Περί κανονικότητας

Ο Φερνάντο Πεσόα στο βιβλίο του, “Η εξέλιξη του Εμπορίου” αναφέρει τα εξής: O ίδιος ο άνθρωπος έχει διαφορετική ψυχή όταν αισθάνεται ελεύθερος, απο όταν αισθάνεται υποτελής και αυτό ιδίως στην πράξη.
Τα υποτελή πνεύματα αισθάνονται καλά μόνο στην ρουτίνα,γιατί η ρουτίνα είναι υποτέλεια.
Απο δεξιά και αριστερά ακούμε να λένε επιστρέφουμε στην κανονικότητα. Μα ποιά κανονικότητα εννοούν;
Αυτή που ευνοούσαν τα παλαιοσυντηρητικά κόμματα με την εννοια της πολιτικής διαφθοράς, του χρηματισμού για οποιαδήποτε υπηρεσία επιπλέον επιτελούσαν, κάτι που είχε δυστυχώς μεταδοθεί σαν ιός σε όλο το φάσμα της δημόσιας διοίκησης και σαν νοοτροπία ακόμη παραμένει στις  σκέψεις των παλαιών και οχι μόνο υπαλλήλων.
Η αυτή του νεποτισμού,που ψήφιζαν και ψηφίζουν συγκεκριμμένους ανθρώπους να εκλεγούν αντιπρόσωποι τους,με μοναδικό στόχο να έχουν ”μέσο”,η για να διορίσουν τα παιδιά τους στο Δημόσιο, η σε άλλες επίκαιρες θέσεις ευθύνης, πολλές φορές ασχέτως προσόντων, κατάλληλων σπουδών και ειδικών ικανοτήτων;
Αυτή της νοοτροπίας του νεόπλουτου όπου ο καθένας προσπαθούσε να επιδείξει την ”ανωτερότητα” του στον άλλο μέσω της μάρκας των ρούχων του,του αμαξιού του,του εξοχικού του κ.λ.π, μέσω ενος ατέρμονου συναγωνισμού που δεν είχε ουσιαστικό νόημα;
Η της κανονικότητας των Τραπεζών που μοίραζαν δεξιά-αριστερά δάνεια σε δανειολήπτες μη δυνατότητας αποπληρωμής,χωρίς να υπολογίζουν την επισφάλεια που δημιουργούσαν στα δανειακά τους υπόλοιπα,με συνέπειες που όλοι  πληρώνουμε και θα πληρώνουμε για χρόνια;
Η αυτής που προσπαθούσε να δημιουργήσει ένα κοινωνικό φαντασιακό,πως μόνο οι πλούσιοι έχουν θέση στην ”κοινωνία της ευτυχίας” και του οτι για να θεωρηθούμε πετυχημένοι πρέπει να συμμετέχουμε στα παιχνίδια της χρηματιστηριακής αγοράς,που όλοι ξέρουμε πλέον  τις συνέπειες τους.
Η αυτής των επενδύσεων ξένων και ντόπιων χρηματοδοτών, που σχεδόν  χωρίς ουσιαστικά ανταποδοτικά οφέλη στην εντόπια κοινωνία,χωρίς ουσιαστικές περιβαλλοντικές μελέτες,χωρίς εφαρμογές βασικών κανόνων προστασίας π΄χ απο τις αναθυμιάσεις των εργοστασίων τους, αυτών που όταν κάποιοι ”τόλμησαν” να τούς επιβάλουν πρόστιμο απείλησαν με θράσος οτι θα ”μεταναστεύσουν” τις δραστηριότητες τους,επειδή μειωνόταν τα κέρδη τους, οι πατριώτες…
Ποιά αυτή πολλών αγροτών που χρησιμοποιούν επικίνδυνα φυτοφάρμακα για την παραγωγή μεγαλύτερης ποσότητας προιόντων,η έτσι απλά για να καθαρίσουν το χωράφι,χωρίς να υπολογίζουν της συνέπειες της χρήσης των,ούτε απο τα ίδια τα παιδιά τους,κάνοντας πως δεν γνωρίζουν τα αποδεδειγμένα σε πολλές περιπτώσεις προβλήματα που δημιουργούν;
Η στην κανονικότητα εκείνων που πετουν χωρίς συνείδηση τα σκουπίδια και τα πλαστικά τους στους δρόμους η τις θάλασσες, η εκείνων της τοπικής αυτοδιοίκησης που δεν εχουν την σοβαρότητα, το θάρρος και την πρωτοβουλία να ακολουθήσουν μεθόδους καθαρισμού που θα έχουν μέλλον και θα εξασφαλίσουν σε αυτούς και στις επόμενες γενιές ενα πιο βιώσιμο και αρμονικό περιβάλλον.
