Παιδεία και πολιτική

Δεν υπάρχει διαχρονικά νομοσχέδιο για την Παιδεία που να μην έχει ξεσηκώσει θύελλα αντιδράσεων από πολιτικά κόμματα της αντιπολίτευσης, την εκπαιδευτική κοινότητα και τους μαθητές – φοιτητές. Η άποψη πολλών ότι η Παιδεία θα έπρεπε να αποτελεί αντικείμενο διακομματικής συναίνεσης και η πεποίθηση κάποιων άλλων ότι θα μπορούσαν όλα τα ζητήματα να ρυθμιστούν τεχνοκρατικά μοιάζουν να αγνοούν ένα από τα θεμελιώδη συστατικά της εκπαίδευσης. Οτι δηλαδή ενέχει μέσα της την πολιτική και την ιδεολογία ως ένας χώρος που διαμορφώνει, υπερασπίζεται και μεταδίδει αξίες.
Από εκεί και πέρα, σ’ αυτό τον “πόλεμο” ανάμεσα στις διαφορετικές πολιτικές προσεγγίσεις, η Παιδεία συχνά πέφτει θύμα ευρύτερων πολιτικών σκοπιμοτήτων και στοχεύσεων. Πώς αλλιώς να διαβάσει κανείς τη δήλωση του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης Κ. Μητσοτάκη ότι με ευθύνη της κυβέρνησης τα ελληνικά πανεπιστήμια έχουν καταντήσει «κέντρα κατασκευής μολότοφ και άντρα τα οποία δίνουν άσυλο σε εγκληματικές συμμορίες»;
Μια άποψη που όχι μόνο δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα, αλλά ακυρώνει τόσο την προσφορά εκατοντάδων ευσυνείδητων εκπαιδευτικών που καθημερινά προσφέρουν πολύτιμο εκπαιδευτικό και ερευνητικό έργο κάτω από δύσκολες συνθήκες, όσο και τον κόπο που καταβάλλουν χιλιάδες φοιτητές κυνηγώντας ένα καλύτερο αύριο.