Κύριε διευθυντά,
ευχαριστώ τον φίλο Ανδρέα Σγουράκη που στην επιστολή του στα “Χ.ν.”, όπου εξέφραζε τις προσωπικές του αντιρρήσεις για το τελεφερίκ στη Μαδάρα, εκφράστηκε για το πρόσωπο μου τόσο ευγενικά. Ούτε εγώ ούτε ο Τ. Χουλιόπουλος που “τράβηξε” ολόκληρο φιλμ της περιοχής για τον χωριανό και δεν ζήτησε το κόστος, θα είχαμε… μετοχές αν γινόταν. Έχει δίκιο ότι εξαρχής θα ήταν σωστό να μαζέψει όλους τους κατοίκους της ευρύτερης περιοχής να το συζητήσει και να ενημερώσει. Ίσως το φύλαγε για όταν θα είχε πλέον απτά γεγονότα.
Μη γνωρίζοντας φυσικά ο Ανδρέας τη λειτουργία των πάνω από δέκα χιλιάδων μικρών ή μεγάλων τελεφερίκ στην Ευρώπη, και κυρίως τις Άλπεις, κάνει λάθος στην εκτίμηση του, επηρεασμένος σίγουρα και από κάποια σλόγκαν πολιτικά, ότι το… κεφάλαιο πίνει το αίμα του λαού και ότι όποια κυβέρνηση είναι έγκλημα να ενισχύει τις επιχειρήσεις και τους επιχειρηματίες και όχι τους εργαζόμενους.
Μα φίλε, όταν κλείσει μια επιχείρηση ο εργαζόμενος θα μείνει στον δρόμο, γιατί το “αφεντικό” κάτι θα έχει αφήσει στην άκρη. Κάποιοι ασυνείδητοι φυσικά εκμεταλλεύονταν εργαζόμενους, αλλά ευτυχώς λίγοι. Ούτε ότι θα γίνουμε υπηρέτες των ξένων. Το έργο δεν θα κάλυπτε τα Πεμόνια αλλά μια πολύ μεγάλη περιοχή και άλλων οικισμών και θα άλλαζε τη μορφή της περιοχής επί το καλύτερο, αφού οι ντόπιοι θα έφτιαχναν καφετέριες, ταβέρνες, καταστήματα τουριστικών και παραδοσιακών ειδών, δωματίων, κ.λπ. και αρκετοί θα εργάζονταν στις εγκαταστάσεις πέρα από αυτό, οι τεχνικοί με πείρα που θα χρειάζονταν. Εξάλλου οι ψηλές Μαδάρες δεν ανήκουν στα αιγοπρόβατα αλλά στον λαό!!!
Με εκτίμηση
Αντώνης Πλυμάκης
