«Πώς βρίσκουμε την ενεργοποίηση κινητήρα μας;». «Πώς καθορίζουμε πώς θα περιστραφεί το όχημα μας;». «Ποιος μπορεί να μου πει πώς λειτουργεί ο αισθητήρας απόστασης;»… Τα ερωτήματα του αναπληρωτή καθηγητή του Ελληνικού Μεσογειακού Πανεπιστημίου (πρώην ΤΕΙ Κρήτης) κ. Αντώνη Κωνσταντάρα δεν απευθύνονται σε προπτυχιακούς ή μεταπτυχιακούς φοιτητές αλλά σε μια δεκάδα μαθητών… Δημοτικού που παρακολουθούν τα σεμιναριακά μαθήματα που πραγματοποιούνται στο “Εργαστήρι Εκπαιδευτικής Ρομποτικής” του Ελληνικού Μεσογειακού Πανεπιστημίου.
Σε ένα άριστα οργανωμένο χώρο οι μικροί μαθητές εδώ και μερικούς μήνες μαθαίνουν να προγραμματίζουν ρομπότ, να αντιλαμβάνονται σύνθετα ζητήματα που έχουν να κάνουν με τις νέες τεχνολογίες, τα μαθηματικά, τη φυσική και να παίζουν… μαθαίνοντας.
Παρακολουθώντας ένα από αυτά τα σεμινάρια εντυπωσιαζόμαστε από τη συμμετοχή των παιδιών, τη θέληση τους να δώσουν απαντήσεις, να ρωτήσουν, να μάθουν, να κάνουν λάθος, να πειραματιστούν.
«Μπράβο που συνδέσατε τα ρομπότ σας στον υπολογιστή, ενεργοποιήστε τώρα το bluetooth, κάντε σύνδεση με το scratch (γλώσσα προγραμματισμού), έχουμε πολλή δουλειά σήμερα» αναφέρει ο κ. Κωνσταντάρας.
«Ακολουθούμε την τεχνική της ευέλικτης μάθησης! Αυτό σημαίνει ότι ανά τακτά χρονικά διαστήματα επαναλαμβάνουμε τον ίδιο κύκλο εργασιών. Ο κύκλος εργασιών είναι απλός. Έχω ένα μεγάλο πρόβλημα, το “σπάω” σε μικρότερα κομμάτια για να το λύσω και αποφασίζω την αλγοριθμική, τη σειρά που θα εκτελεστούν τα επιμέρους μικρότερα βήματα μέχρι να λυθεί το πρόβλημα. Αυτό βοηθάει τα παιδιά να αναπτύξουν αυτό που ονομάζουμε αναλυτική σκέψη. Αυτό γίνεται σε κάθε κύκλο ασκήσεων που εκτελούμε» μας εξηγεί ο κ. Κωνσταντάρας. Μετά από αρκετές εβδομάδες σεμιναρίων, οι απαιτήσεις από τους μικρούς προγραμματιστές αυξάνονται και στο επόμενο διάστημα θα ξεκινήσουν οι συζητήσεις για την έννοια της μεταβλητής και ακόμα πιο σύνθετα ζητήματα.
Δίπλα στον κ. Κωνσταντάρα, υπερπολύτιμοι βοηθοί ο Σεμπαστιάν και ο Γιάννης, δύο φοιτητές πρακτικής άσκησης του ΕΛ.ΜΕ.ΠΑ. που καθοδηγούν τα παιδιά, λύνουν τις απορίες τους, βοηθούν σημαντικά.
«Στο τέλος της χρονιάς τα παιδιά θα γνωρίζουν τι είναι το σύστημα, οι αισθητήρες, οι τελεστές θα έχουν συνειδητοποιήσει πως οι υπολογιστές δεν είναι μόνο για διασκέδαση αλλά ότι μπορούν με αυτούς να κάνουν δουλειά. Μαθαίνουν το δομημένο προγραμματισμό και συνειδητοποιούν πως ο προγραμματισμός επηρεάζει σχεδόν κάθε σύγχρονη συσκευή δίπλα μας» αναφέρει ο καθηγητής.
