Παύλου Aνθη…

Εχω διαβάσει πολλές φορές από την παιδική μου ηλικία έως και σήμερα τις Επιστολές του Αποστόλου Παύλου. Χρήσιμες συμβουλές, όπως έχω γράψει και αλλαχού, μας παρέχει ο επιστολογράφος.  Άνθη ανοιξιάτικα κόντρα σε βαρυχειμωνιά και χείμαρροι κόντρα σε ανομβρία και ξηρασία. Πολύτιμες, μ’ άλλα λόγια, ορμήνιες για την καθημερινή, δημόσια και ιδιωτική, ζωή των ανθρώπων.
Ετσι, σκεφτήκαμε στο σημερινό μας σημείωμα, να «ανθολογήσουμε» και να μεταφέρουμε από την γλώσσα των Επιστολικών κειμένων, την αττικίζουσα των Ο’, σε μια νεοελληνική δημοτική, απλή και προσιτή σε όλους και κατανοητή στον καθένα μας γλώσσα, μια σειρά απ’ αυτές τις αειθαλούς ισχύος και αξίας συμβουλές του Παύλου. Για να μην κουραστεί, λοιπόν, ο αναγνώστης από συνεχείς παραπομπές και μνείες σε παραγράφους και εδάφια,  σε τούτον εδώ τον πρόλογο ας διευκρινίσουμε ότι τα αποσπάσματα που ακολουθούν, σε δική μου απόδοση στα νεοελληνικά, δεν είναι τα μόνα που βρήκαμε αλλά συνδέθηκαν μεταξύ τους και προκρίθηκαν προς δημοσίευση από άλλα ισάξια και ισοδύναμα, καθώς όλα, και τα δημοσιευμένα και τα αδημοσίευτα, προέρχονται από τις εξής επιστολές του Αποστόλου Παύλου, «Προς Ρωμαίους», «Προς Κορινθίους Α», «Προς Κορινθίους Β», «Προς Γαλάτας», «Προς Εφεσίους», «Προς Φιλιππησίους», «Προς Κολοσσαείς»,  «Προς Θεσσαλονικείς Α», «Προς Θεσσαλονικείς Β» και «Προς Τιμόθεον Α».
«Όλος ο νόμος σε μια φράση μπορεί να συμπυκνωθεί. Ν’ αγαπάς τον πλησίον σου όπως αγαπάς τον εαυτό σου. Η αγάπη ας είναι χωρίς υποκρισία. Ν’ αποφεύγετε το κακό, να προσηλώνεστε στο καλό, να δείχνετε ο ένας στοργή προς τον άλλο όπως αγαπιούνται τα αδέλφια.
Η αγάπη μακροθυμεί, κάνει το καλό, η αγάπη δεν έχει φθόνο μέσα της, η αγάπη δεν αυθαδιάζει, δεν κομπορρημονεί, δεν ασχημονεί, δε νοιάζεται για τα δικά της πράγματα, δεν ευχαριστιέται με την αδικία.
Ούτε ο άντρας χωρίς τη γυναίκα του δεν μπορεί να ζήσει, ούτε η γυναίκα χωρίς τον άντρα της. Οι άντρες ας αγαπάνε τις γυναίκες τους και να μην τις πικραίνουν. Ο άντρας ας αποδίδει στη γυναίκα την τιμή που της οφείλεται. Όποιος αγαπά τη γυναίκα του, αγαπά τον εαυτό του, γιατί ποτέ δεν μίσησε κανείς την ίδια του τη σάρκα, αλλά την ταΐζει και την φροντίζει, όπως ο Κύριος την Εκκλησία του.
Οι πατέρες ας μην εξοργίζουν τα παιδιά τους, για να μην τα γεμίζουν μικροψυχία. Τα παιδιά, με τη σειρά σας, να υπακούετε στους γονείς σας στο όνομα του Κυρίου, γιατί έτσι είναι το δίκαιο.
