του Γιάννη Μαρκαντωνάκη
g.p.markantonakis@gmail.com
Πόε Εντγκαρ Αλαν από το “κοράκι”.
Πώς μ’ ένιωσε. Κι η απόκριση που έδωσε δεν μου φτάνει.
Γιατί βαθιά μου απαντοχές απόκοσμες ξύπνησαν.
Ποιος είδε κόρακα να ρθει νύχτα στην κάμαρα του.
Να λέει με ανθρώπινη φωνή «Ποτέ πια» τ’ όνομά του;
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 8/11 ΠΟΛΩΤΙΚΑ TV ΠΑΡΑΝΟΜΗ
Παράνομο κλείσιμο, παράνομη ανακατάληψη και με Πελώρια παχιά γράμματα «απ’ το μαύρο στο κατάμαυρο» το πρωτοσέλιδο της Ελευθεροτυπίας που ανέφερε Νύχτα μπήκαν τα Ματ στο Ραδιομέγαρο, πρόταση μομφής από Σύριζα. Ομοβροντία καταδίκης από Αριστερά και διανοουμένους. Και εσωτερικά σε ένα αναλυτικό τετρασέλιδο προσεγγίζεται από δημοσιογράφους και αρθρογράφους το χρονικό της παρεκτροπής
Παρισινή καλλιτεχνική αντι-παράθεση δυο βιρτουόζων ζωγράφων, εραστών «η τέχνη σε συγχώνευση-Φρίντα Κάλο/Ντιέγκο Ριβέρα» που παρουσιάζεται στο Παρισινό “Μουσείο Ορανζερί” Πολιτιστικό γεγονός στο Παρίσι με 100 αντιπροσωπευτικά έργα τους. Η περιπετειώδης διαδρομή της Φρίντα (1907-1954) θυμόμαστε την υπέροχη Σάλμα Χάγιεκ που την ενσάρκωσε στην ταινία του Τζούλι Τέιμουρ του 2002.
Και ο σύντροφος της, Ντιέγκο Ριβέρα (1886-1957) είναι διάσημος στο Μεξικό.
Ρεπορτάζ της Ηρας Φελουκατζή για την “Ε”, διάρκεια μέχρι 13/01/14.
-πόλωση και αρμονία ο τίτλος στη στήλη του Κώστα Γεωργουσόπουλου “οι πλάγιες ερωτήσεις του Πορφύριου” στην “Ε”. Ο γνωστός στιχουργός και κριτικός θεάτρου, προσεγγίζει τον πρώτο όλων στη διαβόητη διαλεκτική σύνθεση, τον Ηράκλειτο, μέσα από τις δυο θέσεις του “πατήρ πάντων πόλεμος”, εκ των διαφερόντων αρμονία (όπου πόλεμος, η σύγκρουση των πόλων, των άκρων).
ΣΑΒΒΑΤΟ 9/11
ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΝΕΟΚΡΗΤΙΚΗ
Παράγοντες της Κρητικής Πολιτείας, διαβάσαμε το ενδιαφέρον άρθρο του Εμμανουήλ Θεοδωράκη στα Χ.Ν., και τον ρόλο των Μεγάλων Δυνάμεων στα κρίσιμα χρόνια της τελευταίας επανάστασης του 1897 αλλά και μέχρι την περίοδο της Κρητικής Πολιτείας και την αντίδραση με τον πολιτικό ρεαλισμό που τον χαρακτήριζε του Ελευθέριου Βενιζέλου.
Φυσικά, ο αρθρογράφος με ταξίδεψε στα στοιχεία αντίστασης που έπρεπε να αναδιατάξω στο άγαλμα του ήρωα Σπύρου Καγιαλέ. To ’95 η αποδοχή που έχει αυτό το έργο, δείχνει ότι τα σύμβολα μιλούν ακόμα, στην ψυχή του Νεοέλληνα και αναγνωρίζονται ως ουσιαστικά πρότυπα αντίστασης από τους ξένους. Ο Μ. Θεοδωράκης έχει πλούσιο συγγραφικό έργο όντας δάσκαλος πίσω από την κωμωδία προβάλει τη σατιρική του σύγχρονη γραφή ο Τάσος Παυλόπουλος στη γκαλερί Σκουφά με το ειρωνικό Happy Days, αυτοπροσδιορίζεται ντανταιστής και δηλώνει στην “Ελευθεροτυπία”, «όχι άλλο θράσος από αμετανόητους»..