Η μήπως  εκείνη της υπερσυνταγολόγησης των φαρμάκων, φαντασιακών ασθενών και ”οδοιπόρων”,με τεράστιο κόστος για τα ανεξέλεγκτα ασφαλιστικά ταμεία,με φυσικούς αίτιους βέβαια τους απατεώνες εκ των γιατρών,φαρμακοποιών και φυσικά των αντίστοιχων φαρμακευτικών εταιρειών που είχαν τεράστια κέρδη απο αυτή την μπίζνα..
Η ακόμα εκείνη του υπέρογκου χρηματισμού τους(μίζες) εκ των πολεμικών εξοπλισμών που κάποιοι εκ των πρωταγωνιστών της είναι απο τούς λίγους που τιμωρήθηκαν μέσα στην γενική ατιμωρησία των υπευθύνων που πάσχει αυτή η χώρα, ποσά που πληρώνουν τώρα οι πολίτες μέσω της φορολόγησης και της μείωσης του μισθού τους.
Η αυτή της επιστροφής στην κανονικότητας της αυτορρύθμισης των αγορών που κάποιοι ακόμα διαφημίζουν και το ξεπούλημα ολων των κρατικών δομών που οπωσδήποτε χρειάζονται καλυτερη οργάνωση,λειτουργικότητα και έλεγχο.
Οσοι επιθυμούν λοιπόν να επιστρέψουν σε τέτοιες μορφές κανονικότητας ας το κάνουν,πολλοί ασυνείδητα η συνειδητά το επιθυμούν για να επιστρέψουν στην σιγουριά της ρουτίνας τους.Ετσι είχαν μάθει,ε  αυτό θα είναι το σωστό…
Ομως για όλους τούς υπόλοιπους αυτή η κανονικότητα θύμιζε μια χαίουσα πληγή στις ρίζες της Ελληνικής κοινωνίας και φύσης και που οχι,πολλοί νομίζω πλέον, δεν επιθυμούμε την επιστροφή της.
Λόγω όλων αυτών των επιπτώσεων σε όλους μας δεν θα έπρεπε τα πολιτικά κόμματα,να δηλώσουν ξεκάθαρα  στον κόσμο,οτι επιθυμούν μια άλλη κανονικότητα,αντίστροφη αυτής που τουλάχιστον στην χώρα μας υπήρξε αιτία πολλών προβλημάτων,κάποιων χωρίς επιστροφή;
Να καταγράψουν τι θέλουμε να κάνουμε για να την αντιστρέψουμε,να αντιληφθεί και αυτός ο κόσμος ο οποίος ενδιαφέρεται, που βρίσκεται που πάει και που θέλει πράγματι να πάει.
Να δώσουν μια ελπίδα στούς νέους ανθρώπους, στα παιδιά τους οτι αυτός ο τόπος μπορεί να εχει μέλλον και προοπτικές με ενα διαφορετικό τρόπο,διαφορετική ηθική και πρακτικές απο αυτόν που ”έβλεπαν” οι περασμένες γενιές.
Δε φτάνουν οι επιμέρους κοινωνικοί επίδεσμοι,οι επιμέρους διαρθρωτικές εξαγγελίες μέτρων.
Είναι απαραίτητο πλέον να τεθούν οι αρχές μιας πιο ”καθαρης” κοινωνίας,μιας κοινωνίας που θα αντιμετωπίζει το μέλλον στα μάτια με αισιοδοξία και θάρρος και οχι συμβιβασμό, βόλεμα και υποτέλεια.