Είναι Πατρίδα για µας! Η πλακόστρωτη πλατεία του χωριού που περάσαµε τα παιδικά µας χρόνια!
Είναι Πατρίδα για µας! Η θάλασσα που έκανε το κορµί µας να αναριγήσει…
Τα καΐκια που βλέπαµε να µπαίνουν στο λιµάνι και τα δίχτυα µε τ’ ασηµένια ψάρια, είναι Πατρίδα κι αυτά!
Το κορµί µας, ξαπλωµένο απάνω στα χόρτα και το βλέµµα µας στον ουρανό, να βλέπει σχήµατα και µορφές φτιαγµένες απο σύννεφα, Πατρίδα λογιάζεται κι αυτό!
Το ζεστό ψωµί απ’ το φούρνο, το ψητό της Κυριακής, οι συγγενείς γύρω απ’ το τραπέζι, µη γελιέστε, Πατρίδα είναι κι αυτά!
Οι φίλοι τα ξηµερώµατα, η κιθάρα στη µέση του κύκλου, η φωτιά που τη φούντωνε ο έρωτας κι οι µατιές, είναι Πατρίδα.
Το γράµµα του ταχυδρόµου κάποτε, το ακριβό τηλέφωνο τότε, σήµερα το µήνυµα, το πρόσωπο του αγαπηµένου στην οθόνη του υπολογιστή, η φωνή της µάνας και του πατέρα που σε δευτερόλεπτα διανύει χιλιάδες χιλιόµετρα, είναι Πατρίδα!
Οι λέξεις που µοσχοβολάνε αγάπη κι αγωνία, ‘‘Παιδί µου, είσαι καλά;’’ είναι Πατρίδα!
Το δέµα στον φοιτητή, µε το παστίτσιο και τα γλυκά, µε το κασκόλ και το φακελάκι της γιαγιάς κι ένα γαρυφαλλάκι κοµµένο απο τη γλάστρα της βεράντας, είναι Πατρίδα!
Η Μαρία η Θρακιώτισσα που µαθαίνει απο το Youtube, πώς να ανοίγει φύλλο για πίτα, να κεράσει τους φίλους της στο Λονδίνο, ο Σταµάτης στο Περθ, που σουβλίζει αρνί την Κυριακή του Πάσχα και µιλά τα ελληνικά µε ξενική προφορά, είναι Πατρίδα!
Πατρίδα είναι και το δέος που νιώσαµε όταν µπήκαµε για πρώτη και µοναδική φορά στη Βουλή των Ελλήνων µα κι η ανατριχίλα που έκανε τραχύ το δέρµα µας, µέλι την ψυχή µας και ποταµούς τα µάτια µας, όταν όρθιοι τραγουδήσαµε τον Εθνικό µας ύµνο για τους αθλητές που έγιναν Ολυµπιονίκες!
Τα αναφιλητά που µας µπούκωσαν τις µύτες, βλέποντας την υπολοχαγό Νατάσσα όταν ήµασταν παιδιά κι αργότερα τα κοροϊδέψαµε ελαφρώς ντροπιασµένοι κι αυτά Πατρίδα ήταν!
Όµορφη και παράξενη Πατρίδα…
Εγγεγραµένη και κατατεθηµένη άπαξ κι εφ όρου ζωής µέσα µας!
Εκεί που πάλλεται ρυθµικά, ένας µικρός µυς ολοπόρφυρος, η καρδιά µας!
Εκεί, που δεν υπάρχουν συντεταγµένες, οικόπεδα, ναυτικά µίλια…
Μόνο µια βαθιά, µαζοχιστική αγάπη, για µια ιδέα που καθηµερινά διαψεύδεται από εµάς τους ίδιους…
Την Πατρίδα µέσα µας…
Προσέξτε την, τιµήστε την, απλώστε την πάντού, µέσα στις καρδιές ανθρώπων, στα πέρατα της οικουµένης!
