Πατερική θεολογία

Μια ματιά ακόμα και περαιτέρω αφοσίωση στη γλυκύτητα της πατερικής θεολογίας και τους καρπούς αυτής του χριστιανικού πολιτισμού και της λαμπροφόρου Ορθοδοξίας με τους οποίους καρπούς εγκαινιάζει και λειτουργεί στη γη τον πολιτισμό του Ουρανού

Μετά τους διωγμούς των πρώτων αιώνων της ζωής της Εκκλησίας, που αποτελούν ιστορικό στίγμα του λεγόμενου Ρωμαϊκού πολιτισμού, νόει Ρωμαϊκή βαρβαρότητα, η ίδια η Εκκλησία είχε την ανάγκη προσδιορισμού της πίστης και της ζωής των πιστών σύμφωνα με την κατά Χριστόν διδαχή και αποκαλυπτική ζωή των προσώπων της Αγίας Τριάδος.

Υπήρξαν δυναμικές διαφωνίες σε εκτιμήσεις κυρίως θεολογικού προσδιορισμού όπως ήταν το λεγόμενο Τριαδικό δόγμα, οι θελήσεις, οι ενέργειες και η εν γένει ταυτότητα του Ιησού Χριστού, όπως και το ζήτημα της εικόνας καθώς και η χρήση της ίδιας εικόνας στην Εκκλησία προς βίωση και κατανόηση της εν Χριστώ αλήθειας από τους πιστούς.
Η Αγία μας Εκκλησία προς αντιμετώπιση αυτών των ζητημάτων έκανε χρήση του συλλογικού και συνοδικού συστήματος και σε ότι αφορούσε θεολογικά, χριστολογικά και τριαδοκεντρικά θέματα οι αποφάσεις ελαμβάνονταν με παμψηφία. Οι διαφωνούντες έπαιρναν άμεσα την θέση των αιρετικών.
Οι Επίσκοποι της Εκκλησίας μας εν σοφία Θεού διαδραμόντες λειτούργησαν για πρώτη φορά και μάλιστα με απόλυτη επιτυχία συνοδικά και συλλογικά και εφόσον οι αποφάσεις εγένοντο αποδεκτές από το σύνολο των πιστών οι αντίστοιχοι Σύνοδοι χαρακτηρίζονταν ως Οικουμενικές που τελικά έγιναν επτά στον αριθμόν από του έτους 325 έως 787 μ.Χ. Από τη σύνοδο δηλαδή της Νικαίας Κωνσταντινουπόλεως έως και πάλι των τελευταίων συνόδων που έγιναν στην Κωνσταντινούπολη με την συμμετοχή αντιπροσώπων των κατά τόπους Εκκλησιών Ανατολής και Δύσεως. (Για παράδειγμα καταγράφουμε ότι στην πρώτη Οικουμενική Σύνοδο της Νικαίας υπήρχε ένας αντιπρόσωπος, Επίσκοπος από το νομό Χανίων, ο Επίσκοπος Καντανίας, σημερινής Καντάνου).
Καταγράφουμε αυτό το παράδειγμα προς άμεση απάντηση σε εκείνους που υποστήριξαν πρόσφατα με αφορμή την Αγία και  Μεγάλη Σύνοδο  της Ορθοδόξου Εκκλησίας του Κολυμβαρίου Κρήτης 2016 ότι στις συνόδους μετέχουν όλοι οι Επίσκοποι της Εκκλησίας και όχι με αντιπροσώπους.
Αποτέλεσμα λαμπρόν των Οικουμενικών Συνόδων είναι η θεμελίωση και η ανάπτυξη της Ορθοδοξίας όπως προέκυψε από το συλλογικό και συνοδικό άξονα κατανόησης, καταλλαγής, ενότητας, λειτουργίας και ζωής.
