Πέραν κάθε λογικής

» Το ότι η χώρα μας ενεργώντας σωστά διαπραγματεύεται σκληρά με τους δανειστές της –τους κατ’ ευφημισμόν «εταίρους»- είναι ηλίου φαεινότερον. Αρκεί βέβαια να διαπραγματεύεται σε λογικά πλαίσια, παραμερίζοντας –για την ώρα- μαξιμαλιστικές απαιτήσεις και ιδεολογήματα. Εμείς όμως, διαπιστώνουμε πως η κυβέρνηση ενόσω «διαπραγματευόταν» επί 5 μήνες, στόχο είχε μάλλον το ροκάνισμα τού χρόνου, ώστε να έχει ελάχιστες αντιδράσεις από τους άλλους. Έτσι ποντάροντας κάθε φορά σε μια έσχατη «μπλόφα» φτάσαμε στο τέλος του δρόμου… Αλλά με μπλόφες καμιά διαπραγμάτευση δεν επιτυγχάνεται, αφού πρωταρχικό συστατικό μιας διαπραγμάτευσης είναι η αξιοπιστία των προτάσεων και η προσήλωση σ’ αυτές ώστε να πάμε παρακάτω.
Πέντε μήνες τώρα, πήγαιν’ έλα στις αυλές των Βρυξελών, αυτό που κατάφερε τελικά η «αριστερή» μας κυβέρνηση είναι να επιστρέψει, με ένα δημοψήφισμα, την εντολή –και την ευθύνη- που πήρε από το λαό με τις εκλογές της 25/1. Υπενθυμίζουμε ότι ο λαός έδωσε εντολή στο ΣΥΡΙΖΑ να διαπραγματευτεί με τους εταίρους- μέσα στα πλαίσια του ευρώ- μια καλύτερη συμφωνία. Σήμερα βρισκόμαστε πάλι στο σημείο εκκίνησης. Διότι πάλι μας ζητά «ανανέωση» της εντολής με ένα ναι ή όχι, αυτή τη φορά όμως με υποβολιμαίο δημοψήφισμα.
Απορούμε γιατί ο κ. Τσίπρας αποφάσισε να αποποιηθεί των ιστορικών του ευθυνών και να μεταθέσει το βάρος της διαπραγματευτικής του αποτυχίας στον ελληνικό λαό. Τόση πίεση του ασκούν οι συνιστώσες του κόμματός του, ώστε να μη μπορεί να δράσει ως πρωθυπουργός μιας χώρας που μάλιστα βρίσκεται σε απόλυτα κρίσιμη κατάσταση; Ποιους εξυπηρετεί, ας πούμε, το κλείσιμο σήμερα των τραπεζών και το bank control, αν δεν εξυπηρετεί τους θιασώτες της δραχμής;