Σήμερα γυρνώντας από τη δουλειά με φώναξαν στο καφενείο γιατί ήθελε κάποιος να με δει, πήγα και αντίκρυσα ένα καλοστεκούμενο κύριο ο οποίος με ρώτησε είσαι Κουκουτσάκης;
Ναι, του απάντησα μου λέει είμαι ο Βασιλάκης της Αργυρώς. Το μυαλό μου κόλλησε για λίγο, απλά θυμόμουν ιστορίες συγκρατημένα του ζήτησα πιο πολλές πληροφορίες και ναι ήταν ο Βασιλάκης από την Αμερική γιος της συγχωρεμένης της προ θείας μου Αργυρώς Κουκουτσάκη, κόρης που είχε φύγει για την Αθήνα το 1928 με τις άλλες της αδερφές ορφανές από πατέρα γιατί ο θείος μου ο Μανώλης Κουκουτσάκης είχε πεθάνει από την γρίπη της εποχής και άφησε πίσω 9 παιδιά, ένα από αυτά ήταν και η τότε νεαρή Αργυρώ η οποία παντρεύτηκε στην Αθήνα και έκανε οικογένεια.
Στα τελευταία της όμως χρόνια έκανε το Βασιλάκη, οι εποχές ήταν όμως δύσκολες και η θεία πολύ άρρωστη και ο Βασιλάκης έπρεπε να δοθεί για υιοθεσία.
Έτσι και έγινε, αλλά πριν φύγει η μητέρα του, του έδωσε μία εικόνα τις Παναγίτσας και και ένα κιλό λάδι και του είπε εμείς δεν είμαστε από την Αθήνα είμαστε από τον Αζωγυρέ την Κρήτη από μια περήφανη οικογένεια και λεγόμαστε Κουκουτσάκη , εκεί να γυρίσεις μία μέρα, μην το ξεχάσεις ποτέ.
Σήμερα Θεία Αργυρό ο Βασιλάκης σου γύρισε, τον πήγα στον Αγιο Ιωάννη τον Ερημίτη τον προστάτη μας και σου άναψε κερί μετά τον πήγα στο σπίτι σας και του είπα για σένα.
Εμείς ξεχάσαμε τον Βασιλάκη αυτός όμως δεν μας ξέχασε ποτέ 95 χρόνια πέρασαν που έφυγες. Το αίμα μας όμως καλεί και μας ενώνει.
Ο Βασιλάκης σε ηλικία τον 12 υιοθετήθηκε από μία εύπορη οικογένεια στην Αμερική και έλαβε το όνομα David w. Leybourn, αν και απέκτησε αγάπη στοργή και μία νέα ζωή, πάντα νοσταλγούσε τις ρίζες του ήρθε σε επαφή με τα άλλα αδέρφια του και διατήρησε στενούς δεσμούς αλλά κάτι του έλειπε τα λόγια της μητέρας του (είμαστε από την Κρήτη από τον Αζωγυρέ και είσαι Κουκουτσάκης).
Φέτος κατάφερε και εντόπισε τον Αζωγυρέ και σήμερα ήρθε εδώ να μας βρει και μας βρήκε, ο θεός να το έχει καλά να έρθει ξανά και να έχουμε περισσότερο χρόνο να συνομιλήσουμε για το παρελθόν, το πιο σπουδαίο που παράλειψα στο σαλόνι του κρέμεται ακόμα και σήμερα η εικόνα που του είχε δώσει τότε.
Μετά τιμής
Ευτύχιος Αντωνίου
Κουκουτσάκης
Αζωγυρέ -Σελίνου
