Πελατειακές σχέσεις

Οι σύμβουλοι του κάθε κομματικού μηχανισμού που εγκαθίστανται στο Μ. Μαξίμου, συνήθως είναι εκείνοι που χωρίς συγκεκριμένη ειδικότητα παραμερίζουν τις υπηρεσιακές δεσμεύσεις και με νεογενείς αποφάσεις “φυτεύουν” στον δημόσιο τομέα τα “δικά τους παιδιά”, τους κομματικούς τους φίλους σε διευθυντικές θέσεις, εξοφλώντας προεκλογικές υποσχέσεις. Το φαιδρόν είναι ότι οι περισσότεροι απ’ αυτούς προέρχονται από ιδιωτικές επιχειρήσεις, που άλλοτε κατέκριναν και εκφράζονταν περιφρονητικά για το κράτος, ότι είναι σπάταλο, αντιεπιχειρηματικό, δύσκολα βρίσκει λύσεις και είναι βραδυκίνητο στις αποφάσεις του.
Η ίδια νοοτροπία καλλιεργείται και από μερικά μέλη των εκάστοτε κυβερνήσεων που διορίζουν πριν τις εκλογές σε θέσεις δημοσίου τομέα “ημετέρους”, εξασφαλίζοντας έτσι τις πελατειακές τους σχέσεις. Με την κρίση της πανδημίας, της ενέργειας και της ακρίβειας, αυτοί που αδιαφορούσαν για τη λειτουργία της εξουσίας, τώρα υπηρετούν το κρατικό καθεστώς, για να το σώσουν, προστατεύοντας ταυτόχρονα τον εαυτό τους, χρηματοδοτούμενοι δυσανάλογα από το μόνιμο προσωπικό, το οποίο θεωρείται ο στυλοβάτης της κρατικής μηχανής.
Ακούγεται τελευταίως το αφήγημα ότι έχουμε «κοινοβουλευτική δημοκρατία και όχι πεζοδρομιακή». Όμως τούτο δεν είναι πολιτικό ιδεολόγημα και συνετή ηγετική στάση, όταν οι έννοιες αντιφάσκουν. Χρειαζόμαστε ανόθευτη και άμεση αντιπροσωπευτική δημοκρατία. Κάθε αντίθετος χαρακτηρισμός αποτελεί όχημα επιβίβασης ενός διεφθαρμένου τμήματος απ’ το κοινωνικό σύνολο.
Το φαινόμενο δεν είναι ασυνήθιστο. Στην παρούσα φάση έχει πρωτοφανή γνωρίσματα ανθρώπων με ανασφάλεια και προετοιμάστηκε συστηματικά από πράξεις και παραλήψεις κυβερνητικών παραγόντων. Για του λόγου το ασφαλές πάγωσε ένας διαγωνισμός για πλήρωση διευθυντικών στελεχών από τον Δεκέμβριο του 2017, που επρόκειτο να ολοκληρωθεί με την κατάθεση δικαιολογητικών, τον γραπτό διαγωνισμό και τέλος με τη συνάντηση και συνομιλία του υποψήφιου με τον υπεύθυνο κριτή για την κάλυψη της θέσης. Τα αποτελέσματα του γραπτού διαγωνισμού ανακοινώθηκαν πριν τις εκλογές του 2019 και δεν ολοκληρώθηκε ο διαγωνισμός με το επόμενο στάδιο της συνέντευξης. Σταμάτησε η διαδικασία και η κυβέρνηση άλλαξε τον προηγούμενο νόμο με άλλον, που προέβλεπε την «πλήρωση διευθυντικών θέσεων μόνο με διαγωνισμό». Έτσι μεθοδεύτηκε ο “διορισμός ημετέρων” σε διευθυντικές θέσεις.
Όλος ο πολιτικός κόσμος σιτίζεται από το κράτος. Τα πελατειακά κομματικά δίκτυα σκορπίζονται παντού, για να προσέχουν, να ελέγχουν, και όταν η κατάσταση ζορίζεται να παρεμβαίνουν, να στέλνουν μηνύματα απόγνωσης και αιτήματα βοήθειας των μεγάλων επιχειρήσεων από τα λεφτά των πολιτών, να μην τις αφήσουν να βάλουν λουκέτο, γιατί είναι ο “πυλώνας” των εθνικών οικονομιών, είναι οι “ιδιοκτήτες της χώρας”, που θυσιάζονται (!) για να σώσουν την επιχείρηση τους, γιατί όχι και το κόμμα με την κρατική μέριμνα, βεβαίως βέβαιως.