Παιχνίδια της τύχης στον Β.Ο.Α.Κ.

Υπάρχουν κάποια πράγματα που επιβάλλεται να τα απαιτείς ως δικαίωμα στη ζωή, όπως είναι η δημιουργία των κατάλληλων συνθηκών για ασφαλή οδήγηση στο επαρχιακό και εθνικό δίκτυο, από την πλευρά της πολιτείας. Οφείλεις όμως και εσύ, από τη δική σου μεριά, να συμπεριφέρεσαι ως νοήμον ον κινούμενος στις οδικές αρτηρίες της χώρας. Και κάπου εκεί στον πολύπαθο Βόρειο Οδικό Αξονα της Κρήτης λαμβάνει χώρα τούτες τις μέρες της Παναγιάς, το μεγάλο ετήσιο «πανηγύρι» του καλοκαιριού.
Με την οδηγική μας παιδεία να δίνει εξετάσεις και να μηδενίζεται πανηγυρικά και την τύχη να κάνει το δικό της πάρτι, παίρνοντας τις περισσότερες φορές το μέρος των ανθρώπων.
Με τους οδηγούς να χωρίζονται σε δύο στρατόπεδα με σύνθημα «ο σώζων εαυτόν σωθήτω»… σε εκείνους που αποκτούν αυθαίρετα το δικαίωμα της ιδιοκτησίας όλων των λωρίδων κυκλοφορίας, που τα όρια ταχύτητας είναι πάντα τριψήφιος αριθμός, που η επικοινωνία με τους άλλους οδηγούς φαντάζει ανέκδοτο και που στην τελική πάντα το πρόβλημα το έχουν οι απέναντι και… σε εκείνους που με τη στοιχειώδη ψυχραιμία και λογική οδηγώντας αμυντικά ποντάρουν στην καλή τους τύχη η οποία στοχοποιείται από τους προηγούμενους. Και από κοντά και οι επισκέπτες, Ελληνες και αλλοδαποί, που επί ίσοις όροις συμμετέχουν στον παραλογισμό των δρόμων.
Μια κοινωνία που μοιάζει θυμωμένη, απαίδευτη οδηγικά, με μιαν αντίληψη απαράμιλλου «ωχαδελφισμού», ξεχύνεται στον Β.Ο.Α.Κ. και με  ανεκδιήγητο θράσος, «τρομάζει» κάθε νόμιμο, κάθε συνετό, κάθε ασφαλές.
Δεν φταίει μόνο, η έτσι και αλλιώς ανάλγητη πολιτική του κράτους ω ρε νεοέλληνες, μα και η δική μας η κουλτούρα και ο υπερφίαλος εγωισμός του δήθεν και του επιδεικνύειν.