ΠΑΥΛΟΣ ΠΟΛΥΧΡΟΝΑΚΗΣ: “Ανοιξη ψυχής”

Να ευχηθώ στα “105 ποιήματα αγάπης” του Παύλου Πολυχρονάκη με τον ωραίο τίτλο “Ανοιξη Ψυχής” να είναι καλοτάξιδα; Θα είναι, επειδή το αξίζουν!
Να σημειώσω ότι ο αγαπητός “Παυλής” με τη νέα προσφορά του πλουτίζει την πνευματική παραγωγή της πόλης μας; Είναι αυτονόητο!
Να υπογραμμίσω ότι ο ακαταπόνητος δημιουργός συνεχώς με προβληματίζει όχι επειδή παρουσιάζεται διαρκώς ανανεωμένος ούτε επειδή καταπιάνεται επάξια με όλα τα είδη του λόγου, αλλά επειδή ο λόγος του, πεζός ή ποιητικός, έχει ένα φιλοσοφικό υπόβαθρο και θίγει, με ωραίο αν και συχνά καυστικό τρόπο, σημαντικά θέματα και προβλήματα του τόπου μας και του καιρού μας; Είναι πασίγνωστο!
Απλά εκφράζω τη χαρά μου καθώς τον αισθάνομαι να βροντοφωνάζει πως
«μια φλόγα αγάπης, τον βαρύ και ατέλειωτο χειμώνα
τον μετατρέπει σε άνοιξη και της χαράς ανθώνα»!
Κι ακόμη, να μας προτρέπει, με το ωραίο μήνυμα που στέλνει στον καθένα μας προσωπικά:
«Μη λυπηθείς να δώσεις όλη σου την αγάπη εκεί που την έχουνε ανάγκη
γιατί δεν πρόκειται να σου λείψει αφού η πραγματική αγάπη μοιάζει με τη
φλόγα του κεριού που όσα κεριά και να ανάψουν αυτή δεν λιγοστεύει»
Αυτή τη ζεστή φλόγα αγάπης που πλημμύριζε (και πλημμυρίζει) την καρδιά του, ο Παύλος Πολυχρονάκης, την αποτύπωσε επάνω στο χαρτί μ’ ένα δικό του τρόπο που τον ονομάζει “Ποιητικό Χρονογράφημα”!
Δεν γνωρίζω αν η ποιητική συλλογή  του είναι “ποιητικό χρονογράφημα”, παρά το γεγονός ότι και η γνωστή ποιήτρια Πηνελόπη Ντουντουλάκη, στο μεστό προλογικό σημείωμά της αναφέρει ότι το βιβλίο «εντάσσεται καθαρά στον χώρο του έμμετρου χρονογραφήματος». Ως μη ειδικός, δεν μπορώ να εκφέρω υπεύθυνη γνώμη. Απλά έχω την αίσθηση ότι είναι ένας μεγάλος και ωραίος ποιητικός πίνακας μέσα στον οποίο είναι τοποθετημένες με τη γνωστή ευαισθησία του πνευματικού δημιουργού εικόνες καλοσύνης, συμπόνιας, ανθρωπιάς, δηλαδή πραγματικής αγάπης, όλες παρμένες από την καθημερινή πραγματικότητα, την αληθινή ζωή..
Οσο κι αν ο ίδιος (δεν γνωρίζω αν το κάνει “ποιητική αδεία”) έχει “Απορίες” στο τι είναι η αγάπη, πιστεύω ότι επειδή την έχει μέσα του, τη σκορπά απλόχερα, όπως φαίνεται και στο βιβλίο. Αφειδώλευτη κυριαρχεί και στις 8 ενότητες της συλλογής, στις ποικίλες μορφές και εκφάνσεις της (από την αγάπη του άντρα και της γυναίκας μέχρι την αγάπη για την πατρίδα, τον άνθρωπο κι όλα τα δημιουργήματα του Θεού) και επιχειρεί να βοηθήσει τον αναγνώστη να κάνει τη ζωή του πιο ανθρώπινη.
Βλέπει το άδικο που υπάρχει στην κοινωνία, τους αδικημένους της ζωής, τους ξωμάχους κι όλους τους λογής-λογής κατατρεγμένους και υψώνει θερμή προσευχή «να γίνουν άνοιξη όλες οι εποχές μας» και κανείς να μην υποκύψει στον φόβο ή στη σκέψη πως δεν θα τα καταφέρει. Φέρνει για παράδειγμα τον αθλητή που αγωνίζεται βέβαια για τη γλύκα της νίκης, αλλά ικανοποιείται και μόνο από τη συμμετοχή του στον αγώνα. Και η συμμετοχή στον αγώνα είναι νίκη!
Η “Ανοιξη Ψυχής” έχει μια λεπτή σατιρική διάθεση και ένα πλούτο μεταλλαγών, που αγγίζει τον άνθρωπο, τον κάθε άνθρωπο σε βασικά προβλήματα του είναι του.
Πέρα από τα παραπάνω, η νέα ποιητική συλλογή του Παύλου Πολυχρονάκη έχει μια πολυεδρικότητα που φανερώνει έναν ποιητή που αναδεικνύει τα καίρια προβλήματα του ανθρώπου. Παρ’ όλ’ αυτά όμως δεν του απολείπει η αισιοδοξία για ένα καλύτερο αύριο.
Ο αναγνώστης της ενδιαφέρουσας συλλογής θα ζήσει μαζί με τον ποιητή πολλά από τα αδιέξοδα της εποχής μας και πιθανότατα θα παρακινηθεί στο να δυναμώσει την προσπάθειά του για να πληθύνει η καλοσύνη και η αγάπη…