Το ξεκίνημα υπήρξε όχι μόνον πρωτοποριακό και κατεξοχήν επιτυχές παρά τις όποιες αδυναμίες που μερικές φορές συνετάραξαν την Εκκλησία αλλά πάντως τελικά και η Εκκλησία έβγαινε μέσα από τη Σύνοδο έξω από τα όποια αδιέξοδα εδημιουργούνταν και έφτανε ως τη συμφωνία και την αρμονία της καταλλαγής και ενότητας με αξίες τις οποίες χρησιμοποίησε και λειτούργησε πάνω από χίλια έτη περίπου με περίλαμπρη παραγωγικότητα και αποτελεσματικότητα.
Φυσικά η λειτουργία της συνεχίζεται και ως σήμερα με υπαρκτές διαφωνίες αλλά και με συνετή και φρόνιμη διαχείριση προς φύλαξη της μεταξύ των Εκκλησιών ενότητας.
Είναι δύσκολος ο συντονισμός προς αρμονική λειτουργία των κατά τόπους Εκκλησιών, ευθύνη που έχει κατεξοχήν το Οικουμενικό Πατριαρχείο μας και που φαίνεται πάντως να τα καταφέρνει ικανοποιητικά τα τελευταία είκοσι πέντε χρόνια της Πατριαρχείας του Παναγιωτάτου Οικουμενικού μας Πατριάρχη κ.κ Βαρθολομαίου.
Χαιρόμαστε το σεπτό πρόσωπό Του και τιμούμε την παρουσία Του στην κορυφή της Ορθοδοξίας και ευχόμαστε να συνεχίζεται αυτή ακόμα για πολλά και ευλογημένα έτη χάρη της ενότητας των Αγίων του Θεού Εκκλησιών.
Εντούτοις υπάρχουν κληρικοί όλων των βαθμών αλλά και λαϊκοί που έχουν τις επιφυλάξεις των και τις διαφωνίες των ως προς τους χειρισμούς του Οικουμενικού Πατριάρχη, τον οποίον μερικές φορές κατηγορούν ως επικλίνοντα προς τον καθολικισμό και τον παπισμό.
Θεωρούμε αυτονόητο να υπάρχουν διαφωνίες και διαφορετικές απόψεις στα μεγάλα και γερά ζητήματα που αφορούν την ύπαρξη, τη ζωή και τη λειτουργία της Αγίας μας Εκκλησίας.
Μερικές φορές αυτές οι διαφορετικότητες μπορεί και να πατρονάρονται από πολιτικά κίνητρα μικρότερων ή μεγαλύτερων χωρών.
Παρά ταύτα εμείς καμαρώνουμε την γενικότερη στάση και τακτική του Οικουμενικού μας Πατριάρχη και χαιρόμαστε γιατί δεν μικροπολιτεύεται και δεν αντιδικεί με κανέναν.
Στην Αγία και Μεγάλη Σύνοδο της Ορθοδόξου Εκκλησίας του Κολυμβαρίου Κρήτης παρατηρήσαμε ότι ενώ τέσσερεις Εκκλησίες είχαν δηλώσει την συμμετοχή τους σε αυτήν, την τελευταία στιγμή δεν ανταποκρίθηκαν και δεν προσήλθαν χωρίς να καταθέσουν καμιά διευκρινιστική επεξήγηση της απροσδόκητης απουσίας των.
Παρά ταύτα δεν ακούσαμε από την πλευρά του Πατριαρχείου καμιά μομφή εναντίον τους.
Περιμένουμε ακόμα από αυτές τις Εκκλησίες και κυρίως την μεγαλύτερη εξ’ αυτών, την Εκκλησία της Ρωσίας να μας πουν αν έχουν κότσια από μόνοι τους ακύρωσαν την συμμετοχή τους στην Σύνοδο ή τους επεβλήθη από αλλότρια πολιτικά κέντρα των Μεγάλων πολιτικών Δυνάμεων του κόσμου.
