Πειθαρχία και υπομονή

Συνεχείς είναι οι εκκλήσεις από την κυβέρνηση και τους αρμόδιους επιστήμονες για επίδειξη ευθύνης από τον καθένα μας, στην προσπάθεια ανάσχεσης της πανδημίας του κορωνοϊού.
Μεγάλη κουβέντα η ευθύνη και μάλιστα σε μία εποχή ιδιαίτερη δύσκολη, που ο “εχθρός” ανά πάσα στιγμή καραδοκεί.
Σε μία εποχή, που η άγνοια του κινδύνου, δεν έχει πια θέση, ακόμα και αν δεν μπορούμε να εξηγήσουμε όλο τούτο που συμβαίνει, παρακολουθώντας καθημερινά τα τεκταινόμενα.
Βιώνοντας εδώ και κάτι μήνες μία πρωτοφανή κρίση, μία πρωτοφανή μείωση των εισοδημάτων, με την ανεργία να “ανεβαίνει” και την ανασφάλεια να μας περιβάλλει ολοένα και περισσότερο, οφείλουμε να αναλογιστούμε το μέγεθος της ευθύνης μας.
Οι δύσκολες μέρες έχουν εδώ και καιρό ξεκινήσει… και έπεται η συνέχεια, με τον σοβαρό οικονομικό αντίκτυπο, ως απόρροια όλων αυτών των μέτρων των κλειστών καταστημάτων και των αναστολών.
Μαζί με την αύξηση των κρουσμάτων της πανδημίας, όπως τα μετράμε κάθε στιγμή.
Σαφώς, χρειάζεται επαγρύπνηση, συναίσθηση, πειθαρχία και υπομονή.
Διότι η υγειονομική τούτη κρίση, ως φαίνεται, μόνο παροδική δεν θα είναι.