Στους νεο-εισακτέους φοιτητές που εισάγονται τόσο στο ΕΛΜΕΠΑ όσο και ευρύτερα στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση, δυστυχώς δεν έχουν δοθεί στο βαθμό που απαιτεί η εποχή μας ανάλογα εφόδια. Η εισαγωγή της ρομποτικής στα σχολεία είναι σημαντική γι’ αυτό και οι άνθρωποι του “Εργαστηρίου Εκπαιδευτικής Ρομποτικής” του ΕΛ.ΜΕ.ΠΑ. φιλοξενεί σχολεία ή πηγαίνουν οι άνθρωποι τους στις σχολικές μονάδες προκειμένου να φέρουν σε επαφή τους μαθητές με το αντικείμενο.
Οι άνθρωποι του εργαστηρίου μπορούν να προσφέρουν τη γνώση τους είτε στις σχολικές αίθουσες όταν προσκαλούνται από τα σχολεία, με τα σεμινάρια τους να παρέχονται δωρεάν, είτε στον χώρο του εργαστηρίου στο πλαίσιο του Κέντρου Διά Βίου Μάθησης του ΕΛΜΕΠΑ με κάποιο αντίτιμο.
Τα παιδιά μπορούν να παρακολουθήσουν τα εκπαιδευτικά μαθήματα κάθε Δευτέρα, Τετάρτη ή Παρασκευή (από τις 4.15 έως τις 5.45 το απόγευμα σε μικρά τμήματα των 8-10 ατόμων και με τήρηση όλων των μέτρων προστασίας λόγω της πανδημίας).
«Βρισκόμαστε στην εποχή της 4ης βιομηχανικής επανάστασης. Όσο σημαντική ήταν η έκθεση και ο γραπτός λόγος τον προηγούμενο αιώνα, γίνεται σήμερα η πληροφορική, ο προγραμματισμός και η αλγοριθμική σκέψη» καταλήγει ο κ. Κωνσταντάρας.
Μικροί προγραμματιστές
Ο προγραμματισμός και το διάστημα αποτελούν τις δύο μεγάλες… αγάπες του Θεόφιλου. Δραστήριος, με πολλά ερωτήματα, παίζει στα “χέρια” του τον προγραμματισμό.
«Μου αρέσει το “Εργαστήρι Ρομποτικής” γιατί μπορώ να μάθω πολλά πράγματα και να τα χρησιμοποιήσω στο μέλλον. Μου αρέσει ο προγραμματισμός!» μας αναφέρει χαρακτηριστικά.
Επιμελέστατη στην εργασία της και η Ιωάννα. «Από την πρώτη στιγμή που ήλθα στο “Εργαστήριο” ήθελα να συνεχίσω. Μου αρέσει που μπορώ να κινώ το ρομπότ και στο μέλλον θα ήθελα να φτιάξω και ένα δικό μου» αναφέρει χαρακτηριστικά.
Οι μικρότερες του τμήματος είναι η Σίλια και η Ελένη, μαθήτριες της Α΄ τάξης στο Δημοτικό Σχολείο. Γι’ αυτό και όπως μας λένε η πιο μεγάλη δυσκολία τους είναι να διαβάσουν τις λέξεις γρήγορα αφού δεν είναι πολύ καιρός που έμαθαν ανάγνωση. Ωστόσο οι μικρές δείχνουν ικανότητες και είναι πολύ δεκτικές στη μάθηση.
«Από μικρός μου άρεσε να φτιάχνω lego και άλλες κατασκευές. Μεγαλώνοντας βρήκα πιο ενδιαφέρον το κόσμο των ρομπότ και ειδικά τον προγραμματισμό» είναι τα λόγια του Παναγιώτη.
Τελευταίος συνομιλητής μας ο Νικόλας. Με το πληκτρολόγιο του μεταφέρει εντολές στο ρομπότ, παρακολουθεί την κίνησή του, διορθώνει πράγματα, δοκιμάζει άλλα. «Μου αρέσει να δίνω εντολές…» μας λέει και διευκρινίζει «στα ρομπότ! Για αυτό και είναι κάτι που θα ήθελα να ασχοληθώ στο μέλλον!»
Τα παιδιά εντυπωσιάζουν με την ευρυμάθεια και την όρεξη τους, δείχνοντας πως η γνώση δεν μπορεί να έχει όρια…