Στο θέμα αυτό προσθέτουμε την παρατήρηση που δεν ακούσαμε από κανέναν Ιεράρχη των μη προσελθόντων Εκκλησιών να μας πουν έστω και μια λέξη για το γεγονός ότι το Οικουμενικό Πατριαρχείο και ο Οικουμενικός Πατριάρχης βρίσκονται, δραστηριοποιούνται ορθόδοξα και υπέρ της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας στο κράτος της Τουρκίας όπου και εκείνοι γνωρίζουν και εμείς γνωρίζουμε ότι κάθε στιγμή της ημέρας και της νύχτας η ζωή τους βρίσκεται σε θανάσιμο κίνδυνο.
Μην ισχυριστεί κανένας από ενθάδε και εκείθεν να μας πουν ότι ο Πατριάρχης έχει στο χέρι του την Ισλαμική Τουρκία που όπως οι πάντες γνωρίζουμε ποτέ δεν κράτησε τον λόγο της και ποτέ δεν έδειξε εμπιστοσύνη και κατανόηση απέναντι στον Ελληνισμό και το Πατριαρχείο.
Ο Οικουμενικός Πατριάρχης και οι Συνοδικοί Επίσκοποι που παραμένουν μόνιμα στην Τουρκία είναι παλικάρια. Το λέει η ζαχαρένια τους. Τιμούν τον Ελληνισμό και την Ορθοδοξία και είναι χαλάλι τους κάθε τιμή και αναγνώριση από όλους εμάς που ζούμε ασφαλείς και βέβαιοι στις δημοκρατικές χώρες μας.
Όσον αφορά την εν λόγω σύνοδο των Ορθοδόξων Εκκλησιών του Κολυμβαρίου για την οποία ακούστηκαν πολλά κυρίως κατά του Πατριάρχη, δεν ακούσαμε καμιά λέξη από τον Παναγιώτατο υπέρ του παπισμού και του καθολικισμού και δεν πάρθηκε καμιά απόφαση που να μειώνει ιστορικά την μαρτυρική πορεία της Ορθοδοξίας των αιώνων.
Διαψεύστηκαν οι Κασσάνδρες ότι η Σύνοδος του Κολυμβαρίου σημαίνει την τελευταία λέξη ξεπουλήματος της Ορθοδοξίας στη Δύση.
Όσον αφορά το ανώνυμο κείμενο που κυκλοφόρησε εναντίον της Πανορθόδοξης Συνόδου του Κολυμβαρίου και του προσώπου του οικουμενικού μας Πατριάρχη με τη χρήση παραπλανητικής εικόνας του Αγίου Πορφυρίου δεν είναι μόνο ψευδέστατο και κακόβουλο αλλά αγγίζει τα όρια του δαιμονικού γι’ αυτό και το επιστρέφουμε στους εμπνευστές του με την προτροπή έστω και ανωνύμως να κλάψουν εν μετανοία και να αφεθούν στο έλεος του Θεού.
Αντίθετα βλέπουμε με χαρά και παρακολουθούμε τις κινήσεις του Οικουμενικού Πατριάρχου, τη επικοινωνιακή του προσπάθεια τόσο με τον Οργανισμό των Ηνωμένων Εθνών, όσο και με την Ευρωπαϊκή Ένωση προς ισχυροποίηση της θέσης του Πατριαρχείου και του μαρτυρικού Φαναρίου και μάλιστα με όλο και περισσότερο καλύτερα αποτελέσματα.
Ο Οικουμενικός Πατριάρχης και το Οικουμενικό μας Πατριαρχείο είναι σήμερα υπολογίσιμα χάρη στις πρωτοβουλίες του Πατριάρχη σε παγκόσμιο και πανανθρώπινο επίπεδο και κατά τούτο περισσότερον ασφαλή για το παρόν και το μέλλον.
Χαιρόμαστε τη λαμπρότητα και την καθαρότητα του σεπτού προσώπου του Οικουμενικού Πατριάρχη και τιμούμε και καμαρώνουμε το Οικουμενικό μας Πατριαρχείο το οποίο συνεχίζει επάξια την ιστορική του διαδρομή των αιώνων και μάλιστα με προοπτικές περαιτέρω επεμβάσεων με την τολμηρή ευθύνη του Οικουμενικού μας Πατριάρχου υπέρ των λαών και των εθνών  της οικουμένης.