Η Πέρδικα ή Πετροπέρδικα είναι ένα πανέμορφο πολυτραγουδισμένο πουλί που κάποτε αφθονούσε στις ημιορεινές περιοχές της Κρήτης.
Η Πέρδικα περπατά και τρέχει πάρα πολύ γρήγορα. Σπάνια πετάει.
Το μέγεθός της είναι περίπου 35 εκατοστά. Το σώμα της είναι χοντρό και λίγο στρογγυλεμένο. Το ράμφος και τα πόδια της είναι κόκκινα. Η ράχη της είναι σταχτιά με δυο μαύρες ταινίες. Στο πλάι έχει εναλλάξ σκούρες και άσπρες ραβδώσεις.
Τρέφεται με ζωικές και φυτικές ύλες. Έντομα, μυρμήγκια, μύγες, ακρίδες, σκουλήκια, σπόρους, φύλλα και βλαστούς.
Το χειμώνα δεν βρίσκει εύκολα τροφή. Αν ο χειμώνας είναι βαρύς, πολλές φορές ψοφάει από την πείνα. Την άνοιξη, το θηλυκό γεννάει έως και 15 αυγά, σπάνια 20. Τα κλωσάει για 2 ή 3 εβδομάδες. Τα μικρά μόλις εκκολαφθούν βαδίζουν και ακολουθούν τη μητέρα τους. Στον κίνδυνο, η μάνα Πέρδικα ρισκάρει τη ζωή της για να τα σώσει. Δεν πετά να φύγει. Με ένα κρώξιμο τα ειδοποιεί να κρυφτούν. Τότε προσποιείται την τραυματισμένη για να πάρει μακριά τον θηρευτή. Όταν απομακρυνθεί ο θηρευτής αρκετά μακριά, γυρίζει και με ένα σφύριγμα τα ξαναμαζεύει κοντά της. Είναι μια σπάνια ομορφιά να δεις μια μάνα Πέρδικα και πίσω της ν’ ακολουθούν 10 έως 20 περδικάκια.
Ο ευσυνείδητος κυνηγός ποτέ δεν σκοτώνει σ’ αυτή την περίπτωση τη μάνα Πέρδικα, γιατί αν χαθεί η μάνα χάνονται και τα περδικάκια. Οι κυνηγοί θεωρούν την Πέρδικα πολύτιμο θήραμα. Γι’ αυτό οι Πέρδικες έχουν ελαττωθεί τρομερά στην Κρήτη. Έχουν δημιουργηθεί εκτροφεία και έχουν θεσπιστεί αυστηροί νόμοι για το κυνήγι της.
Οι Πέρδικες είναι κοινωνικά πουλιά, ζούνε πολλές μαζί. Το κακάρισμα της Πέρδικας είναι πολύ ευχάριστο γι’ αυτό παλιά πολλοί τις διατηρούσαν σε κλουβιά.
Μπεκατσα
Ίδιο περίπου σε μέγεθος με την Πέρδικα πουλί είναι η Μπεκάτσα. Έχει πιο επίμηκες σώμα και μεγάλο ράμφος, με το οποίο σκαλίζει και βρίσκει την τροφή της που είναι κυρίως σκουληκάκια. Η Μπεκάτσα είναι ενδημικό πουλί και ζει κυρίως στα δάση. Έχει χρώμα καφέ με ραβδώσεις. Κινδυνεύει με εξαφάνιση επειδή οι κυνηγοί την θεωρούν καλό θήραμα, αλλά και επειδή δυσκολεύεται να βρει τροφή.
