Αγαπητοί αναγνώστες,
καλημέρα σας και χρόνια πολλά στους εορτάζοντες!
– Τ’ Αγίου Ευσταθίου σήμερα (20/9) η γιορτή κι η σκέψη μας στη Χάρη Του και στο εκκλησάκι του Μεγαλομάρτυρα Αγίου και της συνοδείας Του, εκεί στο Καμπάνι, κοντά στο γυμναστήριο – σκοπευτήριο τ’ Ακρωτηρίου, όπου ταπεινοί προσκυνητές της Χάρης Του, πολλές φορές ξεκουραστήκαμε μετά το προσκύνημα και την προσευχή μας, με τον Αγιο Γέροντα της Εκκλησίας μας Ειρηναίο, τα τελευταία μετά το 2004 χρόνια, στον τόσο ήσυχο αυλόγυρο της εκκλησίας.
Γύρω στις πεντέμισι το απόγευμα έφτανα στη Δρομονέρου 14 στο Μεϊντάνι, όπου ήδη ο Σεβασμιώτατος Παππούς ήταν έτοιμος για την απογευματινή τακτική μας έξοδο!
Κάποιες φορές είχαμε παρέα μας: τον ανεψιό του Μιχάλη, που τόσο τον φρόντιζε και τον αξέχαστο γιατρό του συχνά, τον θαυμάσιο άνθρωπο, αείμνηστο σήμερα Σπύρο Καστανάκη…
Οι κουβέντες κι οι συζητήσεις μας μένουν αξέχαστες. Κι ήταν συχνά τόσο πολύτιμες κι ενδιαφέρουσες, που σήμερα πια, το σκέφτομαι και λυπούμαι, που δεν τις μαγνητοφωνούσα, αν και το μπορούσα, γιατί το νόμιζα όχι πρεπό και σωστό…
Σ’ εκείνες τις πολύτιμες κι αξέχαστες εξόδους μας, έμαθα και το απολυτίκιο τ’ Αγίου, που το πρωτόψελνε, ενώ προσκυνούσαμε, ο Σεβασμιώτατος και το συμψάλλαμε σιγά εμείς.
Σε μια, τέλος, απ’ εκείνες τις εξόδους – προσκυνήματά μας στον αϊ-Στάθη στο Καμπάνι, δεν την ξεχνώ την ολόθερμη προσευχή τ’ αγιασμένου Παππού Ειρηναίου, για έναν εμπερίστατο συνάνθρωπό μας, που του ζήτησαν κι είπε προσευχόμενος με την αξέχαστη βεβαιότητά του: “Μην τον ξεχάσεις αϊ-Στάθη μου, προσκυνώ τη Χάρη Σου, γιατί ’ναι σε πολλή δύσκολη κατάσταση· κι εσύ το γνωρίζεις”, ψιθύριζε, πολύ σιγά…
Ο Θεός να τον αγιάσει!
Εδώ όμως σταματούν τα εισαγωγικά μας.
***
Η συνέχεια, πάλι συγγενικό θέμα, βλέπουμε κι έχει. Ας το δούμε:
– Συμπληρώνουμε την αναφορά μας στις αφιερωματικές σελίδες περιοδικών “στην Κοίμηση του Σεβασμιωτάτου πρώην Κισάμου και Σελίνου κυρού Ειρηναίου”, που ξεκίνησαν στο φύλλο της 13/9 (σελ. 30) των έγκριτων “Χανιώτικων νέων” με το χανιώτικο περιοδικό:
“ΑΝΕΚΟΡΑΜΑ”
τεύχος 14, Καλοκαίρι του 2013,
σ. 210, έκδοση της ΑΝΕΚ
Βέβαια η περιοδική αυτή έκδοση απευθύνεται στον χώρο του Τουρισμού (ελληνικού και ξένου) και έχει δρομολογήσει, ασφαλώς, άλλα θέματα να δημοσιεύει και να προβάλει· εν τούτοις φιλοξενεί το αφιερωμένο στο μέγα γεγονός σχετικό κείμενο: “Ο Μητροπολίτης Ειρηναίος Γαλανάκης εκοιμήθη”, (σ. 190 – 195) της κας Κάλλιας Καστάνη, πλαισιωμένο με όντως θαυμάσιο φωτογραφικό υλικό του συλλέκτη κ. Γ. Παπαδάκη. Το αφιέρωμα είναι πολύτιμο, ακόμη και επειδή είναι γραμμένο δίγλωσσα. Εν τούτοις, για τον πρωτεργάτη στη δημιουργία της ΑΝΕΚ Ειρηναίο, θα περιμέναμε περισσότερες σελίδες και αρκετά πιο μπροστά στο τεύχος, να είχαν διατεθεί, για το εν λόγω θέμα. Βέβαια δεν μας διαφεύγουν οι προσφορές της Εταιρείας στην όλη προβολή του θέματος: Λεύκωμα, Εκθέματα στο Μουσείο Προβολής του Εργου του Ειρηναίου, στο Καστέλι, DVD, τιμητική εισαγωγική αναφορά κατά τη φετινή Γ.Σ. της Εταιρείας και άλλα που ασφαλώς δεν γνωρίζουμε· γι’ αυτό και σταματούμε εδώ, ευχαριστούντες για ό,τι ως τώρα έχουμε χαρεί! Αναμένοντες!
