Περί κριτηρίων πριν την ψήφο

Εσείς, όμως, με τι κριτήρια αποφασίζετε ποιον (βουλευτή ή κομματικό φορέα) θα ψηφίσετε; Θα πειθαρχήσετε στις “οδηγίες” του κόμματός σας ή θα ακολουθήσετε τις συμβουλές των φίλων σας ή θα αφήσετε την καρδιά και τη λογική σας να διαλέξουν τον καλύτερο για τον τόπο και τον καταλληλότερο για τις καλές και τις κακές ημέρες της επόμενης τετραετίας;
Εγώ, πάντως, αποφάσισα! Θα δίνω την ψήφο μου σ’ όποιον:
(α) Μπει στο λεωφορείο ή σε ταξί, σε ώρα αιχμής (πρωί – καταμεσήμερο – απόγευμα π.χ.) του κυκλοφοριακού προβλήματος και επιδεικνύοντας ιώβειο υπομονή, διασχίσει όλη την πόλη αγόγγυστα!
(β) Σταθεί στις στάσεις των λεωφορείων και συζητήσει για την ανεργία και άλλα καθημερινά προβλήματα (δωρεάν παιδεία, οικονομική δυσπραγία, ναρκωτικά κ.ά.) με τους φοιτητές, τους οποίους, αν και είναι οι “αιμοδότες” της πόλης μας (καθημερινά, ξοδεύουν ένα σωρό χρήματα σε συγκοινωνίες, διασκέδαση, σίτιση, στέγαση κ.ά.), οι συμπολίτες μας περιφρονούν και δεν απευθύνουν καν το λόγο, οσάκις πρέπει να παίρνονται σημαντικές για το μέλλον της πόλης αποφάσεις.
(γ) Βρεθεί με αλλοδαπούς, που διαβιούν και εργάζονται στην περιοχή μας, μα και Ρομά και, δίχως ρατσιστικές προκαταλήψεις και “θεοσκότεινες” ιδεοληψίες, κουβεντιάσει μαζί τους για τη φτώχεια και τον κοινωνικό αποκλεισμό, που τους μαστίζουν και τους θέτουν στο περιθώριο των «ανθρώπινων» κοινωνιών.
(δ) Συνυπάρξει, χωρίς τηλεοπτικές κάμερες και φλας φωτορεπόρτερ, με συμπολίτες μας με αναπηρία και τους παράσχει κάθε μέσο και ευκολία, για να ζουν μια ζωή άνετη μαζύ μ’ όλους τους άλλους και όχι σε «απομονωτήρια»…
(ε) Επισκεφτεί γηροκομεία και προσφέρει, ανιδιοτελώς και ανυπόκριτα, ένα χαμόγελο στους κουρασμένους απόμαχους της ζωής.
(στ) Υπομείνει, χωρίς γκρίνια, τις πολύωρες ταλαιπωρίες σε νοσοκομεία ή δημόσιες υπηρεσίες, όπου, ενώ η ζωή και η τιμή του μπορεί να κρέμονται από μια λεπτή κλωστή, κάποιοι, τάχα, “συνάνθρωποί” του αδιαφορούν επιδεικτικά…
(ζ) Πάει στις (λιγοστές;) εστίες πρασίνου και στις εναπομείνασες παιδικές χαρές, για να παίξει με τα παιδιά μας και ν’ αφουγκραστεί όχι μόνο ότι δεν έχουν αλάνες ή χώρους να παίζουν, αλλά και ότι δε νιώθουν ασφαλή, αφού η δημοτική αστυνομία, αντί να προστατεύει τους πολίτες, νοιάζεται, συνήθως, μονάχα, πώς θα… κόψει περισσότερες κλήσεις!
(η) Οταν έχουν απεργίες τα απορριμματοφόρα, να βγαίνει μόνος του στο δρόμο και να βοηθά τους πολίτες, δίνοντας το παράδειγμα και δείχνοντας αληθινό ενδιαφέρον για τη δημόσια υγεία, στην περισυλλογή των σκουπιδιών.
(θ) Προτάσσοντας, πάντα, τα αληθή και όχι τα «ηδέα» (: ευχάριστα), θα γίνεται, τέλος, κύριος των παθών του και όχι δέσμιος των επιθυμιών του, για να τον μιμηθούν οι συμπολίτες μας, ιδίως σε καιρούς σαν τους τωρινούς, που απαιτούν ειλικρίνεια, εγκράτεια και αυτοκυριαρχία.
Θα μπορούσα να βρω ένα σωρό ακόμα κριτήρια ψήφου, αλλά δεν επιθυμώ να σας κουράσω. Έτσι, θα περιοριστώ, κλείνοντας το τελευταίο προεκλογικό μου αρθρίδιο, να σας θυμίσω ένα απόφθεγμα του αρχαίου κυνικού φιλόσοφου Αντισθένη (5ος αιώνας π.Χ.): «Οι πόλεις τότε καταστρέφονται, όταν δεν μπορούν να ξεχωρίσουν τους σπουδαίους από τους κακούς»!