Περί αποχής

Το ασυνήθιστα υψηλό ποσοστό αποχής τόσο απ’ τις δύο τελευταίες βουλευτικές εκλογές (πάνω από 35%) όσο και απ’ τις ευρωεκλογές του 2019 και του 2014 (πάνω από 48% και 42% αντίστοιχα) δεν συζητήθηκε όσο θα ’πρεπε από κανέναν σχεδόν. Έτσι γίνεται πάντα: Οι άνθρωποι που δεν ψηφίζουν κανένα κόμμα είναι σαν να μην υπάρχουν για τους κομματανθρώπους. Οι «πολιτικοί» γνωρίζουν πολύ καλά, βέβαια, ότι  οι αρνούμενοι να ψηφίσουν αποτελούν τον κίνδυνο για το κάθε καθεστώς και το κάθε σύστημα· κι έτσι είτε τους βάζουν ταμπέλες (π.χ., παρίες, απολίτικοι, απάτριδες) είτε κρατούν μια συνωμοτική σιωπή απέναντί τους προκειμένου να ξεμπερδεύουν μια ώρα αρχύτερα από δαύτους.
Γιατί όμως η αποχή αποτελεί κίνδυνο για τα κόμματα; Όλες οι παρατάξεις αρέσκονται στο να στήνουν «αντιθέσεις» μεταξύ τους. Στηριζόμενες πάνω σ’ αυτές τις υποτιθέμενες αντιθέσεις/διαφορές τους πείθουν τον κόσμο ότι η μετακίνησή του απ’ το ένα κόμμα σε κάποιο άλλο, που παρουσιάζεται τάχα ως ο σωτήρας, συνιστά «αλλαγή». Έτσι, οι μεν ισχυρίζονται ότι αυτοί είναι οι «σωστοί» ενώ οι δε είναι οι «λάθος» και τούμπαλιν. Ισχυρίζονται ότι ως φορείς των ιδεών τους είναι απολύτως «αντίθετοι» απ’ τους τάχα αντιπάλους τους κι αντίστροφα.
Στην πραγματικότητα στήνουν τις «αντιθέσεις» αυτές για να υπάρχουν και ν’ αυτοσυντηρούνται με το πρόσχημα ότι λύνουν τα προβλήματα του κόσμου, ότι φροντίζουν γι’ αυτόν, ενώ όλοι ξέρουμε ότι φροντίζουν για τους εαυτούληδές τους. Απόδειξη, τα πάμπολλα προβλήματα της ελληνικής κοινωνίας που «σέρνονται» εδώ κι αρκετές δεκαετίες· προβλήματα που όλες οι παρατάξεις «δεσμεύονται» ότι κάποτε θα λύσουν.
Μπροστά σ’ αυτή την απάτη εις βάρος του κόσμου, σ’ αυτό το μάταιο αλισβερίσι που απεργάζονται όλα τα κόμματα, τι σημαίνει αυτό το ποσοστό αποχής απ’ τις εκλογές; Σημαίνει ότι ολοένα και περσότερο αυξάνεται ο αριθμός εκείνων που αμφισβητούν πλέον ριζικά τη σημασία αυτών των ψευτοαντιθέσεων, που βλέπουν ως ίσες κι όμοιες όλες αυτές τις παρατάξεις, εν τέλει. Εξυπακούεται ότι αυτή η τάση αποτελεί και τον μεγάλο εφιάλτη για το κάθε σύστημα, καθώς τόσο λιγότερο συντηρούνται όλοι αυτοί όσο περσότερο δυσπιστεί ο κόσμος απέναντι σ’ αυτές τις τάχα αντιθέσεις που του σερβίρουν.