Kύριε διευθυντά,
παρακαλώ, για να μη μείνουν εσφαλμένες εντυπώσεις ότι χάθηκε μια ευκαιρία γενικά για το θέμα και θα εξηγήσω γιατί ήταν λάθος ο τρόπος του, και ειδικά στη δημοσίευση σας στις 24-2-23, σελ. 27, που αναφέρομαι και ο ίδιος σε αυτήν, από τον καταξιωμένο γενικότερα κ. Πλυμάκη για το έργο και την προσφορά του, εκτός των άλλων, την καταγραφή – περιγραφή- προβολή των βουνών μας και όχι μόνο, και και βιβλίο του που έχω διαβάσει ή άλλα που δεν έχω…
Αλλά παρακαλώ, είναι διαφορετικό σε ό,τι μας αφορά το θέμα, δεν είναι θεωρία, έχω υποχρέωση – δικαίωμα να διευκρινίσω, πρώτον ως Πεμονιανός και ως πρόεδρος της Κοινότητας κ.λπ. και να συμπληρώσω, ίσως δεν ήταν κατανοητό στο προηγούμενο μου, ότι δεν ήταν προσωπικές μόνο οι αντιρρήσεις μου για τον τρόπο ουσιαστικά και όχι στην ιδέα που προωθούνταν τότε το τελεφερίκ στα Πεμόνια από την ξένη εταιρεία που προχωρούσαν ο φάκελος και οι εγκρίσεις, χωρίς να γνωρίζει η τοπική κοινωνία αυτά που έπρεπε, γιατί αγνοήθηκε τότε ότι ιδιωτικά με τίτλους – συμβόλαια μεταγεγραμμένα και εξ αδιαιρέτου με παλαιές δικαστικές αποφάσεις, ανήκει -και ας είναι δασικού χαρακτήρα- η Μαδάρα στους Πεμονιανούς, όχι στα πρόβατα συμφωνούμε, οι οποίοι Πεμονιανοί εκ των υστέρων δεν θα είχαν καμία εξασφαλισμένη απολαβή με ποσοστά φυσικά όπως ορίζει ο νόμος σε συνεργασίες και ούτε έμμεσο ιδιαίτερο όφελος θα προέκυπτε ειδικά για Πεμονιανούς, με την τότε μελέτη που μάθαμε αργότερα τα τεχνικά της σημεία, χωρίς μελέτη πρόσβασης κ.λπ.
Γενικά είμαστε και πρέπει υπέρ της προόδου και ανάπτυξης αλλά με εξασφαλισμένο αμοιβαίο όφελος και γι’ αυτό, σε όποια άλλα μελλοντικά πλάνα, θα πρέπει να τα ξεσκονίζουμε γραπτά και υπογεγραμμένα, νομοτεχνικά με ειδικούς έμπειρους σε ό,τι μας αφορά, σύμφωνα με τον νόμο, και έτσι μόνο μπορεί να μην απαξιωθούμε, τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά και αυτονόητα.
Για τα αναφερόμενα στο ίδιο δημοσίευμα περί πολιτικού σλόγκαν και αντιρρήσεις της επιχειρηματικότητας, αυτά είναι εκτός θέματος και δεν προκύπτουν. Εγώ ο ίδιος είμαι μικροεπιχειρηματίας σε λειτουργία εδώ και 25 χρόνια, με υγιή επιχείρηση, και ως επιχειρηματίας γνωρίζω πολύ καλά ότι κανείς δεν χαρίζει, εάν δεν συμφωνηθούν στην αρχή, ειδικά οι μεγάλες εταιρείες σαν εκείνη με τα εκατομμύρια τραπεζικά κεφάλαια του εξωτερικού με τους νομικούς τους συμβούλους… Τώρα ξέρουμε πώς κινούνται αυτά, γι’ αυτό δεν μπορούμε να δίνουμε λευκή επιταγή, όπως τότε διαχείρισης για εμάς, αλλά υπογεγραμμένα από την αρχή νόμιμα συμφωνητικά, γιατί μετά είναι πολύ αργά, οι εκ των υστέρων αντιδράσεις ανατροπές ούτε νομικά είναι εύκολες, και ο λαός, η κοινωνία στο τέλος καταλήγει σε διεκδικήσεις, φασαρίες που δεν θα χρειάζονταν… υπάρχουν τέτοια πρόσφατα στον τόπο μας.
Κλείνοντας το θέμα και δεν θα επανέλθω, αφού διατύπωσα τις απόψεις μου, νομίζω όλοι έχουμε καλές προθέσεις και κατά τα άλλα μπορεί και πρέπει ελεύθερα κόσμια ο καθένας να εκφράζει τις απόψεις του έγκαιρα και να μην περιμένει να έλθουν να του πουν τι αποφάσισαν γι’ αυτόν, και ειδικά ό,τι αφορά στον ίδιο και στον τόπο τον δικό του, που όπως τον παραλάβαμε ανυποθήκευτο και ελεγχόμενο, έτσι να τον παραδώσουμε.
Ευχαριστώ
Ανδρέας Σγουράκης
πρώην πρόεδρος Κοινότητας Πεμονίων
