Κύριε διευθυντά,
στις 26/9 δημοσιεύσατε κείμενο με τίτλο “Εικόνες εγκατάλειψης στο πάρκο Ειρήνης και Φιλίας”, παραθέτοντας μάλιστα φωτογραφίες για τα σημεία που χρήζουν παρεμβάσεων.
Συμφωνώ με τις επισημάνσεις σας, αλλά θα ήθελα να αναφερθώ στο θέμα των ελεύθερων χώρων στην πόλη μας γενικότερα!
Όλοι γνωρίζουμε ότι το πλέον εμβληματικό σημείο πράσινου της πόλης είναι ο δημοτικός κήπος!
Πώς τα έχουμε καταφέρει όμως 160 χρόνια μετά να μην έχουμε δημιουργήσει ανάλογους πράσινους χώρους στην πόλη μας;
Πάρτε παράδειγμα το “πάρκο ειρήνης και φιλίας”.
Λόγω θέσεως θα μπορούσε να είναι “το μικρότερο αδερφάκι” του δημοτικού κήπου εξίσου όμορφο και ελκυστικό για τους επισκέπτες!
Θα μπορούσε π.χ. με ελαφρά ανύψωση από πλευράς της οδού Ανδρέα Παπανδρέου, να έχει ελάχιστη κλίση και ελάχιστα σκαλοπάτια για ηλικιωμένους και παιδιά!
Αντί αυτού βλέπουμε τεράστιους όγκους μπετού διάσπαρτους εδώ και εκεί, τεράστιο σκελετό λίμνης σε αχρηστία, δύσχρηστα και περιττά σκαλοπάτια, μια εικόνα που παραπέμπει περισσότερο σε πάρκο τσιμέντου!
Αυτή η νοοτροπία, αυτή η λογική ήταν σίγουρο ότι θα επικρατούσε και σε οποιονδήποτε άλλο χώρο προοριζόταν για πάρκο!
Κλασικό παράδειγμα το στρατόπεδο Μαρκοπούλου!
Η τότε επιτροπή για το Μαρκόπουλο, δεν εκμηδενίζω την προσφορά της, είχε περισσότερο πολιτικά χαρακτηριστικά, με καταγγελίες εναντίον δημάρχων, πολιτικών κ.λπ.
Τα πάρκα όμως είναι χώροι αναψυχής, χώροι ξεκούρασης, όπου οι άνθρωποι, ζώα, δένδρα, νερό, βρίσκονται σε ένα συμβιβασμό, ένα είδος αρμονίας μεταξύ τους!
Η επιτροπή για το Μαρκόπουλο δεν ενστερνίστηκε ποτέ την ιδέα σχεδιασμού και δεν επεξεργάστηκε κανένα σχέδιο για την τότε μεγάλη διεκδίκηση του στρατοπέδου!
Όλη η διεκδίκηση από άποψη περιεχομένου ήταν “άδειο πουκάμισο” και φυσικά η πρωτοβουλία αυτή σιγά – σιγά διαλύθηκε!
Ούτε οι δήμαρχοι όμως ενστερνίστηκαν την ανάγκη σχεδιασμού, με αποτέλεσμα σήμερα να μην υπάρχει γνωστικό υπόβαθρο για αυτά τα θέματα!
Σήμερα μιλάμε μόνο για πιστώσεις, για εργολαβίες αγνοώντας ότι με αυτόν τον τρόπο προετοιμάζεται ένα κατασκευαστικό έκτρωμα τύπου “πάρκου ειρήνης και φιλίας”.
Γι’ αυτό τον λόγο προτείνω στη δημοτική αρχή και στους ενδιαφερόμενους συμπολίτες μας τα εξής:
• Να δημιουργηθεί στον δήμο μακέτα του στρατοπέδου Μαρκοπούλου όπου θα αποτυπώνονται, η κλίση εδάφους, η ηλιοφάνεια, η περίφραξη, τα όρια του πάρκου κ.λπ.
• Πάνω σε αυτή την μακέτα θα γίνονται προτάσεις πολιτών για αξιοποίηση υφιστάμενων κτισμάτων, νέες λειτουργίες, παιδότοποι, λιμνούλες, αναψυκτήρια, κλπ.
• Αυτές τις προτάσεις να λάβουν υπόψη και οι μελετητές στα τελικά σχέδιά τους!
Έτσι θα υπάρχει ένα γνωστικό υπόβαθρο, όταν θα αρχίσουν τα έργα, και όχι μόνο ο σχεδιασμός ενός μελετητικού γραφείου!
Να αναφέρω μόνο ότι οι διάσημοι ιαπωνικοί κήποι έχουν ιστορία και συσσωρευμένη εμπειρία ένδεκα αιώνων !
Επιτρέψτε μου για την ιστορία να αναφερθώ σε δύο συμπολίτες μας που με άρθρα και προτάσεις τους στο παρελθόν συνεισέφεραν στην ουσία του θέματος!
Εννοώ τον φίλο γεωπόνο Βαγγέλη Μπούρμπο και τον αγαπητό πρώην δήμαρχο Ιναχωρίου Κώστα Κουκουράκη!
Εύχομαι να ξαναδιαβάσουμε σύντομα τις απόψεις τους!!
Με εκτίμηση,
Πατσουράκης Μιχάλης