Η ρίζα όλων των κακών είναι η φιλοχρηματία, την οποία επειδή ορέχτηκαν, κάποιοι απομακρύνθηκαν από την πίστη και πρόσφεραν στους εαυτούς τους πολλούς πόνους.
Κανείς λόγος σάπιος να μην βγαίνει από το στόμα σας. Αφού διώξετε μακριά το ψέμα, να λέτε την αλήθεια ο καθένας στο γείτονά του.  Να μένετε μακριά από κάθε είδους κακό.
Εσύ, άνθρωπε του Θεού, να αποφεύγεις τα κακά, να ζητάς τη δικαιοσύνη, την ευσέβεια, την πίστη, την αγάπη, την υπομονή, την πραότητα. Ν’ αγωνίζεσαι τον καλό αγώνα της πίστης και κράτα την αιώνια ζωή, στην οποία έχεις προσκληθεί και ομολόγησες, γι’ αυτήν, την καλή ομολογία μπροστά σε πολλούς μάρτυρες.
Μην ηττηθείς από το κακό, αλλά πράττοντας το καλό να νικήσεις το κακό.
Άνθρωποι, να είστε μεταξύ σας χρηστοί και σπλαχνικοί, να συγχωρείτε ο ένας τον άλλο όπως συχώρεσε εσάς ο Θεός διά του Χριστού.
Αδέλφια, μην είστε παιδιά ως προς το μυαλό, αλλά νάστε βρέφη ως προς την κακία και τέλειοι στον τρόπο σκέψης. Και να μην κουράζεστε, αδέλφια, να κάνετε το καλό!
Επειδή ό,τι θα σπείρει ένας άνθρωπος, αυτό και θα θερίσει. Και αυτό σας επισημαίνω, ότι όποιος σπείρει με τσιγκουνιά και θα θερίσει με τσιγκουνιά, κι όποιος είναι ανοιχτοχέρης στη σπορά με αφθονία και θα θερίσει.
Εάν πιστεύουμε ότι ο Ιησούς πέθανε και αναστήθηκε, όμοια και ο Θεός, διά του Ιησού, όσους έχουν πεθάνει, θα φέρει μαζύ του. Ιδού, και η ανάσταση των νεκρών! Ο νεκρός εσπάρη φθαρμένος, ανασταίνεται άφθαρτος, σπέρνεται χωρίς τιμή, ανασταίνεται ένδοξος, σπέρνεται ασθενής, ανασταίνεται δυνατός.
Ο λόγος του Χριστού ας κατοικεί ανάμεσά σας πλούσια και με όλη τη σοφία.  Μόνο να ζείτε αντάξια με το ευαγγέλιο του Χριστού, είτε έρθω να σας ιδώ, είτε δεν είμαι κοντά σας, να σας διακρίνει η ομοψυχία, συναγωνιζόμενοι σαν μια ψυχή για την πίστη του Ευαγγελίου και να μην φοβάστε καθόλου τους εχθρούς, γιατί για αυτούς το Ευαγγέλιο είναι ένδειξη χαμού, ενώ σε σας φανέρωμα σωτηρίας, σταλμένο κι αυτό από το Θεό.
Κι ο καθένας θα λάβει τη δική του αμοιβή για το δικό του κόπο. Δόξα, λοιπόν, και τιμή και ειρήνη σε όποιον κάνει το καλό!»
Και να που φτάσαμε και στον επίλογο της προσπάθειάς μας. Ας μου επιτραπεί να την αφιερώσω με αγάπη και ευγνωμοσύνη στους γεννήτορές μου, Ηρακλή και Σωτηρία, που, από τη γέννησή μου έως τις παρούσες ημέρες, με τα γεμάτα αγάπη και σωφροσύνη λόγια και έργα τους, κατευθύνουν την ψυχή μου ως ευαίσθητη και φιλομαθή μέλισσα να ψάχνει και να βρίσκει πάντοτε εκείνα τα λουλούδια που, άδολα κι ανιδιοτελώς, θα της γεμίζουν καλοσύνη τον τρόπο ζωής και σκέψης…