Παιχνίδια πρωτοβουλιών

Οι συναντήσεις των Ευρωπαίων ηγετών γίνονται τελευταίως συχνά προς θεραπεία πολιτικών νόσων, υπογράφονται δε συμφωνίες προς αποτροπή απρόσμενων εξελίξεων. Προβάλλεται η προσωπικότητα του κάθε πολιτικού κάπως σαν επένδυση, να γίνει ευρύτερα γνωστός αντάξιος της φήμης του και να διατηρήσει μέσα κι έξω αίγλη και αξία.
Ο ηγέτης δεν αρκεί να επευφημείται και να λατρεύεται απ’ το κοινό του. Χρειάζεται να εμπνέει τον χειμαζόμενο λαό του, όπως συνέβη με τον Ελ. Βενιζέλο και τον Ανδρέα, να ’χει δε και κάποια διεθνή αναγνώριση. Προϋπόθεση γι’ αυτό απαιτεί να ενισχυθεί η φυσιογνωμία του ως ξεχωριστή. Προς τούτο “χτίζονται” κινήσεις εξωτερικών δημοσίων σχέσεων με ηγέτες ανεγνωρισμένου κύρους και καταπιάνονται μ’ ένα θέμα επίκαιρου ενδιαφέροντος, που να ’χει και ευρεία κάλυψη απ’ τα Μέσα Ενημέρωσης.
Δεν αμφιβάλλουμε ότι η ιστορία κάποτε θα αναγνωρίσει ως ηγέτη τον Αλέξη Τσίπρα, αλλά κάτι πρέπει να κάνει κι ο ίδιος να ενισχύσει το προφίλ του. Σε ενέργεια είναι να δημιουργηθεί διπλωματικό κλίμα, ένα “πολιτικό μάρκετινγκ” καλά σκηνοθετημένο, να πετύχει, ν’ αποκτήσει διεθνές κύρος σε προσωπικό επίπεδο.
Οπερ και εγένετο. Κάποιος το σκέφθηκε και ο ίδιος το ενέκρινε, να συναντηθούν “επτά” ηγέτες των χωρών του Νότου της Ε.Ε. για στενότερη συνεργασία μεταξύ τους, όχι μόνο στα οικονομικά, αλλά και στην αναζήτηση λύσης για τη γεωπολιτική σταθερότητα της Μεσογείου. Να ζητήσουν απ’ τους Ευρωπαίους ν’ αλλάξουν τακτική ως προς τις πιέσεις τους για λιτότητα, ευελιξία στην ανάπτυξη και παραγωγικότητα και για το μεταναστευτικό, να μην κλείνουν τα σύνορα και να “σφυρίζουν κλέφτικα”. Αυτό δεν άρεσε στους Ευρωπαίους.
Δημοσιογραφικές πληροφορίες προσδιορίζουν την πρωτοβουλία Τσίπρα για την 9η Σεπτεμβρίου στην Αθήνα με καλεσμένους τον Ολάντ της Γαλλίας, τον Ραχόι υπηρεσιακό πρωθυπουργό της Ισπανίας, τον Ρέντσι της Ιταλίας, τον Κόστα της Πορτογαλίας, τον Αναστασιάδη της Κύπρου και τον Μουσκάτ της Μάλτας.
Εχει μεθοδευτεί να γίνει η “Πρωτοβουλία των επτά” ως προοίμιο της Συνόδου Κορυφής των “27” της Ε.Ε. στην Μπρατισλάβα τη 16η Σεπτεμβρίου. Ο κ. Τσίπρας, εμπνευστής της πρωτοβουλίας, ενεργεί σε πείσμα της αντιπαράθεσης των χωρών του Βορρά, που δεν τη βλέπουν με καλό μάτι την ώρα που η Ευρώπη έχει χάσει τον “μπούσουλα” στον απόηχο του “Brexit”.
Ο Τσίπρας ζήλωσε ν’ ακολουθήσει το προηγούμενο της “Πρωτοβουλίας των έξι”. Για να θυμηθούμε τον Ανδρέα, που με πέντε ηγέτες από τέσσερις ηπείρους ανέλαβαν πρωτοβουλία υπέρ της παγκόσμιας ειρήνης και του αφοπλισμού. Ο Παπανδρέου έγινε ο ιθύνων νους και η δεσπόζουσα φυσιογνωμία της πρωτοβουλίας (τιμήθηκε με βραβείο από Αμερικανική Οργάνωση “Πέρα απ’ τον πόλεμο”). Ξεκίνησε στο Ζάππειο (Ιαν. ’85) με τον Ραούλ Αλφονσίν της Αργεντινής, τον Μιγκέλ Ντελαμαντρίτ του Μεξικού, τον Τζούλιους Νιερέρε της Τανζανίας, τον Ούλωφ Πάλμε της Σουηδίας και την Ιντιρα Γκάντι της Ινδίας. Η τελική φάση έγινε στη Στοκχόλμη (Φεβρ. ’88), θεωρήθηκε αντιαμερικανική πράξη και δημιούργησε προβλήματα μεταξύ Ρήγκαν και Γκορμπατσόφ (Περεστρόικα) για το πρόγραμμα “πόλεμος των άστρων”.
Η “Πρωτοβουλία των έξι” έφερε γρουσουζιά. Η Γκάντι δολοφονήθηκε το ’84. Την αντικατέστησε ο γιος της. Ο Πάλμε το ίδιο και πήρε τη θέση του κάποιος Κάρλσον άσχετος. Ο Νιερέρε ήταν εξ αρχής τελειωμένος. Ο Ντελαμαντρίτ υποχρεώθηκε σε παραίτηση. Ο Αλφονσίν έχασε τις εκλογές και ο Ανδρέας κατέληξε στο Ειδικό Δικαστήριο.
Σ’ αυτές τις κρίσιμες ώρες καθώς το φθινόπωρο χαρακτηρίζεται κρίσιμο για την κυβέρνηση μήπως ο κ. Τσίπρας θα ’πρεπε ν’ ασχοληθεί με τα τρέχοντα καυτά θέματα της χώρας; Η “Πρωτοβουλία των επτά” κοντράρει στην κυριαρχία Σόιμπλε και Ντάισελμπλουμ στον Βορρά. Αλλά όταν γίνονται κινήσεις και δεν μένει κανείς με σταυρωμένα χέρια, κάτι θετικό θα βγάλει.