσπάθειες, βρήκε τον βάκιλλο της λύσσας.
Όταν λοιπόν με τα μικρόβια αυτά εμβολίασε άλλα ζώα που είχαν δαγκωθεί από λυσσασμένα σκυλιά, είδε οτι η αρρώστια σταματούσε.
Φοβόταν όμως να εφαρμόσει τη θεραπεία αυτή στους ανθρωπους. Τέλος αποφάσισε τη θεραπεία του αυτή να την εφαρμόσει στο άρρωστο παιδί μιας μητέρας που τον παρακαλούσε να σώσει το παιδί της.
Έτσι για πρώτη φορά έκανε αντιλυσσικό εμβόλιο ο Παστέρ σε άνθρωπο συγκεκριμένα στις 6 Απριλίου του 1885, και σε δεκαπέντε μέρες το παιδί σώθηκε από τη φοβερή αυτή αρρώστια. Το ίδιο έκανε και σ’ ένα τσοπανόσκυλο σ’ ένα άλλο χωριό. Επιτέλους η καταραμένη αυτή μάστιγα είχε νικηθεί.
Τότε συνέβη ένα άλλο γεγονός. Ήλθαν στο Παρίσι καμιά εικοσαριά Ρώσσοι που είχαν δαγκωθεί από λυσσασμένα σκυλιά και κατάφυγαν στον Παστέρ. Οι άνθρωποι αυτοί ήσαν καταδικασμένοι να πεθάνουν γιατί είχαν περάσει προ πολλού οι μέρες υπολογισμού της θεραπείας τους. Είχαν αργήσει δηλαδή. Τους έκανε δύο ενέσεις την ημέρα, πρωί και βράδυ. Κατόρθωσε να σώσει τους δεκάξι.
Ο Τσάρος του προσφέρει ένα μεγάλο ποσό για να κάνει ένα ειδικό εργαστήριο και του απονέμει και παράσημο. Έτσι χτίστηκε το πρώτο “Ινστιτούτο Παστέρ”. Απο τότε άρχισαν σε όλες σχεδόν τις χώρες του κόσμου, να χτίζονται και να συγκροτούνται εργαστήρια με την επωνυμία “Ινστιτούτο Παστέρ”, όπου ειδικευμένοι επιστήμονες, εφάρμοζαν το ανθρωποσωτήριο έργο του Μεγάλου αυτού Ευεργέτη της Ανθρωπότητας.
Ο Παστέρ έμαθε επίσης στους χωρικούς πως να γλιτώσουν από την γάγγραινα με την απολύμανση. Δεν εύρισκε μόνο το μικρόβιο αλλά παρασκεύαζε και τα φάρμακα που χρειαζόταν για να γιατρεύει τους ανθρώπους. Έτσι ο σοφός χημικός έγινε γνωστός στα πέρατα του κόσμου.
Για τις επιτυχίες του αυτές, του έστελναν παράσημα απ’ όλον τον κόσμο και η προτομή του στήθηκε σε πολλές ιατρικές ακαδημίες.
Η Ακαδημία Επιστημών των Παρισίων γιόρτασε στο αμφιθέατρο της Σορβόνης τα 70 χρόνια του, αποδίδοντας μεγάλες τιμές στον πολύ μεγάλο αυτόν επιστήμονα, παρουσία του προέδρου της Δημοκρατίας.
Εργάστηκε ανελλιπώς ως τα 1888 και πέθανε τον Σεπτέμβριο του 1895 ο Παστερ ο ευεργέτης της ανθρωπότητας τιμημένος απ’ όλο τον κόσμο.
Ο Παστέρ ίδρυσε την μικροβιολογία, που αποτελεί μια από τις μεγάλες βάσεις της Ιατρικής επιστήμης. Άφησε για την ανθρωπότητα το σωτήριο έργο του που ήταν καθαρά Αποστολικό.