Πέταξε μαζί μας ευτυχισμένη, η Όλγα Βερυκάκη, σήμερα μετά από την αποδοχή που έχουν τα έργα της φτιαγμένα με τον ιδιαίτερο και ευανάγνωστο τρόπο πρόδηλα καταγεγραμμένο μέσα από την τεχνική του κολάζ, ποικίλου χαρτοϋλικού. Υφολογικά, μοντερνίζουσα η γλώσσα της Βερυκάκη, ονειροπροβάλλει, τα φανταστικά ανθρωπο-τοπία ενός μη συμβατικού ονειρικού πολεοδομικού χώρου, όπου κυριαρχεί ένα βαθύ κόκκινο χρώμα. Η έκθεση στην αίθουσα Τέχνης Β. Μυλωνογιάννη έως τις 25/11.
ΚΥΡΙΑΚΗ 10/11
ΠΑΝΑΓΙΑ ΚΑΙ ΡΩΜΙΟΣΥΝΗ
Πραγματοποιήθηκε στην Παναγιά Κεραμειών η ετήσια εκδήλωση μνήμης των νεκρών της μάχης της Παναγιάς. Την εκδήλωση διοργάνωσε το παράρτημα Χανίων της Πανελλήνιας ένωσης Αγωνιστών εθνικής Αντίστασης ΔΣΕ. Η προβολή στη βιωματική μνήμη μου θύμισε πως το συμβολικό μνημείο που πραγματοποίησα το 1985 (μετά το 1ο πανελλήνιο βραβείο που απέσπασα στον αντίστοιχο διαγωνισμό), χάριν κυρίως στην παρουσίαση της ιδέας ότι διαχρονικά ο φασισμός αντιστέκεται και για αυτό, μαζί με τις πολιτισμικές μας παραδόσεις (χορός, μουσική, ήθη κι έθιμα) πρέπει να έχουμε και το ντουφέκι προέκταση του χεριού μας (βλέπε Γ. Ρίτσος, Ρωμιοσύνη), για να προασπίσουμε τα πάτρια εδάφη. Σήμερα, ο φασισμός έχει συνθετότερο αλλά αποτρόπαιο προσωπείο.
Προσπάθησαν να μας προειδοποιήσουν κάποιοι που εγκαίρως έβλεπαν τι συνέβαινε και περιθωριοποιήθηκαν. Ο κόσμος πολύ εύκολα παρασύρθηκε, αφέθηκε σε όλο αυτό το γλέντι. Πολλοί άνθρωποι δεν πήραμε μέρος στο “πάρτι”, ωστόσο τελικά αυτό δεν αρκούσε, έπρεπε να κάνουμε κάτι παραπάνω… Αισθάνομαι ηττημένη… δεν με πείθουν όσοι προσπαθούν να μας παραπλανήσουν… δεν πρέπει να παραιτηθούμε και να χάσουμε την αξιοπρέπεια μας και τα θέλω μας…, αυτά μεταξύ άλλων δήλωσε η σπουδαία ηθοποιος Ρενη Πιτακή στη σημερινό “Ε” με αφορμή την ταινία σοκ του Α. Αβρανά “Miss Violence” που κέρδισε το Αργυρό λιοντάρι και το βραβείο Α΄ Ανδρικού ρόλου στο Φεστιβάλ Βενετίας. Η ταινία, επικεντρώνεται στη βία εντός οικογένειας.
