Περί διαπραγματεύσεων χρέους ο λόγος

Οι κυβερνήσεις αλλάζουν, η μια διαδέχεται την άλλη, μαζί μ’ αυτές αλλάζουν και ακολουθούμενες πολιτικές διακυβέρνησής μας. Για χρέος, χρέη που έχουμε από δανεισμούς γίνεται λόγος. Το χρέος της χώρας μας έρχεται από το απώτερο παρελθόν και διαιωνίζεται αυξανόμενο σε απροσδιόριστο χρόνο. Διαπραγματεύεται, όταν δημιουργείται το χρέος μεταξύ δανειστών και δανειζομένων, επαναλαμβάνεται η διαπραγμάτευση, όταν στον χρόνο λήξης δεν πληρώνεται και ανανεώνεται.
Στην ανανέωση οι ισχυροί δανειστές επιβάλλουν νέους όρους στους δανειζόμενους, που υποχρεώνονται να τους δεχθούν από αδυναμία των υπόχρεων διαχειριστών. Οι σχέσεις δανειστών – δανειζομένων σε βάρος των αδυνάτων διαιωνίζονται και δυσκολεύονται σε κάθε λήξη χρόνου πληρωμής. Οι εξαρτήσεις των αδυνάτων υπόχρεων προς τους ισχυρούς δικαιούχους αυξάνονται. Η απεμπλοκή των μεταξύ τους σχέσεων ευνοείται υπέρ των δανειστών, σε βάρος των δανειζομένων με κέρδη και ζημίες από την επανάληψη ανανεώσεων δανείων.
Στην περίπτωσή μας σαν χώρα, στο παρελθόν απ’ ό,τι διαπιστώνεται, οι απερχόμενες κυβερνήσεις απεδέχοντο τους όρους που έβαζαν οι δανειστές στις ανανεώσεις των δανείων και το χρέος συνέχιζε να υπάρχει αυξανόμενο. Οι νέοι διαχειριστές της νέας κυβέρνησης διαφαίνεται πως διαπραγματεύονται οι ανανεώσεις να γίνονται με καλύτερους όρους διαβλέποντας στη μείωση του χρέους. Επιβάλλεται όμως, οι διαπραγματεύσεις να έχουν αρχή και τέλος για το παρόν και για το μέλλον. Το γνώθι σ’ αυτό επί των γενομένων δεν είναι τωρινό εφεύρημα, είναι του μέλλοντος αναγκαιότητα. Αυτές είναι κάποιες αλήθειες στο πολιτικό και κοινωνικό γίγνεσθαι. Οι έχοντες χρήματα για δανεισμό, παρακολουθούν αυτούς που έχουν ανάγκες να δανειστούν. Δημιουργούν σχέσεις, διαπραγματεύονται το πάρε – δώσε.
Αρχικά συμφωνούν, στη συνέχεια εναντιώνονται και τέλος νικούν οι καλοί διαχειριστές διακίνησης χρημάτων, που θα ανατρέψουν τις σχέσεις υπέρ των δανειζομένων. Ας ελπίσουμε. Ζητούμενο από τους πολιτικούς μας η ανατροπή. Αναμένουμε.