Πέρα από τη Χιροσίμα…

Συνήθως κάθε Αύγουστο θυμόμαστε το πυρηνικό ολοκαύτωμα της Χιροσίμα, χωρίς οι περισσότεροι να έχουμε υπ’ όψιν μας την αφάνταστη σκληρότητα, καρτερία και πειθαρχία των Ιαπώνων πολεμιστών.
Κάθε χρόνο, επίσης στις 9 του Μάη, αναφερόμαστε στη λήξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, αλλά αυτό δεν είναι σωστό γιατί τότε έληξε ο πόλεμος αυτός στην Ευρώπη, ενώ συνολικά έληξε την 2α Σεπτεμβρίου 1945, όταν υπεγράφη πάνω στο θωρηκτό των ΗΠΑ “Μισσούρι” η άνευ όρων παράδοση των Ιαπώνων.
Ως γνωστόν, ο πόλεμος αυτός στην Απω Ανατολή, άρχισε με την αιφνιδιαστική επίθεση των Ιαπωνικών αεροναυτικών δυνάμεων στην αεροναυτική βάση των ΗΠΑ στο Περλ Χάρμπορ με τεράστιες καταστροφές στον στόλο του Ειρηνικού.
Μοναδικό φαινόμενο στην πολεμική ιστορία, οι νεαροί πιλότοι – καμικάζι, που μετά από πρόχειρη και σύντομη εκπαίδευση, κατά χιλιάδες, αποχαιρετούσαν κατά την απογείωση που δεν είχε επιστροφή, υπό τους ήχους της μουσικής της ανθισμένης κερασιάς.
Οι Ιάπωνες, δεν πολεμούσαν για την πατρίδα αλλά για τον Αυτοκράτορα. Είναι αφάνταστη η σκληρότητα και αντοχή των, πράγμα που θα φανεί με μικρή αναφορά σε κάποια πολεμικά γεγονότα εκεί. Στη  Μανίλα των Φιλιππίνων, υπάρχουν το τεράστιο μνημείο με 36.000 ονόματα πεσόντων στρατιωτικών των ΗΠΑ. Αλλωστε, η βόμβα στην Χιροσίμα έλαβε τόση δημοσιότητα λόγω της ατομικής ενέργειας, αλλά υπήρξαν πιο αιματηρά γεγονότα. Στις 9 Μαρτίου του 1945 δεκάδες βομβαρδιστικά ιπτάμενα φρούρια των ΗΠΑ εβομβάρδιζαν επί τρεις ώρες με 25.000 εμπρηστικές βόμβες το Τόκιο, όπου κάηκαν 200.000 άνθρωποι!
Τον Μάρτιο του 1945, οι Αμερικανοί αποφάσισαν απόβαση στο μικρό νησί – αεροδρόμιο Ιβοτζίμα, εκτάσεως 9×5 χλμ., που το κατέλαβαν μετά από μάχες πάνω από ένα μήνα, και με απώλειες 7.000 ανδρών και 23.000 των Ιαπώνων.
Στη νήσο Οκινάουα, αεροναυτική βάση των Ιαπώνων, μικρής έκτασης, επιχείρησαν απόβαση με 318 πλοία μάχης, 1139 βοηθητικά, εκτός των αποβατικών, και με 548.000 άνδρες!!
Μετά από δύο μήνες, την κατέλαβαν με απώλειες 1.000 αεροσκαφών και 45.000 ανδρών και των Ιαπώνων 109.000 ανδρών και 8.000 μόνο αιχμαλώτων. Ο δε στόλος των ΗΠΑ υπέστη πανωλεθρία από 3.000 αεροπλάνα – καμικάζι, με 40 πολεμικά πλοία βυθισμένα και σε 368 με σοβαρές βλάβες. Από τους νεκρούς οι 10.000 ανήκαν στο ναυτικό και τους έριχναν – “ενταφίαζαν” στη θάλασσα, μετά από σύντομη τελετή ανά δέκα. Η θάλασσα αυτή θεωρείται το μεγαλύτερο πολεμικό νεκροταφείο των ΗΠΑ.
Υπήρξε βέβαια το δίλημμα απόβαση για κατάληψη του Τόκιο ή βόμβα. Στο Τόκιο ανάμεναν την αποβατική επίθεση περί τα 3 εκατομ. στρατιώτες, 8.000 αεροπλάνα από τα οποία τα 6.000 καμικάζι του ναυτικού και υπολογιζόταν οι απώλειες των επιτιθέμενων σε 1 εκατομμύριο.
Τη μάχη αυτή χαρακτήρισαν οι Ιάπωνες σαν τη Μάχη του Πεπρωμένου. Ο Αυτοκράτοράς των όμως, παρά την αντίθετη γνώμη των στρατιωτικών για αγώνα μέχρις εσχάτων, έγραψε τον λόγο του προς τον Ιαπωνικό λαό σε δίσκο Βινύλιου για να μεταδοθεί από τα μεγάφωνα την επομένη. Ομάδα νεαρών αξιωματικών επετέθη αποτυχημένα, για να πάρει τον δίσκο, ενώ δεκάδες στρατηγοί, ναύαρχοι, κ.λπ., έκαναν χαρακίρι, οι δε νεαροί αυτοπυροβολήθηκαν όλοι. Η κατοχή από τις ΗΠΑ κράτησε επτά χρόνια υπό διοικητή τον θρυλικό στρατηγό Μακ Άρθουρ και το 1952 έληξε αυτή με το νέο Σύνταγμα. Με 130 εκατομ. κατοίκους, η μεταπολεμική Ιαπωνία έγινε πρωτοπόρος σε άπειρα τεχνικά επιτεύγματα.
Ας σημειωθεί ότι οι Σοβιετικοί κήρυξαν τον πόλεμο κατά της Ιαπωνίας την 9η Αυγούστου 1945!! Με τα αναφερόμενα, δεν νομίζω να παρεξηγηθώ ότι θεωρώ την ρίψη της βόμβας έργο θεάρεστο, αλλά το αντίθετο.
Θεωρώ ότι πρέπει να καταργηθεί η πυρηνική ενέργεια τελείως, εκτός ιατρικών σκοπών, γιατί ποιος εξασφαλίζει ότι κάποια ώρα δεν θα έχουμε ένα νέο Τσερνομπίλ ή ότι κάποιος από τους δυο πυρηνικούς αντιδραστήρες των αεροπλανοφόρων που προσορμίζονται στην Σούδα, παρά τη βεβαιότητα των χειριστών των, για μηδενικό κίνδυνο, κάτι δεν θα πάει καλά από βλάβη ή δολιοφθορά και τότε…