Pergolesi στο Ηράκλειο

Όταν ο Μάνος Χριστοφακάκης πριν από ένα μήνα μού ζήτησε να γράψω κάτι σαν εισαγωγή στην παράσταση της “La Serva Padrona” που προγραμμάτιζε να ανεβάσει, δέχθηκα την πρόταση με επιφυλάξεις. Γνωρίζω τον Μάνο από χρόνια, παρακολουθώ την εξέλιξή του καθώς και την διαρκή αναζήτησή του για κάτι καινούργιο γι’αυτό και θέλησα να τον υποστηρίξω. Η έμπνευσή του να ανεβάσει όπερα στο Ηράκλειο μού φάνηκε βεβαίως πρωτοποριακή, φιλόδοξη, αλλά και επικίνδυνη!
Ήταν λοιπόν με περισσή έκπληξη και χαρά όταν πριν μερικές μέρες είδα το αποτέλεσμα της έμπνευσής του και την καθ’όλα αξιέπαινη παράσταση της όπερας του Pergolesi. Ήταν μια αποκάλυψη! Μια ώρα απόλαυσης! Οι δύο σολίστες, Διαμάντη Κριτσωτάκη και Μάνος Χριστοφακάκης, άριστοι φωνητικά και υποκριτικά. Το κουαρτέτο εγχόρδων με μπάσο κοντίνουο ήταν ό,τι ακριβώς χρειάζεται μία μπαρόκ όπερα. Κάτω από την διεύθυνση του Γιάννη Πρωτόπαπα ο ήχος ήταν ανάλαφρος και πεταχτός όπως ακριβώς και το κείμενο του Pergolesi. Η σκηνοθεσία του Ζάχου Τερζάκη ευρηματικότατη. Ακόμα και η εμφάνιση του Κρητίκαρου Βεσπόνε (χαρακτηριστική η παρουσία του Ίαν Αβτζιγιάννη) που στην αρχή έκρινα αυστηρά σαν μία παραβίαση του πρωτότυπου, σε δεύτερη σκέψη βρήκα πολύ έξυπνη με το σκεπτικό του χώρου και τόπου της παράστασης! Τα απλά σκηνικά όσο και τα κοστούμια ήταν εύστοχα. Γενικά στην παράσταση δεν υπήρχε τίποτα το αρνητικό ή το παράταιρο. Είχε κέφι, ειρμό, συνέπεια. Και προ πάντων καλή μουσική!
Η όπερα είναι το ανώτερο είδος μουσικής δημιουργίας. Έτσι τουλάχιστον πίστευαν οι Νίτσε και Βάγκνερ, οι οποίοι μάλιστα ανήγαγαν την γέννησή της στο αρχαίο ελληνικό δράμα. Ας μην πάμε όμως και σε τόσο ακραίες απόψεις. Ό,τι και να’ναι, δεν παύει να είναι ένα άκρως δημοφιλές θέαμα. Η οργάνωση και η παρουσία μιας όπερας απαιτεί τεράστια προσπάθεια συνεργασίας πολλών παραγόντων. Δύσκολο εγχείρημα! Δύσκολος θεσμός! Ήρθε όμως ο καιρός που και η Κρήτη μπορεί να αρχίσει να στοχεύει στην πραγματοποίηση αυτού του θεσμού. Εγώ στα Χανιά έχω αρχίσει εδώ και χρόνια να προωθώ ετήσιες παραστάσεις ‘μιούζικαλ’ (ένας μικρότερος αδελφός της όπερας) με αξιοσημείωτη επιτυχία! Το Ηράκλειο μπορεί να προεκτείνει αυτή την προσπάθεια προς την σοβαρή όπερα. Το νεοσύστατο σωματείο «Λυρικό Θέατρο Κρήτης» είναι μια βάση. Η παράσταση της La Serva Padrona, μιας ιστορικής όπερας μικρών διαστάσεων και μικρών απαιτήσεων ήταν μια ευοίωνη αρχή. Δεν χρειάζεται προς το παρόν τίποτα περισσότερο από το να αγκαλιάσουμε αυτή την κίνηση, να την υποστηρίξουμε και να την σπρώξουμε για μεγαλύτερα αποτελέσματα. Η πρώτη αυτή παραγωγή του ΛΥΘΕΚ παρά την λαμπρότητά της δεν την θεωρώ σαν βεγγαλικό που σβήνει αμέσως. Την θεωρώ σαν σπίθα. Μου αρέσουν οι σπίθες που έχουν μέλλον και όχι τα βεγγαλικά. Ας φυσήξουμε σε αυτή την σπίθα και οπωσδήποτε θα φουντώσει σε φωτιά!
Οι συντελεστές της παράστασης εκτός αυτών που ήδη ανέφερα ήταν: βιολί 1-Αναστασία Παπαναστασίου, βιολί 2-Θεανώ Παπαδάκη, Βιόλα-Τζωρτζίνα Δημοπούλου, Τσέλο-Κωστής Σπυριδάκης και τσέμπαλο-Αργυρώ Σταυρίδη. Θερμά συγχαρητήρια σε όλους .

Υποσημείωση: Η κωμικη όπερα “La Serva Padrona” του G.B. Pergolesi ανέβηκε στην Πύλη Βηθλεέμ στο Ηράκλειο στις 20 Αυγούστου ε.έ. από το Σωματείο Λυρικό Θέατρο Κρήτης. Υπάρχει προσπάθεια η παράσταση να παρουσιαστεί και στα Χανιά.