Στο πένθος βυθίζονται οι Βρακοφόροι της Κρήτης με τον θάνατο του προέδρου του Ομίλου τους, Στέλιου Κιαγιαδάκης. Πρόεδρος και στον Σύνδεσμο Εφέδρων Αξιωματικών Ρεθύμνου, ο Στέλιος Κιαγιαδάκης άφησε την τελευταία του πνοή στο Μετροπόλιταν στην Αθήνα όπου νοσηλεύονταν, δίνοντας μια δύσκολη μάχη, την οποία δυστυχώς έχασε. Eκτός από την οικογένεια και τους αμέτρητους φίλους του, η είδηση του θανάτου του, σκόρπισε θλίψη στην Κρήτη και στους Κρητικούς όπου γης.
Από τα “Χανιώτικα νέα” θερμά συλλυπητήρια σε συγγενείς και οικείους του.
Αποχαιρετισμός
στόν φίλο Στέλιο Κιαγιαδάκη
Τά πένθιμά τζη εφόρεσε η Κρήτη μας και πάλι !!
Ένα μεγάλο Κρητικό !!Τό Στέλιο ν´αποβγάλει…
Πάλι θλιμμένη χαραυγή , χάραξε γιά τήν Κρήτη
Πάλι σκυφτό μέ δάκρυα !! θωρώ τόν Ψηλορείτη.
Τό Στέλιο αποχαιρετά η Κρήτη μας θλιμμένη..
Πλημμυρισμένη δάκρυα καί μαυροφορεμένη.
Είχε οράματα πολλά !! και είχε κατορθώσει.
Τήν Κρητική Παράδοση ψηλά νά τήν ορθώσει.
Έφυγες φίλε κι αδερφέ κι ο κόσμος τά χει χάσει.
Πώς νά πιστέψει ! Πώς μπορεί; Καί πώς νά σέ ξεχάσει;
Πώς νά δεχτούμε οι φίλοι σου, πώς δέν υπάρχεις τώρα;
Πού ήσουν βράχος όρθιος κάθε στιγμή καί ώρα ;
Πώς νά τό εννοήσουμε, καί ποιός νά τό πιστέψει!
ο Κιαγιαδάκης ” ΕΦΥΓΕ” καί δέ θα επιστρέψει!
Αξίες Υπηρέτησε κι Ιδανικά μεγάλα !!
Πατρίδα και Παράδοση !! Πολιτισμό καί άλλα.
Οι φίλοι σέ θαυμάζαμε , γιά τήν διάνοιά σου.
Σκληρό είναι τό κτύπημα, στήν Οικογένειά σου!
Ποιόν νά παρηγορήσουμε ,πού θά σαι πιά μακρυά μας;
Αφού κι εμάς σάν ποταμός , κυλούν τά δάκρυά μας;
Η Κρήτη σ αποχαιρετά καί δέ θά σέ ξεχάσει.
Γιατί σουνα γι αυτήν πολλά !! Καί τώρα θά τά χάσει.
Αυτή τή δύσκολη στιγμή, δυό λόγια θά σού πούμε:
Πώς δέ θά σέ ξαχάσουμε!! Πάντα θά σ´αγαπούμε.
“ΕΦΥΓΕΣ” !! Μά δέν έφυγες!! Κοντά μας πάντα θά σαι.
Μ ένα γλυκό χαμόγελο, στή σκέψη θά πλανάσαι.
Αντίο φίλε κι αδερφέ !! Κι όπου κι αν πάς καί φτάσεις!!
Μήν πιείς νερό τής λησμονιάς,τούς φίλους καί ξεχάσεις.
ΡΕΘΥΜΝΟ 3 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2020
ΚΩΣΤΗΣ Ι.Γ. ΚΑΛΛΕΡΓΗΣ
Φεύγεις κι αφήνεις τή ματιά και τήν ψυχή μας άδεια !
Εβρήκανε τόν Όμιλο π´αγάπησες σκοτάδια !
Σήμερα ο Χριστόδουλος θά σέ προϋπαντήσει !
Στή πόρτα τού Παράδεισου θά σέ αναζητήσει.
Μά κι άλλοι κι άλλοι !! Αμέτρητοι!! Τρανοί ωσάν κι εσένα..
Θά σέ παρηγορήσουνε πού βρίσκεσαι στά ξένα.
Παρέα νά σέ κάνουνε , θά τό χουνε καμάρι.
Γιατί κι εσύ τής λεβεντιάς ήσουνα τό ξαμάρι.
Η πίκρα στό Στεφάνι μας δέ μπήκε και τό δάκρυ.
Τού καθενός ξεχωριστά κύλησε σέ μιά ν άκρη.
Βουβό ένα χειροκρότημα υπήρξε δίχως άλλο….
Όπως και τό παράπονο μεσ´στίς καρδιές! ΜΕΓΑΛΟ!!