Περασμένα μεγαλεία…

Σε ένα χωριό, στο Ναύπλιο, απού το λέν’ Ασίνη,
καθηγητής ευρέθηκε να τρώει και να πίνει
με πέντε ογδοντάχρονους που ‘χανε άσπρη κόμη∙
αυτός, ξηνταπεντάχρονος δεν ήτανε ακόμη
αλλά φαινόταν πιο μικρός, τα μάτια του σπιθίζαν
κι είχε και χιούμορ μπόλικο που όλοι το γνωρίζαν.
Όταν με το οινόπνευμα στο Τσακίρ ήρθαν κέφι
ο πειραχτής καθηγητής, στους γέρους, τάδε έφει:
Απ’ ότι βλέπω ρε παιδιά πολύ καλά περνάτε,
κρασί, παρέα και μεζέ, την κρίση την πατάτε!
Μα πέρα απ’ τα φαινόμενα θέλω να ξέρω ένα
γιατί αργά ή γρήγορα θα αφορά κι εμένα:
Από γυναίκες κι από ΣΕΞ πες τε μου πως τα πάτε;
την βρίσκετε «συμβατικά» ή με το «μπλε» κτυπάτε…;
Και τότεσας οι γέροντες το μέτωπο χτυπήσαν
με την παλάμη δυνατά κι έμμεσα απαντήσαν:
Για κοίτα τι μας θύμισε! ο άνθρωπος! ρε φίλοι.
Τα νιάτα μας! τις δόξες μας! πριν γίνουμε ρεζίλι…