Περί χρόνιας υποτέλειας

Πώς να τα βγάλει κανείς πέρα σε μια κοινωνία που έχει ζαλιστεί από τις υποτιθέμενες «ανακατατάξεις» και δεν γνωρίζει προς τα πού βαδίζει, μια κοινωνία που πρεσβεύει ολοένα και περισσότερες κατεστημένες αξίες ενώ θα έπρεπε μετά από όλες αυτές τις ολοκληρωτικές πολιτικές να έχει χαράξει μια διαφορετική πορεία;
Πώς να αντέξει κανείς σε όλο ετούτο το γενικευμένο ψέμα που ξεκινά από τους πολιτικούς και τα κόμματα με τις ψευτοαντιπαραθέσεις τους και καταλήγει στην εξαγγελία «θετικών ειδήσεων» που τάχα αναδιοργανώνουν τον εξαϋλωμένο κοινωνικό ιστό;
Oπως θα έχετε όλοι καταλάβει, μιλώ για εκείνους που παπαγαλίζουν τις υποσχέσεις της κυβέρνησης περί επιστροφής στην ομαλότητα αλλά και αυτούς που θεωρούν πως από την αντιπολίτευση και συγκεκριμένα από τα πλάνα της νεοδεξιάς θα σωθεί ο τόπος όλος. Επιμένω πως είναι σχεδόν αδύνατο να καταλάβει κανείς με ποια κριτήρια κοροϊδεύουν όλοι τους τον κόσμο, με ποιο θράσος ανακοινώνουν «νέες επενδύσεις» στο όνομα της αόριστης αναπτυξιακής διαδικασίας. Αυτό μάλιστα αφορά και την κυβέρνηση και την αντιπολίτευση.
Οι δε τακτικές τους εκπλήσσουν με την ευρηματικότητά τους. Να δούμε πότε θα  καταλάβουν οι πολίτες το εύρος της κοροϊδίας αλλά και την σημασία των πολιτικών υποτέλειας.