Με συγκινούν οι άνθρωποι που ενδιαφέρονται πραγματικά για τα παιδιά. Oπως για παράδειγμα οι τρεις ανώτατοι πολιτικοί άρχοντες για τους οποίους θα σας μιλήσω σήμερα, συγκινημένος από τις δηλώσεις και τις πράξεις τους.
Πρώτος – πρώτος, ο Βλαντιμίρ Πούτιν. Σε προχθεσινές του δηλώσεις ο πρόεδρος της Ρωσίας διευκρίνισε πως οι ομοφυλόφιλοι (που στη Ρωσία είναι κατ’ ουσίαν υπό διωγμόν μετά τον πρόσφατα ψηφισθέντα εκεί νόμο και τρώνε πολύ ξύλο στις διαδηλώσεις τους για το θέμα), οι οποίοι θα ταξιδέψουν στη Ρωσία για τους χειμερινούς Ολυμπιακούς αγώνες θα είναι ασφαλείς, αρκεί «να αφήσουν τα παιδιά στην ησυχία τους». Να μην εκφράσουν δηλαδή σε οποιονδήποτε ανήλικο τις απόψεις τους, ότι η ομοφυλοφιλία δεν μπορεί να διώκεται ποινικά.
Ξέρετε ποιος άλλος αναφέρθηκε αυτές τις μέρες στα παιδιά; Ο Ταγίπ Ερντογάν. Ο τούρκος πρωθυπουργός αναφέρθηκε στα δικά του παιδιά, και δήλωσε πως όχι μόνο ο γιος του δεν εμπλέκεται στο σκάνδαλο διαφθοράς που φαίνεται να κλονίζει την τουρκική κυβέρνηση, αλλά και ότι: «Θέλω να είμαι απολύτως σαφής. Εάν κάποιο από τα παιδιά μου εμπλεκόταν σε μία τέτοια υπόθεση θα το αποκήρυττα αμέσως». Πάμε πάλι. Αν κάποιο παιδί του εμπλεκόταν σε σκάνδαλο, ο τούρκος πρωθυπουργός δεν θα σκεφτόταν να παραιτηθεί ο ίδιος. Θα έλυνε το πρόβλημα αποκηρύττοντας το παιδί του. Ετσι, αν υποθέσουμε ότι η δήλωσή του είναι ειλικρινής και όχι επικοινωνιακό κόλπο, περνά ένα μήνυμα. Ξεκαθαρίζει τις προτεραιότητές του. Πρώτη προτεραιότητα, η εξουσία. Δεύτερη, η εξουσία. Κάπου εκεί στον πάτο της λίστας, τα παιδιά του.
Και μία που μιλάμε για πολιτικούς και παιδιά, ο πρωθυπουργός της Βρετανίας, Ντέιβιντ Κάμερον, είχε απαγορεύσει οποιαδήποτε φωτογράφηση των παιδιών του, μέχρι που στην πρόσφατη επίσημη χριστουγεννιάτικη φωτογραφία του εμφανίστηκε με τη γυναίκα και την τρίχρονη κόρη του, την οποία κοιτάζει με λατρεία. Φαντάζομαι πως το γεγονός ότι είναι πίσω σ’ όλες τις πρόσφατες δημοσκοπήσεις δεν έπαιξε κανένα ρόλο στην αλλαγή των απόψεών του.
Μετά απ’ όλους αυτούς τους κυρίους, που χρησιμοποιούν τα παιδιά για δικούς τους λόγους, ας πάμε σε κάποιους που πραγματικά τα νοιάζονται. Στους Γιατρούς του Κόσμου, που σε πρόσφατη συνέντευξη Τύπου εξήγησαν ότι στη χώρα μας είναι πλέον μείζον πρόβλημα η δυσκολία των ανασφάλιστων εγκύων γυναικών να έχουν πρόσβαση στο Εθνικό Σύστημα Υγείας για τον ιατρικό έλεγχο της εγκυμοσύνης τους. Εξ ίσου μεγάλο πρόβλημα είναι ο συνεχώς αυξανόμενος αριθμός παιδιών που μένουν ανεμβολίαστα – κάτι που απειλεί και την υγεία των συγκεκριμένων παιδιών, αλλά και γενικότερα τη δημόσια υγεία. Και σχολίασαν την πανέξυπνη (δικός μου ο χαρακτηρισμός) εγκύκλιο του υπουργείου Υγείας, σύμφωνα με την οποία επίδομα για τη γέννα παίρνουν μόνο οι έγκυες που θα γεννήσουν στο σπίτι τους. Δηλαδή το υπουργείο ωθεί τα φτωχότερα ζευγάρια, για να βρουν κάποια χρήματα να καλύψουν τα έξοδα της εγκυμοσύνης, να γεννήσουν με τον πλέον επικίνδυνο τρόπο, μακριά από τα νοσοκομεία.
Φαντάζομαι πως, το να αυξήσουν άλλα δύο – τρία λεπτά το κόστος του πακέτου του τσιγάρου (ή κάποιο άλλο ισοδύναμο μέτρο), ώστε να μπορούν να καλύψουν όλες τις εγκύους της χώρας και τα εμβόλια κάθε παιδιού ήταν πολύ δύσκολο να το σκεφθούν οι εγκέφαλοι του υπουργείου. Εχουν άλλωστε τόσο σημαντικότερα θέματα από τις εγκύους και τα παιδιά για να ασχοληθούν.
* O Πολυχρόνης Κουτσάκης είναι συγγραφέας και επίκουρος καθηγητής στο Πολυτεχνείο Κρήτης. Το τελευταίο μυθιστόρημά του είναι το “Καιρός για Ηρωες”.