***
Και πάλι για μεγάλο Κρητικό ο λόγος. Από τον χώρο της Επιστήμης: Αναφερόμαστε στην έκδοση του Διεθνούς Πανεπιστημίου Ελλάδος: “Λεξικογραφικό Χαρμόσυνο για τα 105χρονα του Καθηγ. Εμμ. Κριαρά”
Θεσσαλονίκη, 2013, σχ. Α4, σ. 36 + πλούσιο φωτογρ. υλικό.
Στο προλογικό σημείωμα του τιμητικού αυτού τομιδίου, σημειώνεται ότι: Η Διοικούσα Επιτροπή του Διεθνούς Πανεπιστημίου της Ελλάδας, προκειμένου να τιμήσει τα 105α γενέθλια του Νέστορα της Ελληνικής Λεξικογραφίας καθηγητή Εμμ. Κριαρά, αποφάσισε στη συνεδρίαση της 10.11.2011 ομόφωνα να διοργανώσει επιστημονική ημερίδα με θέμα “την προσφορά του Καθηγητή στην Ελληνική Γλώσσα και Λεξικογραφία”.
Η ημερίδα πραγματοποιήθηκε στις 16 Δεκεμβρίου 2011 στις εγκαταστάσεις του Διεθνούς Πανεπιστημίου της Ελλάδος, στη Θέρμη – Θεσσαλονίκης και με το πέρας της απενεμήθηκε στον τιμώμενο τιμητική πλακέτα!
Στο τεύχος που κρατάμε στα χέρια μας δημοσιεύονται:
Ο χαιρετισμός του προέδρου της Διοικ. Επιτροπής του Δ. Πανεπ. Ελλάδος, καθηγητή κ. Κώστα Θ. Γραμμένου καθώς και του κοσμήτορα της Σχολής Ανθρωπιστικών Επιστημών, καθηγητή κ. Βασίλη Κ. Γούναρη.
Ακολουθούν τα κείμενα των εισηγήσεων της τιμητικής ημερίδας, των κ. καθηγητών Σπ. Α. Μοσχονά για το “Λεξικογραφικό έργο του Εμμ. Κριαρά”, του Ι.Ν. Καζάζη για το “Λεξικό Κριαρά” της Μεσαιωνικής Ελληνικής: “Ολίγα επί της ουσίας” και του Αθανασίου Γ. Καΐση: “Ο Εμμ. Κριαράς και η Δημοτική Νομική γλώσσα”.
Ακολούθησε η αντιφώνηση του σεβαστού καθηγητή Εμμ. Κριαρά και οι θερμές ευχαριστίες του για την εσπέρα που ζήσαμε. “Ευχαριστώ ολόθερμα όσους θέλησαν να με τιμήσουν με την παρουσία τους απόψε”, είπε κλείνοντας, κατασυγκινημένος! “Στη ζωή μου, είπε πιο πριν, εργάστηκα με αφοσίωση στην Επιστήμη μου: με μεγάλη αγάπη αντίκρισα και την Ελληνική Γλώσσα και την Ελληνική Γραμματεία, που τις καλλιέργησα κατά δύναμιν…”.
Συμμετέχουμε στη δίκαιη τιμή, ευχαριστούμε το Διεθνές Πανεπιστήμιο Ελλάδος που τον τίμησε και συγχαίρουμε! Πάντα άξιος!
***
Χαιρόμαστε που η συνέχεια της ύλης της σημερινής μας συνεργασίας στέκεται έστω και για λίγο σε μια άλλη κορυφή της Επιστήμης, του χώρου της Παιδείας μας:
Κι αναφερόμαστε στο έργο της κας Ευαγγελίας Καλεράντε: “Νίκος Πετρουλάκης. Από την Εκπ/κη Πολιτική, στην Εκπ/κη Πράξη” Αθήνα, 2012, σχ. 8ο, σ. 616, εκδ. Γρηγόρη.
