Περί Ελλήνων και Γερμανών

Στην παιδική μου μνήμη έχει χαραχτεί ανεξίτηλα η εικόνα ομάδας πάνοπλων γερμανών, που κατέφθασε το πρωί της 14ης Σεπτεμβρίου 1943,  στον Κάτω συνοικισμό του Βαχού, της ομώνυμης Δημοτικής Κοινότητας του Δήμου Βιάννου, όπου διέμενε η οικογένειά μου, και άρχισε να συγκεντρώνει τους κατοίκους, ανεξάρτητα ηλικίας, φύλου και  κατάστασης υγείας. Στη συνέχεια, μας οδήγησαν στο δυτικό άκρο του οικισμού στο δρόμο, που συνδέει τον Κάτω και Πάνω συνοικισμό κοντά στην εκκλησία του Αφέντη Χριστού. Ενθυμούμαι ότι ήμουν πολύ ανήσυχος και τη Μητέρα μου και τον Παππού μου, Μανώλη Αγγελάκη, Δάσκαλο, να προσπαθούν να με ηρεμήσουν. Στο σημείο αυτό, κάποιος αγγελιοφόρος έφερε εντολή να αφεθούν ελεύθεροι οι γυναίκες και τα μικρά παιδιά. Έτσι, εγώ με τον αδελφό μου και τη Μητέρα, όπως και άλλες γυναίκες και παιδιά, επιστρέψαμε στα σπίτια μας. Σε λίγη ώρα άρχισε να ακούγεται ομοβροντία πυροβολισμών και όλοι συνειδητοποιήσαμε ότι οι Γερμανοί εκτελούσαν τους άνδρες, που πριν από λίγο, είχαν συλλάβει.
Μόλις βεβαιωθήκαμε ότι οι Γερμανοί είχαν αποχωρήσει, πολλά παιδάκια τρέξαμε προς την εκκλησία, όπου αντικρίσαμε σκηνή φρίκης και κτηνωδίας, που μας συντροφεύει ανεξίτηλα στην υπόλοιπη ζωή μας. Τη βάρβαρη και άδικη εν ψυχρώ εκτέλεση 24 και σοβαρό τραυματισμό 2 αθώων δικών μας ανθρώπων (πατεράδων, παππούδων, θείων, άλλων συγγενών και γειτόνων μας). Χάσαμε την παιδική μας αθωότητα, σημαδεύτηκαν ανεξίτηλα οι χαρακτήρες μας και η ματιά μας βάφηκε με αίμα. Αυτή η σκηνή κι’ αυτές, που ακολούθησαν τις επόμενες μέρες, σημάδεψαν τη ζωή μου και το χαρακτήρα μου. Σε μένα προσωπικά δημιουργήθηκε μια εχθρότητα  θα έλεγα σε κάθε τι γερμανικό. Με την ενηλικίωση μου, αυτό το συναίσθημα ενισχύθηκε  συνειδητοποιώντας ότι οι εκτελεσθέντες με όνομα Αγγελάκης είναι η πολυπληθέστερη ομάδα των εκτελεσθέντων. Είναι 13 ή 2,80 % του συνόλου των 466 εκτελεσθέντων στο 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο και κυρίως στο μακάβριο κατάλογο του  Ολοκαυτώματος της Βιάννου-Ιεράπετρας.
Μια μικρή άποψη των ομαδικών Τάφων στον προαύλιο χώρο της εκκλησίας του Αφέντη Σταυρού στο τέλος Ιουλίου έως τις αρχές Αυγούστου του 1945 κατά την επίσκεψη του Ν. Καζαντζάκη με τους Ι. Καλιτσουνάκη, Ι. Κακριδή και Κ. Κουτουλάκη, φωτογράφο.
Όμως, με το πέρασμα του χρόνου και την ενεργή συμμετοχή μου στη διεθνή επιστημονική κοινότητα ασχολουμένων με αντικείμενα υδατικών πόρων, γνώρισα και συνεργάστηκα με πολλούς  Γερμανούς συναδέλφους μου με τους οποίους συνδέθηκα φιλικά και οικογενειακά και έχομε συναντηθεί πολλές φορές τόσο στην Γερμανία όσο και στην Κρήτη. Από αυτούς ξεχωρίζω και αναφέρω τους παρακάτω:
(α) Τον Ομότιμο καθηγητή Wolfgand D. Merkel του Πανεπιστημίου του Βερολίνου, που με πρότεινε ως Επίτιμο Μέλος της Παγκόσμιας Εταιρείας Νερού.
(β) Τον Ομότιμο καθηγητή Pieter του Πολυτεχνείου του Μονάχου, που με πρότεινε ως μέλος της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας Επιστημών και Τεχνών. Επίσης έχω την τιμή να ανήκω σε ολιγομελή διεθνή ομάδα υποστήριξης της απονομής στον κ. Wilderer το 2003, της ανωτάτης διεθνώς διάκρισης (Stockholm Water Prize), που απονέμεται κάθε χρόνο σε ένα Επιστήμονα ασχολούμενο με αντικείμενα της Επιστήμης Νερού.
(γ) Τον καθηγητή Jörg E. Drewes του Πολυτεχνείου του Μονάχου με τον οποίο συνεργάστηκα επί σειρά ετών στο ΔΣ της Επιτροπής για την Επαναχρησιμοποίηση των Νερών της Παγκόσμιας Εταιρείας Νερού.
(δ) Τον Δρ. Karl-Georg Schmelz, γνωστό απλά ως Γιώργη στην Περιοχή Παλαίκαστρου-Κουρεμένου της Σητείας, όπου περνά οικογενειακές διακοπές κάθε χρόνο την τελευταία 25/ετία. Μαθαίνει Ελληνικά, κρητικούς χώρους και έχει δώσει στους τρεις υιούς του Ελληνικά ονόματα: Μανώλη, Γιάννη και Μύρωνα. Με το Γιώργη τον Γερμανό έχω συνεργαστεί  σε αντικείμενα υδατικών πόρων σε Ευρωπαϊκό επίπεδο επί μακρόν. Και (ε) την Δρα Andrea Danowski, με την όποια συνεργάστηκα επί σειρά ετών στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή της EUREAU για τη διαχείριση των υγρών αποβλήτων.
Τέλος, η μακρά συνεργασία μου με όλους αυτούς, μεταξύ πολλών άλλων, μου έχει εμπεδώσει την άποψη, όπως νομίζω και σε πολλούς άλλους Έλληνες, ότι η πλειοψηφία των  σημερινών Γερμανών είναι βαθειά Ευρωπαίοι και δημοκρατικοί πολίτες, προοδευτικοί και φιλέλληνες, που ουδεμία σχέση έχουν με τους φασίστες του 2ου Παγκοσμίου πολέμου. Με τους σημερινούς Γερμανούς, εκτός από την κοινή μοίρα μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, είμαστε και θα πρέπει να παραμείνομε αξιόπιστοι φίλοι και σύμμαχοι λαοί.