ΔΕΥΤΕΡΑ 11/11 ΠΟΛΙΤΕΙΑΚΑ: ΔΙΑΔΡΟΜΗ
Πρόεδρος του ιδρύματος Πρωσικής Πολιτιστικής Κληρονομιάς ο Χέρμαν Πάρτσινγκερ, φτάνει σήμερα στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, προκειμένου να μιλήσει για τον ρόλο των μουσείων στην εποχή της κρίσης και το όραμα του για τον εκσυγχρονισμό των 5 μουσείων του Βερολίνου. Ο ίδιος δηλώνει: Δεν πιστεύω ότι η Ελλάδα έχει αποτύχει. Η Ελλάδα διέρχεται μια πολύ δύσκολη οικονομική κρίση και είναι αποφασιστικής σημασίας για όλους τους Ευρωπαίους να βγει από αυτήν την κατάσταση… Η Ευρώπη, δε θα υπήρχε χωρίς την αρχαία Ελλάδα. Κατά τη διάρκεια του 19ου αιώνα όλη η Ευρώπη μιμούνταν την κλασική Ελλάδα ως προς την αρχιτεκτονική και την Τέχνη, η Ελλάδα ήταν η χώρα των ονείρων και ακόμα και σήμερα, η αρχαία Ελληνική γλώσσα διδάσκεται στα γερμανικά σχολεία… Ασφαλώς, η κουλτούρα και τα μουσεία πρέπει να υποστηριχτούν στην Ελλάδα για να ενδυναμώσουν το ρόλο της…
Πρωτόγνωρη δεν είναι για μένα η εκπληκτική χειρωνακτική δημιουργική διαδικασία του Ανδρέα Παιδαράκη που παρουσίασε σήμερα στο μέγαρο Τριανόν με τίτλο «ο αυτοκινητόδρομος είχε τη δική του ιστορία», περισσότερα από 20 κλασικά αυτοκίνητα ως ξύλινα μοντέλα, πιστά στα πρωτότυπα, εντυπωσιάζουν τον επισκέπτη. Επιχειρηματίας ο Ανδρέας, φτιάχνει μαζί με τη γυναίκα του την Αθηνά χρόνια τώρα, γευστικότατα καλιτσούνια. Βήμα βήμα παρακολούθησα ως τακτικός πελάτης, από τα πρωτόλεια έργα του τα μοντέλα. Τον ενεθάρρυνα, και δικαιώθηκα. Μακάρι αρκετοί από εμάς τους επαγγελματίες, σπουδαγμένους καλλιτέχνες, να είχαμε το μεράκι του.
ΤΡΙΤΗ 12/11
ΠΑΝΟΡΑΜΑ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ
Πανόραμα Αρχιτεκτονικό μέσα από το οποίο ξετυλίγεται η ιστορία της πόλης των Χανίων, χαρακτηρίζει στα “Χ.Ν.”, η Ε. Φουντουλάκη. Τα χθεσινά εγκαίνια στη Δημοτική Πινακοθήκη ήταν για όλους εμάς που παραβρεθήκαμε, μια ευχάριστα πληθωρική νότα στη γκριζίλα της εποχής, των ημερών “Κρήτη 1913-2013 Αρχιτεκτονική και πολεοδομία μετά την Ένωση”, πάντα στο πλαίσιο των εκδηλώσεων των 100 χρόνων της ένωσης με την Ελλάδα. Οι διοργανωτές, γνωστοί στα ρεπορτάζ θα μείνω ενδεικτικά σε κάποια πρόσωπα που συνέβαλαν τα μέγιστα., Γιώργος Καλιγέρης, Ειρήνη Αποστολάκη, Αμαλία Κωτσάκη, Λουκία Μάρθα και τόσοι άλλοι, εντυπωσιακή η προσέλευση-ελπιδοφόρα νέων φοιτητών, αρχιτεκτόνων… προοπτική
Πειράχτηκα, όχι από τις πολιτικές διαφοροποιήσεις, γνωστού μου (δημοκρατικό δικαίωμα του καθενός) αλλά από τον τρόπο που αποκαλεί «γεροντοροκά επαναστάτη» τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου. Η μετατόπιση για ειρωνική λαβή του ’67 στο ’74 δικαιολογεί τα αδικαιολόγητα
Του θυμίζω ότι το ροκ δεν είναι μανιερίστικη φόρμα άνευ περιεχομένου, γι αυτό για τους ροκάδες και τους φίλους τους δεν υπάρχει ηλικία. Ποιος σοβαρός αναλυτής τολμά να πει τον Μπομπ Ντύλαν ή τους Ρόλινγκ Στοουνς ή τον Μπονο, ειρωνικά γεροντοροκάδες
Επίσης, θα ήθελα να υπενθυμίσω ένα πολύ μεγάλο Έλληνα “έφηβο” στη δράση ροκά τον Δημήτρη Πουλικάκο.
ΤΕΤΑΡΤΗ 13/11
ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΑ ΣΤΗ ΤΕΧΝΗ
Περίφημη η ταινία που είδα σήμερα τελευταία μέρα προβολής της στο Ελληνίς “Το τελευταίο κτύπημα” του Τζουζέπε Τορνατόρε το δίπολο: ζωή έρωτας προσωρινός – σπουδαίο έργο τέχνης διαχρονική η σχέση γνήσιου πλαστού, η πόσο μέσα στο πλαστό υπάρχει μια γνήσια πτυχή της πραγματικότητας.