Λέκτορας της Εκπαιδευτικής Πολιτικής του Πανεπιστημίου Δυτ. Μακεδονίας, απόφοιτη της Νομικής Αθήνας και της Σχολής Νηπ/γων· και με άλλες πλούσιες μεταπτυχιακές σπουδές, η συγγραφέας του ογκωδέστατου πολύτιμου τόμου 616 σελίδων για τον σεβαστό δάσκαλο των δασκάλων, Χανιώτη Νίκο Πετρουλάκη, η κυρία Ευαγγελία Καλεράντε, μας χαρίζει ένα έργο που όντως έπρεπε να το έχουμε προκειμένου να βοηθηθούμε σωστά στο να εκτιμήσουμε ακριβοδίκαια, να γνωρίσουμε σωστά και να επαινέσουμε ασφαλέστατα: τον Ανθρωπο, τον Επιστήμονα Παιδαγωγό, τον Φωτισμένο Δάσκαλο, που ανάλωσε τη ζωή του -και συν Θεώ συνεχίζει ακμαίος- στα της Παιδείας μας θέματα και ζητήματα.
Η ενασχόληση της κας Καλεράντε “με τον Πετρουλάκη, σχετίζεται με το ιδιαίτερο ενδιαφέρον της ζωής των ατόμων εκείνων που με τη διερευνητική τους ματιά διαπερνούν επιστημονικά πεδία σε ένα επιστημονικό συνεχές, το οποίο συνδυάζει το κοινωνικό status του ίδιου του ατόμου με την επαγγελματική και κοινωνική του πορεία. Η μακρόχρονη παρουσία του στην εκπαίδευση μας δίνει στοιχεία για την οργάνωση της εκπαίδευσης ως δομής, αλλά ταυτόχρονα, συμμετέχοντας και ο ίδιος στο εκπαιδευτικό γίγνεσθαι, διαμορφώνει ένα γλωσσικό περιεχόμενο σκέψεων, όπου αποτυπώνονται οι συμπεριφορές, οι νοοτροπίες, οι αξίες, αλλά και η πολιτική ενσωματωμένη, συμβολοποιημένη στη νομοθεσία, στη λειτουργία της εκπαίδευσης και γενικότερα στο εκπαιδευτικό έργο.
“Ο Πετρουλάκης -συνεχίζει η κα Καλεράντε, σ. 16- μέσα στην εκπαιδευτική εξέλιξη, λειτουργεί ταυτόχρονα ως προσωπικότητα με διαφορετικούς ρόλους, φαινομενικά ασύνδετους και συγκρουσιακούς, ουσιαστικά όμως αλληλοσυμπληρούμενους…” (σ. 16).
Το “έργο ζωής” που κρατάμε, χωρίζεται σε δύο μέρη τα οποία συμπληρώνονται με ένα τρίτο (τέσσερα παραρτήματα). Τα δύο μέρη καλύπτουν τις σελίδες: 1 – 190 και τα Παραρτήματα (μέρος τρίτο) τις σελίδες 191 – 615, του μνημειώδους έργου.
Στα παραρτήματα, μάλιστα, μελετούμε με αδιάσειστα τεκμήρια την ευλογημένη πορεία στη ζωή του, στο έργο του, στην προσφορά του, τη μ’ έναν λόγο ως τώρα επί γης παρουσία του!
Θέλουμε και από τη θέση αυτή να συγχαρούμε την άγνωστη σε μας κυρία Καλεράντε για τη δομή του έργου της αυτού, για την τόσο μελετημένη μέθοδο με την οποία το οικοδόμησε, ώστε τα παραρτήματα να πιστοποιούν περίτρανα τα αναγραφόμενα στα δύο πρώτα μέρη (σελίδες 15 – 190).
Θαυμάζουμε τη μεθοδικότητα του σεβαστού δασκάλου όλων μας Νίκου Πετρουλάκη να έχει κρατήσει τα πάντα της πορείας του κωδικοποιημένα, ταξινομημένα, νοικοκυρεμένα!
Ευχόμαστε στον Νίκο Πετρουλάκη υγεία, έτη πολλά και συνεχή προσφορά, γιατί η πείρα και η παιδεία του είναι ανεκτίμητη.
Ευχαριστούμε -τέλος- την κα Καλεράντε για το θαυμάσιο έργο που έστησε για τον πολυσέβαστό μας δάσκαλο· και κλείνοντας: προτρέπουμε και συνιστούμε στους συναδέλφους όλων των βαθμίδων της Εκπ/σης να μελετήσουν αυτό το έργο, που ανοίγει ορίζοντες και δείχνει “στράτες” σ’ όσους έχουν διάθεση!
Εδώ όμως φτάσαμε σήμερα στο τέλος. Τα λέμε ξανά -συν Θεώ- την άλλη βδομάδα· ως τότε γεια σας!
