Ι.-ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ είθισται οι ανασχηματισμοί, παλαιότερα και οι υποτιμήσεις του εθνικού νομίσματος, να μη προαναγγέλλονται. Αποτελούσαν και αποτελούν “επτασφράγιστο μυστικό” του πρωθυπουργού της εκάστοτε κυβέρνησης.
ΟΙ ΑΝΑΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟΙ γίνονται κάθε φορά που μια κυβέρνηση “ζορίζεται” εκ των πραγμάτων και θέλει να δείξει ότι πήρε κάποιο “μήνυμα” που της έστειλε ο λαός ή να δώσει “νέα ωθηση” στην κυβέρνηση. (Η πτώση κατά 2 έως 3 δημοσκοπικές μονάδες της ΝΔ, σήμερα).
ΦΥΣΙΚΑ, ποτέ κανένας ανασχηματισμός, από οποιαδήποτε κυβέρνηση κι αν γίνεται-αριστερά, σοσιαλιστική ή δεξιά- δεν “ικανοποιεί” την μείζονα και ελάσσονα αντιπολίτευση. Έτσι για τον ΣΥΡΙΖΑ, ο νυν της ΝΔ αποτελεί “ιστορικό φιάσκο παγκοσμίων διαστάσεων” (!), ενώ για το ΚΚΕ, με αφορμή κυρίως την υπαναχώρηση από την υπουργοποίησή του, του κ. Αποστολάκη, θεωρείται ένας “κυβερνητικός τραγέλαφος και παρασκηνιακό παζάρι”!
ΑΛΛΑ, στην Ελλάδα, πότε έγινε ανασχηματισμός χωρίς “παζάρια” ή “μαγειρέματα”, εσωκομματικά ή και διακομματικά (“συναίνεση” για κάποιο πρόσωπο) όπως τώρα;
ΙΙ.-ΟΙ ΑΝΑΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟΙ διαφημίζονται, άλλοτε ως “σαρωτικοί” (!), άλλοτε ως “ολιγομελείς” ή “ευέλικτοι”, χωρίς να παύουν ποτέ να είναι απότοκοι εσωκομματικών ισορροπιών, είτε είναι “μικροί”, είτε είναι “εκτενείς”. Η αγωνία κάθε πρωθυπουργού είναι, σε κάθε ανασχηματισμό να υπάρχει μια κάποια ικανοποίηση των “διαμαρτυρομένων” που συνήθως είναι “ιστορικά στελέχη”-αρχηγοί μικροομάδων βουλευτών μέσα στο κόμμα. Ικανών όμως να ανατρέψουν την κυβέρνηση.
Η ΑΛΗΘΕΙΑ είναι ότι στα 2 χρόνια και κάτι “ηρωικής” διακυβέρνησης της ΝΔ, τα κυβερνητικά στελέχη -κοινοβουλευτικά ή εξωκοινοβουλευτικά- αλλά προσωπικά και ο κ. Μητσοτάκης, έδειξαν ασυνήθιστη για τα ελληνικά πολιτικά δεδομένα αποφασιστικότητα (στο προσφυγικό-Έβρος, στις τουρκικές προκλήσεις-συμμαχίες, στην πανδημία-εμβολιασμοί κ.λπ.). Μιλάμε για μια υπεράνθρωπη αντοχή (τεράστιες και πολυήμερες πυρκαγιές), ετοιμότητα (σε όλα τα επίπεδα), σύμπνοια στελεχών. Για τα λάθη της κυβέρνησής του ο κ. Μητσοτάκης ζήτησε “συγγνώμη”, σπάνιο για πρωθυπουργό…
ΑΛΛΑ, κάθε “εντιμη” πολιτική δεν φέρνει κόπωση και ξενύχτια; Δεν απαιτεί αμεσότητα απαντήσεων στις (εσωτερικές-εξωτερικές) προκλήσεις; Δεν καταλήγει σε πρόωρο γκριζάρισμα μαλλιών;
ΟΛΑ αυτά αυτά κάποτε, δεν συνθλίβουν…;
ΙΙΙ.- ΑΝΕΚΑΘΕΝ οι κυβερνώντες ψάχνουν και βρίσκουν όμορφες λέξεις “περιτυλίγματος” ενός, πολλές φορές, μη απόλυτα αναγκαίου ανασχηματισμού. Τα “ανοιχτά μέτωπα” στα οποία στηρίχθηκε ο τωρινός ανασχηματισμός υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν στη χώρα: βρισκόμαστε σε μεταβατικό στάδιο κι αν δεν είναι οι πυρκαγιές (κλιματική αλλαγή), θα είναι οπωσδήποτε οι ετήσιες πλημμύρες· αν δεν είναι η πανδημία (παγκόσμιο φαινόμενο), θα είναι κάτι άλλο.
ΕΝΑΣ ανασχηματισμός σίγουρα δεν καθιστά αυτόματα το κράτος πιο “έτοιμο” σε κάθε νεότερο πρόβλημα. Ούτε και με “λίφτινγκ” πρόκειται να διορθωθούν εγγενή προβλήματα δεκαετιών. Δυστυχώς, το άθλιο “πολιτικό κόστος” ρυθμίζει ακόμη τα πάντα στην πολιτική, έστω και με την παρούσα κυβέρνηση κάπως ελαχιστοποιημένο.
ΟΜΩΣ, θέλουμε να πιστεύουμε πως ο κάθε νέος υπουργός φιλοδοξεί να συνδέσει το όνομά του με κάτι το θετικό. Αν αυτό θα είναι καλύτερο ή υποδεέστερο από ό,τι πρόσφερε ο προηγούμενος στη θέση του, αυτό θα το δείξει ο χρόνος.