Πέθαναν δύο μεγάλες μορφές του πολιτισμού μας ο σπουδαίος Κρητικός αρχαιολόγος και φιλόλογος Στυλιανός Αλεξίου, ιδρυτής των αρχαιολογικών μουσείων Χανίων και Αγίου Νικολάου ο Αλεξίου γεννήθηκε το 1921 και το βιογραφικό του αρχαιολογικό παιδαγωγικό και συγγραφικό είναι σπουδαίο. Πέθανε επίσης η Αντιγόνη Βαλάκου και η απώλειά της είναι μεγάλη για το θέατρο και τον κινηματογράφο μας. Παρακολούθησα χρόνια την πορεία της, και το σπουδαίο ρεπερτόριο των 60 χρόνων.
Πρόλαβα ελάχιστα τον Παντελή Πρεβελάκη σπουδαίο ιστορικό της τέχνης στην Α.Σ.Κ. τεχνών Αθηνών το ’73 ο σημαντικότερος συγγραφέας μετά τον Καζαντζάκη στην Κρήτη έχει γράψει θαυμάσια βιβλία αντιγράφω λίγες αράδες από το “Ο Κρητικός – το δέντρο”
«Και γύρισε και κοίταξε αγαπησιάρικα το φοβερό τοπούζι που κρεμόταν από τη ζώνη του καθαροπλυμένο. Η μάζωξη τραντάχτηκε από τα γέλια.
– Τότε, σου ξεχωρίζω τούτη τη διμούτσουνη. Ψωμί δε σου γυρεύει…
Που ’ναι ο Κωσταντής ο Μαρκαντώνης; Πρόβαλεν ο γιος χήρας…»
Πρατικάκη Μανώλη από το αλφάβητο του παραδείσου.
Προσπαθώ να μεταφράσω τη λάμψη, από το δώρο της καταστροφής (ζ)
Προσπαθώ με νεύματα να σου πω, πως ο θάνατος αυτός ο πολύτιμος λίθος δεν παραπέμπει, δεν ανάγεται πουθενά. Είναι το κείμενο που μου ανήκει (η).
Προσπαθώ να παγιδεύσω εκείνη τη μικρούλα αίσθηση απείρου μέσα στην επανάληψη (λ).
ΠΕΜΠΤΗ 14/11
ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΑ: ΣΤΙΓΜ-α-Η
Προύστ Μαρσέλ από το “σχετικά με τον βροχερό καιρό”
Που περήφανος, δίχως λόγο, για την τέχνη και το τραγούδι του.
Δεν ανταποκρίνεται στη θλίψη μου!
Και πάνω στη θάλασσα τη γαλανή όπου μυριάδες σηκώνονται πανιά
Βλέπει τα σχέδιά μου να καταφθάνουν.
Όμως εκείνος δεν απαντά, καταφρονεί, και με χλευάζει προσχεδιασμένα.
Πανελλαδικά αντανακλαστικά προτάσει να αναδειχτούν ο Αλέξανδρος Πέϊν ο βραβευμένος με δύο όσκαρ σκηνοθέτης σε μια πλουραλιστική σε αναφορές συνέντευξη στο “Ποντίκι” και την Χρυσούλα Παπαϊωάννου.
Η καινούργια του ταινία “Νεμπράσκα” είναι ένα αφάνταστα τρυφερό και χιουμοριστικό road movie. όπως άλλωστε είναι και ο ίδιος.
Ο Πέιν βρέθηκε στη Θεσσαλονίκη ως πρόεδρος της κριτικής επιτροπής του Φεστιβάλ Kινηματογράφου.
Πολυτεχνείο (το) ως σύμβολο εθνικής ανασυγκρότησης μ’ αυτό τον τίτλο το Ποντίκι art προσδιορίζει τις προκλήσεις για τη νέα γενιά που βρίσκεται αντιμέτωπη με τον κακό εαυτό του Ελληνισμού. Σαράντα χρόνια μετά την εξέγερση του Πολυτεχνείου, η ελληνική κοινωνία μοιάζει να βρίσκεται στην ίδια αφετηρία. Ημουνα στα γεγονότα, τα θυμάμαι σαν να είναι χθες. Ντρέπομαι παρατηρώντας την πορεία κάποιων συναγωνιστών μας του 1973 να παινεύομαι πως ήμουνα εκεί! Βιώνω από την επαρχιακή μας πόλη τα προβλήματα που έφερε η γενιά μου στην Ελλάδα μέσα από μια οπισθοδρομική διακυβέρνηση αλλά φοβάμαι τους νέους που τόσο α-πολιτίκ περιμένουν παθητικά τη σφαγή. Ισως αρκετοί να επαναπαύονται στο ότι όλα τα ΜΜΕ επαναφέρουν το έπος του Πολυτεχνείου!
