H σύνταξη και υποβολή φακέλου της σφακιανής πίτας, προς ένταξη στο Εθνικό Ευρετήριο Άυλης Πολιτιστικής Κληρονοµιάς της UNESCO στο Υπουργείο Πολιτισµού, ως είδηση είναι ευχάριστη, ενθαρρυντική και ουσιώδης.
Έλα σου, όµως, που πρέπει άµεσα να ξεκινήσουµε τη σύνταξη και υποβολή φακέλων, προς ένταξη στο Εθνικό Ευρετήριο Άυλης Πολιτιστικής Κληρονοµιάς της UNESCO στο Υπουργείο Πολιτισµού σχετικά µε τα “προϊόντα µας” που αφορούν: “Στο Φιλότιµο, την ευαισθησία, την αξιοπρέπεια, την ιστορία µας, την ηθική, το νοιάξιµο, την αλληλεγγύη, τη συνύπαρξη, τη βεγγέρα, τη σχολική κοινότητα, το πάθος, την κατανόηση, τη γειτονιά, το κέρασµα” και τόσα άλλα, τα οποία οι γενιές που ακολουθούν, αλλά και εκείνες που ήδη βηµατίζουν στο σήµερα, δεν βολεύονται να ενσωµατώσουν.
Λογικό σε µία ορθάνοικτη κοινωνία, σε µία παγκοσµιοποιηµένη και ψηφιακά εγκλωβισµένη ανθρωπότητα. Όλοι ξέρουµε πως οι σηµερινοί και επόµενοι και µεθεπόµενοι νέοι, θα αδιαφορήσουν κι αν όχι, θα δυσκολευτούν να περάσουν στο Σκληρό τους ∆ίσκο, δηλαδή στο συναίσθηµα, στη σκέψη, στον ψυχισµό και την καθηµερινότητά τους, όλες τις παραπάνω έννοιες και αξίες που κράτησαν ολόρθη µία χώρα που πέρασε διαχρονικά τόσα και τόσα.
Μάλλον λοιπόν, πέρα από τη σφακιανή πίτα ας ετοιµαζόµαστε να γεµίσουµε το Ευρετήριο Άυλης Κληρονοµιάς, µπας και κάποια στιγµή, κάποιοι κοντοσταθούν, ασχοληθούν και ανακάµψει αυτός ο Έλληνας, αυτή η µάνα Ελληνίδα, αυτοί οι παππούδες κι οι δάσκαλοι που ήξεραν τόσα πολλά να µας µάθουν χωρίς να ξέρουν ούτε γράµµατα µήτε θάµατα.
Αν µείνουµε στις σφακιανές πίτες µετά από χρόνια θα τραγουδάµε… σιγά για να µην µας ακούνε το τραγούδι: “Τώρα; Τι γίνεται τώρα;;;”.
