Υπογράφηκε, λοιπόν, αυτές τις μέρες, η σύμπραξη και η συμμαχία της Ελλάδας με την Αίγυπτο. Και πανηγυρίζει η ελληνική κυβέρνηση για τη μεγάλη επιτυχία_ εάν και ο αιγυπτιακός λαός θεωρεί επωφελή γι’ αυτόν την εν λόγω διπλωματική πράξη δεν το έχω ακούσει εγώ ακόμη, εσείς;
Κάθομαι, λοιπόν, και σκέφτομαι τις διαχρονικές σχέσεις των Ελλήνων με τους Αιγύπτιους όπως αναφέρονται από την ελληνική ιστοριογραφία. Για να αντιληφθούμε τη σημασία τους, ας σταθούμε σε μερικές κοινές στιγμές της Ιστορίας και τα περαιτέρω σχόλια ας είναι δικά σας…
Δεν θυμάμαι αν έπαιξαν ενεργό ρόλο πλάι στον Ξέρξη κατά τη μεγάλη εκστρατεία του οι Αιγύπτιοι, ως υπήκοοι του Περσικού κράτους, κόντρα στους Έλληνες. Λίγα χρόνια, όμως, αργότερα, μέσα του 5ου αιώνα πΧ, οι Αθηναίοι ταξίδεψαν ως την Αίγυπτο για να συμπαρασταθούν στους Αιγυπτίους που είχαν ξεσηκωθεί κατά του Μεγάλου Βασιλιά, αλλά η επανάσταση αυτή γνώρισε αποτυχία.
Τον επόμενο αιώνα, έχουμε το Μεγαλέξανδρο που φτάνοντας στην Αίγυπτο ιδρύει την Αλεξάνδρεια και μετά το θάνατό του (323 π.Χ.) και τη διανομή των εδαφών της αυτοκρατορίας του στους επιγόνους του αρχίζει η εποχή των Πτολεμαίων για την Αίγυπτο. Τότε, είναι που οι Έλληνες είναι η άρχουσα τάξη στη χώρα του Νείλου και των πυραμίδων και οι Αιγύπτιοι ο καταπιεσμένος λαός.
Επί Πτολεμαίων, οι Μακεδόνες στην καταγωγή βασιλείς της Αιγύπτου “ανακατεύονταν” συχνά στα ελληνικά πράγματα με συμμαχίες προς διάφορες πόλεις του ελλαδικού χώρου και η πολιτική τους επηρεάζει και την τύχη του Ελληνισμού. Ας θυμηθούμε και την Κλεοπάτρα της Αιγύπτου, τους έρωτές της με τον Καίσαρα και τον Αντώνιο, τους γνωστούς Ρωμαίους στρατηλάτες, και ότι η ήττα της στο Άκτιο το 31 π.Χ. σήμανε το τέλος της αρχαίας ελληνικής ιστορίας…
Έκτοτε, κατηφορίζει προς την Αίγυπτο σημαντικό σε αριθμό ελληνικό στοιχείο, το οποίο συμμετείχε ενεργά στα οικονομικά και κοινωνικά δρώμενα της χώρας που ήταν ο σιτοβολώνας της Ρωμαϊκής, της Βυζαντινής και της Οθωμανικής αυτοκρατορίας επί σειρά ετών. Η Αλεξάνδρεια γίνεται το επίκεντρο του ακμάζοντος εν Αιγύπτω Ελληνισμού αλλά ταυτόχρονα και το χωνευτήρι των διαφόρων εθνικοτήτων που μαζεύονται και ζουν στην Αίγυπτο εξόν του γηγενούς πληθυσμού.
Στα χρόνια του Αγώνα του 1821, ο Σουλτάνος της Οθωμανικής αυτοκρατορίας γυρεύει τη σύμπραξη των Αιγυπτίων του Μεχμέτ Αλί και του Ιμπραήμ για να καταπνίξει την Ελληνική Επανάσταση. Πράγματι, ο Ιμπραήμ έρχεται με τους Αιγύπτιους του στην Ελλάδα και, για τη βοήθεια που παρέχει, στα μέσα του 19ου αιώνα για μια καμία δεκαετία (1830-1840) η Κρήτη περνά υπό Αιγυπτιακή κατοχή.
Τα επόμενα του 19ου αιώνα χρόνια, η ελληνική παροικία στην Αλεξάνδρεια έχει πολλά σημαντικά να επιδείξει υπέρ της πόλης που ζει και του μητροπολιτικού ελληνισμού. Εκείνα τα χρόνια, αλλά και στο 1ο μισό του 20ου αιώνα που η Αίγυπτος αποκτά την ανεξαρτησία της απο τον Σουλτάνο αλλά εμπλέκεται στο άρμα του Ηνωμένου Βασιλείου λόγω του Σουέζ, ζει και γράφει στην Αίγυπτο και ο γνωστός σε όλους μας ποιητής Κ. Π. Καβάφης.
Και φτάνουμε στα μέσα του 20ου αιώνα που οι Αιγύπτιοι στρατιωτικοί αποφασίζουν να ξεσηκωθούν εναντίον των βασιλέων τους και των Άγγλων αποικιοκρατών και να αναλάβουν οι ίδιοι τις τύχες της πατρίδας τους. Τότε, η “μπάλα” πήρε και παρέσυρε και τη μέχρι τότε θαλερή ελληνική κοινότητα, που τη συρρίκνωσε σημαντικά.
Όπως βλέπουμε, πολυκύμαντη είναι η ιστορία των σχέσεων των Ελλήνων με τους Αιγύπτιους. Μακάρι τούτη η διπλωματική πράξη να ωφελήσει άμεσα και μακροπρόθεσμα και πολυποίκιλα και τους δύο λαούς! Εσείς τι λέτε;
